


Του Αγη Βερούτη
Οι φόροι που μαζεύει το κράτος, και αναδιανείμει επιλεκτικά στους ευνοούμενούς του σε ετήσια βάση, πλησιάζουν τα 45 δισεκατομμύρια ευρώ, με άλλα 15 δισεκατομμύρια περίπου να συλλέγονται ως ασφαλιστικές εισφορές, οι οποίες όμως δεν δημιουργούν συνταξιοδοτικό κεφάλαιο πουθενά για τους εισφέροντες (λείπουν πάνω από 10 δισ. ετησίως για τις συντάξεις άλλωστε).
Τα χρήματα αυτά, τα παραπάνω από 60 δισεκατομμύρια ευρώ ετησίως που μαζεύει το κράτος μαζί με τις ευρωπαϊκές ενισχύσεις, αναδιανέμονται στους σημερινούς βολεμένους στο σύνολό τους, καθώς οι μισθοί του δημοσίου είναι άνω των 15 δισ., ενώ οι συντάξεις πλέον με τη μετάβαση άνω των 300.000 μισθοδοτούμενων του δημοσίου από την ενεργό υπηρεσία στη σύνταξη, ξεπερνούν τα 27 δισ. Οι δημόσιες δαπάνες συντήρησης του κρατικού μηχανισμού είναι άλλα 18 δισ. μαζί με τις δημόσιες επενδύσεις, που οι τελευταίες αποτελούν «μαξιλάρι» για τυχόν αστοχίες στις δαπάνες.
Τα υπόλοιπα είναι τόκοι για το χρέος, που όμως απλώς κεφαλαιοποιούνται και δεν πληρώνονται, ούτε μαζεύονται (πέραν του συγκριτικά μικρού τεχνητού πρωτογενούς πλεονάσματος).
Το σημερινό ελληνικό κράτος καταναλώνει εβδομαδιαία περισσότερα από 1 δισεκατομμύριο ευρώ, για τη σίτισή του, με μια παραγωγική οικονομία στον επιθανάτιο ρόγχο της, που μετά βίας έχει ρευστότητα λίγων εβδομάδων, ενίοτε και μηδέν.
Καμία πολιτική συζήτηση δεν γίνεται από τα επικρατούντα πολιτικά κόμματα, για το πώς θα μειωθεί αυτό το άγος για τον ελληνικό Λαό, παρά μόνο για το πού θα βρεθούν εναλλακτικές πηγές τροφής για το κράτος-Κτήνος.
Φανταστείτε, ότι η οικονομία της Λετονίας εξαρτάται από το κράτος κατά 45% και είναι το υψηλότερο ποσοστό μεταξύ των χωρών της πρώην Ε.Σ.Σ.Δ. ενώ της Ελλάδας μέλους της Ε.Ε. από το 1981, ξεπερνά το 65%.
Δώστε βάση: το σύνολο των σημερινών κοινοβουλευτικών κομμάτων, από το ΚΚΕ ως τη Χρυσή Αυγή, διαγκωνίζονται για το πού θα βρουν άλλες νέες πηγές χρημάτων, ώστε να διατηρήσουν αμετάβλητο το μέγεθος του Κτήνους, και ουδείς για τη συρρίκνωσή του!
Μάλιστα, τόσο η συμπολίτευση όσο και η αντιπολίτευση, ξεκίνησαν τη μοιρασιά πρόσθετων φόρων εις βάρος του Λαού, σε νέες πρόσθετες προσλήψεις, ενώ η δικαστική εξουσία μάλλον θα τους προλάβει στην επιλογή των αποδεκτών των όποιων περισσευούμενων από τους φόρους που συνέλεξε η κρατική μηχανή.
Ως τώρα γνωρίζαμε για τους “φορολογικούς παραδείσους”. Η Ελλάδα αποτελεί την πρώτη παγκοσμίως “φορολογική κόλαση”!
Σε λίγους μήνες υποτίθεται πως οι ευρωεκλογές θα αποτελέσουν ένα “εναλλακτικό δημοψήφισμα” για τις πολιτικές υπερφορολόγησης της πρώην μεσαίας τάξης και μεταρρυθμιστικής στασιμότητας της σημερινής συγκυβέρνησης, όπως την αντιλαμβάνεται ο μέσος πολίτης. Αμ δε!
