Η δολοφονία του κόμη Folke Bernadotte
Posted on: 20 Σεπτεμβρίου, 2008
60 έτη αργότερα
Η δολοφονία του κόμη Folke Bernadotte
του STANLEY HELLER
Το Αυτοκίνητο του κόμη Folke Bernadotte μετά από τη δολοφονία το Σεπτέμβριο του '44
September 17, 2008
Ο Σεπτέμβριος είναι ένας μήνας των Πεσόντων. Πίσω στο 1982 από τις 15 Σεπτεμβρίου μέχρι τις 18 η Λιβανέζικη φασιστική πολιτοφυλακή υποστηριζόμενη από το Ισραήλ κατάσφαξε τουλάχιστον 1.300 ανθρώπους στα παλαιστινιακά στρατόπεδα προσφύγων της Σάμπρα (Sabra) και της Σατίλα (Chatilla).
Η 28η του Σεπτεμβρίου το 2000 είδε την έναρξη της ιντιφάντα Αλ Ακσά (Al-Aksa intifada), μια μαζική έγερση των Παλαιστίνιων στα κατεχόμενα εδάφη που άναψε από την «επίσκεψη» του Ariel Sharon φρουρούμενου από 1.000 στρατιώτες στη μουσουλμανική ιερή περιοχή, το Χαράμ αλ Σαρίφ (Haram al-Sharif) στην Ιερουσαλήμ.
Ήταν ο Sharon Υπουργός Άμυνας το 1982 ο οποίος κατεύθυνε τη Λιβανέζικη φασιστική πολιτοφυλακή να μπει στο στρατόπεδο. Αργότερα ισχυρίστηκε ότι ήταν «συγκλονισμένος, συγκλονισμένος» ότι θα κατάσφαζαν τους Παλαιστίνιους εκεί.
Αυτό το έτος η 17η Σεπτεμβρίου είναι η 60η επέτειος της δολοφονίας του Σουηδού κόμη Φολκ Μπερναντότε (Folk Bernadotte). Ήταν ο αντιπρόεδρος του Σουηδικού Ερυθρού Σταυρού κατά τη διάρκεια του Β’ παγκόσμιου πολέμου.
Έσωσε περίπου 15.000 ανθρώπους από τα γερμανικά στρατόπεδα συγκέντρωσης συμπεριλαμβανομένων περίπου 8000 Δανών και Νορβηγών και 7000 γυναικών γαλλικής, πολωνικής, τσεχικής, βρετανικής, αμερικανικής, αργεντινής και κινεζικής υπηκοότητας.
Τους έφερε έξω με εξ’ολοκλήρου χρωματισμένα λευκά λεωφορεία εκτός από τον Ερυθρό Σταυρό. Ήταν επικίνδυνη εργασία. Οδήγησαν στους δρόμους ενώ τα Συμμαχικά βομβαρδιστικά αεροπλάνα έπλητταν τους ναζιστικούς στόχους με την μη χειρουργική ακρίβεια εκείνων των ημερών.
Το 1944 όταν έκανε η Σουηδία σοβαρές προσπάθειες να διασώσει τους Ούγγρους Εβραίους, ο Σουηδός αντιπρόσωπος του συμβουλίου προσφύγων πολέμου των ΗΠΑ πήρε μια ομάδα Σουηδών Εβραίων μαζί του και τους ζήτησε να συστήσουν κάποιο για να πάει στην Ουγγαρία να αναλάβει την προσπάθεια. Η επιλογή τους ήταν ο Μπερναντότε.
Εντούτοις, η ουγγρική κυβέρνηση δεν θα του επέτρεπε την είσοδο και ο θρυλικός Ραούλ Βάλλενμπεργκ (Raul Wallenberg) εστάλη σε θέση του.
Αναφέρει η Wikipedia: «Μετά από το το σχέδιο χωρισμού των Η.Ε του 1947, στις 20 Μαϊου 1948, ο Φόλκε Μπερναντότε διορίστηκε μεσολαβητής των Ηνωμένων Εθνών στην Παλαιστίνη, ο πρώτος επίσημος μεσολαβητής στην ιστορία των Η.Ε. Με αυτήν την ιδιότητα, πέτυχε την επίτευξη μιας ανακωχής στον αραβοισραηλινό πόλεμο του 1948 και έβαλε τα θεμέλια για την αντιπροσωπεία ανακούφισης και εργασίας για τους πρόσφυγες της Παλαιστίνης στην Εγγύς Ανατολή των Ηνωμένων Εθνών.»
Καθώς η πάλη μαινόταν το 1948 ο Μπερναντότε έκανε διάφορα σχέδια, κάποιο ήταν για μια «ένωση δύο μελών, ένα εβραϊκό και ένα Αραβικό» που θα κάλυπταν όλη την Παλαιστίνη και την Υπεριορδανία (αυτό που αποκαλείται Ιορδανία σήμερα).
Όταν αυτό απορρίφθηκε βρήκε μια σύνθετη ιδέα για δύο κράτη δίνοντας τη Νεγκεβ (Negev) στους Άραβες, τη Γαλιλαία στους Εβραίους, κάνοντας τη Χάιφα και τη Λύδα (Lydda) αερολιμένες ελεύθερες ζώνες και η όλη Ιερουσαλήμ ως διοικούμενη από τα Η.Ε οντότητα.
Ένα άλλο μέρος της πρότασης ήταν να αναγνωριστεί το δικαίωμα των Παλαιστίνιων να επιστρέψουν στα σπίτια τους στο ελεγχόμενο έδαφος από τους εβραΐους-.