Οι Ευρωεκλογές του Μαΐου θα γίνουν με φόντο την πραγματική ανεργία πολύ πάνω από 1,5 εκατομμύριο, τη φοροδοτική ικανότητα του ελληνικού Λαού εξαντλημένη, την απειλή δήμευσης και φυλάκισης πάνω από το κεφάλι του κάθε οικονομικά ενεργού πολίτη, και το δημόσιο αμετάβλητο.
Η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ, δεν είναι τίποτε το διαφορετικό, παρά η πρόσθεση μιας ακόμη πηγής φορολόγησης. Για την τιθάσευση της κιμαδομηχανής απορρόφησης άνω του 1 δισ. ευρώ κάθε βδομάδα, ούτε κουβέντα!
Μαγικά θα δημιουργηθούν χρήματα από την μη πληρωμή του χρέους;
Αμ δε! Έτσι κι αλλιώς ούτε ευρώ δεν έχουμε δώσει για αποπληρωμή χρέους, από τους φόρους που μαζεύουν από το Λαό. Όλα με δανεισμό έχουν αποπληρωθεί ως τώρα!
Όλες οι επικρατούσες εναλλακτικές της σημερινής συγκυβέρνησης πολιτικές δυνάμεις, αποτελούν εκδοχές του ίδιου οικονομικού μοντέλου του Κρατισμού:
ο πληθυσμός διαχωρίζεται σε:
α) εκείνους που πρέπει να πληρώσουν έχουν-δεν έχουν, και
β) εκείνους που πρέπει να πληρωθούν σε ειδικά μισθολόγια με μισθούς προ-κρίσης, ακόμη και αναδρομικά, με απόφαση των ιδίων οι οποίοι καθορίζουν το ύψος των αποδοχών τους.
Για την πιθανότητα να μειωθούν οι μισθοί των βουλευτών, ώστε να ακολουθήσουν και εκείνοι των δικαστικών και των ένστολων που έχουν συνδεθεί με τις απολαβές των βουλευτών, κανείς δεν λέει ούτε κουβέντα. Είναι πολλά τα λεφτά Άρη!
Μια “νέα πηγή” φορολογικών εσόδων, κατά τη σημερινή Αξιωματική Αντιπολίτευση, θα είναι βέβαια οι λίγοι εναπομείναντες υπερπλούσιοι, όπου μιλάμε για λίγες οικογένειες, ίσως 15-20, που έχουν ακόμη μεγάλα οικονομικά συμφέροντα και περιουσία στη χώρα, στην ενέργεια, στη μεταποίηση, στη μεταλλουργία, και άντε σε 5-10 ακόμη τομείς υπηρεσιών.
Κανείς, ούτε ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν έχει καθορίσει τον τρόπο που θα φορολογήσει τον μεγάλο πλούτο. Καθότι ο “μεγάλος πλούτος” σπάνια είναι σε μορφή ρευστού, είναι αυτονόητο ότι θα δημευθεί.
Ακόμη και αν το σύνολο των εν Ελλάδι περιουσιών των υπερπλουσίων είναι 10 δισ. ευρώ (που δεν είναι γιατί έχουν δάνεια ίσως άλλα 10 δισ.), η ρευστοποίησή τους μετά τη δήμευση είναι εξαιρετικά απίθανη. Ακόμη όμως και αν πετύχαιναν να τις ρευστοποιήσουν/τιτλοποιήσουν, θα αποτελούσε επαρκή τροφή για το Κτήνος για λιγότερο από 10 εβδομάδες…
Οι τράπεζες είναι ήδη κρατικές κατά 85%, και πιθανότατα οι διοικήσεις τους θα αλλάξουν αυθημερόν, με όποιες επιπτώσεις. Όμως η πλειοψηφία του ιδιωτικού τομέα είναι στο παρά πέντε του λουκέτου, με μικρές εξαιρέσεις εξαγωγικών εταιρειών. Ακόμη και εκείνες, όμως, στο σύνολο των περιουσιακών στοιχείων τους δεν επαρκούν για τη σίτιση του Κτήνους ούτε για μια ημέρα.