Μπήκε η συμμορία Στερν (Stern) (ή μαχητές για την ελευθερία του Ισραήλ δεδομένου όπως αυτοαποκλήθηκαν). Ήταν μια ομάδα αυτά που κλήθηκαν «ρεβιζιονιστές» Σιωνιστές. Αντιτάχθηκαν στους τύπους του εργατικού κόμματος του Μπεν Γκουριόν.
Ήταν τόσο φανατικοί στην απαίτησή τους για ένα εβραϊκό κράτος (από το Νείλο στον Εφράτη) που στη δεκαετία του ’40 βρήκαν μια νέα ιδέα για τους εχθρούς των Εβραίων. Ο Χίτλερ ήταν «διώκτης» των Εβραίων, αλλά ο «εχθρός» των Εβραίων ήταν η δύναμη που κατέλαβε την Παλαιστίνη, οι Βρετανοί.
Θα υπήρχαν πάντα διώκτες έως ότου συνέτριβαν οι Εβραίοι «τον εχθρό» και αναλάμβαναν τα νόμιμα χωράφια τους. Έτσι, λογικά οι μαχητές για την ελευθερία του Ισραήλ έπρεπε να συμμαχήσουν ενάντια στους Βρετανούς και με το Χίτλερ!
Δυστυχώς δεν το σκαρφίστηκα αυτό. Τον Ιανουάριο του 1941 οι πράκτορες του Στερν πήγαν στη Βηρυττό και συναντήθηκαν με τους γερμανούς στρατιωτικούς συνδέσμους προτείνοντας μια επίσημη στρατιωτική συμμαχία. Το έγγραφο βρέθηκε στη γερμανική πρεσβεία στην Άγκυρα της Τουρκίας μετά από τον πόλεμο.
Ο ηγέτης της συμμορίας Στερν, Αβραάμ Στερν (Avraham Stern) σκοτώθηκε από τους Βρετανούς το Φεβρουάριο του 1942. Ήταν άλλοι ηγέτες της συμμορίας Στερν που σκότωσαν τον Μπερναντότε .
Η συμμορία Στερν θεώρησε τον Μπερναντότε εχθρό, ένα «πράκτορα των Βρετανών». Παρασκεύασαν μια ιστορία ότι είχε βοηθήσει τους Ναζί στον Β’ παγκόσμιο πόλεμο. Παραφύλαξαν την αυτοκινητοπομπή του Μπερναντότε στη στο κέντρο της πόλης δολοφονόντας της Ιερουσαλήμ αυτόν και τον παρατηρητής των Η.Ε συνταγματάρχη Αντρέ Σερό (André Serot).
Δύο από τους σχεδιστές της δολοφονίας συλλήφθηκαν από την κυβέρνηση του Μπεν Γκουριόν αλλά δεν κατηγορήθηκαν για τη δολοφονία, αλλά για «τρομοκρατία». Μερικούς μήνες αργότερα συγχωρήθηκαν και ένας από αυτούς πήρε τη θέση του ως εκλεγμένο μέλος της Βουλής (Knesset).
Τα ονόματα των συνωμοτών είναι ξεχασμένα σήμερα εκτός από το ένα, Γιτζάκ Σαμίρ (Yitzhak Shamir). Ο Σαμίρ μπήκε στους μαχητές για την ελευθερία του Ισραήλ όταν ήταν στην φιλοναζιστική φάση τους, και κατεύθυνε σύμφωνα με τις υπάρχουσες πληροφορίες τη δολοφονία του Υπουργού του Τσώρτσιλ (Churchill) κατοίκου της Μέσης Ανατολής, Λόρδου Moyne, το 1944.
Είναι λίγο συγκεχυμένος για το εάν συμμετείχε στην δολοπλοκία ενάντια στον Μπερναντότε. Λέει ότι μια τοπική ομάδα βρήκε την ιδέα και «δεν πρόβαλε καμία αντίσταση». Μια κρίσιμη απόφαση και δεν συμμετείχε πραγματικά. Στοιχηματίζετε.
Τι απέγινε ο Γιτζάκ Σαμίρ; Κανένας σκουπιδοτενεκές της ιστορίας για αυτόν. Προσχώρησε στην ισραηλινή μυστική υπηρεσία σε μια ανώτερη θέση και ανέβηκε για να γίνει Ισραηλινός πρωθυπουργός δύο φορές, μιά φορά in1983-1984 και πάλι το 1986-1992. Ήταν κακοποιός μέχρι το τέλος.
Όταν μερικοί Παλαιστίνιοι επειράτεψαν ένα λεωφορείο με μια ψεύτικη βόμβα και συλλήφθηκαν και κτυπήθηκαν μέχρι θανάτου από τις ισραηλινές δυνάμεις ασφάλειας το σχόλιο του Σαμίρ ήταν, «Ώστε τους χτύπησαν λίγο.»
Χαμένος τώρα στη γεροντική άνοια του είναι ακόμα ζωντανός στα 93 του σε κάποιο ισραηλινό οίκο ευγηρίας. Αναμφισβήτητα μια ημέρα θα υπάρξει ένα ισραηλινό γραμματόσημο με το πρόσωπό του πάνω του, ακριβώς όπως υπήρξε ένα γραμματόσημο προς τιμή του Αβραάμ Στερν.
Ο Stanley Heller φιλοξενείται από το εβδομαδιαίο περιοδικό ειδήσεων TV «The Struggle- Η προσπάθεια» σε δημόσια πρόσβαση και στο www.TheStruggle.org, και πιστεύει στη σημασία της Μνήμης.
Δείτε το σύνδεσμο «Αυτήν την ημέρα» http://www.thestruggle.org/history.htm και συμβάλετε στις σημαντικές ιστορικές ημερομηνίες.
Λευτεριά στον Δ. Παπαγεωργίου
Πρόσφατα σχόλια