Είναι φανερό ότι κανείς πλέον δεν διαθέτει επαρκή ρευστότητα για να κορέσει τη σημερινή φορολογική όρεξη του Κράτους, ούτε καν εκείνοι οι λεγόμενοι “υπερπλούσιοι”, ούτε καν οι λίγες υγιείς εξαγωγικές επιχειρήσεις, ούτε καν οι εναπομείνασες αποταμιεύσεις της μεσαίας τάξης.
Νομοτελειακά, με μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα ακολουθήσουν και οι υπερπλούσιοι την οδό που ακολούθησε η μεσαία τάξη, δηλαδή την δήμευση της περιουσίας τους βάσει περιουσιολογίου. Οι λίγες βιομηχανικές μονάδες τους και οι ακόμα λιγότερες τεράστιες επιχειρήσεις τους θα περιέλθουν στην κυριότητα του Κράτους, και μετά πάπαλα!
Ούτε να διοικηθούν μπορούν από νεο-μπολσεβίκους, ούτε φυσικά να ρευστοποιηθούν καθώς ποιός θα βρεθεί αρκετά τρελός να αγοράσει μια δημευμένη βιομηχανία, πιστεύοντας ότι δεν θα έρθει και η δική του σειρά σύντομα να εισέλθει στην τροφική διαδικασία.
Είναι ξεκάθαρο γιατί οι σημερινές κρατούσες πολιτικές προτάσεις δεν περιέχουν λύσεις, ούτε προτείνουν κάποιο σχέδιο εξόδου από την κρίση που να περνάει το τεστ του γέλιου: αρνούνται να αναγνωρίσουν ότι το πρόβλημα είναι το ίδιο το κράτος και το μέγεθός του!
Ψάχνουν να πατάξουν μια φαντασιακή φοροδιαφυγή, δημεύοντας περιουσίες απλών πολιτών της πλέον εξοντωμένης μεσαίας τάξης που φτιάχτηκαν σε βάθος γενεών, ενώ αφήνουν το Κτήνος αμετάβλητο.
Καλώς ήλθατε στην πρώτη παγκοσμίως φορολογική κόλαση!
Το βράδυ σερβίρουμε γλαρόσουπα…
Πηγή:www.capital.gr
Η Wall Street διατάζει τον Ομπάμα να αποσύρει την πρόταση για το Νόμο Glass-Steagall!
Εισαγωγή
Και τώρα το εν θέματι άρθρο.
Σε μια δήλωση που δημοσιεύθηκε χθές στηνLaRouche Political Action Committee (LPAC), την LaRouche Πολιτική Επιτροπή Δράσεως ( LPAC ), ο Lyndon LaRouche (φωτογραφία αριστερά) σχολιάζει τους πραγματικούς λόγους της λεγόμενης έκτακτης ανάγκης του αμερικανικού ισοζυγίου και του ανωτάτου ορίου του χρέους. Ιδιαίτερα ενδιαφέρον είναι και ο ρόλος της γερμανικής τράπεζας Deutsche Bank (εβραϊκών συμφερόντων, Εμμανουήλ Σαρίδης).
Στην πραγματικότητα η κατάσταση έκτακτης ανάγκης του προϋπολογισμού και η απειλούμενη απώλεια πληρωμής των κρατικών ομολόγων των ΗΠΑ δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια ενορχηστρωμένη απάτη, είπε σήμερα ξεκάθαρα ο Lyndon LaRouche. Με το κόλπο αυτό θα πρέπει ο αμερικανικός λαός να προετοιμαζεται για τα βίαια μέτρα, για τα οποία ο Ομπάμα και κορυφαίοι Δημοκράτες γερουσιαστές έχουν ήδη συμφωνήσει.
Και προειδοποίησε: “Αν δεν εγκρίθεί τώρα αμέσως ο νόμος Glass – Steagall (για το Glass – Steagall Act βλέπε περισσότερα στοhttp://en.wikipedia.org/wiki/Glass%E2%80%93Steagall_Legislation), θα ξεκινήσουν ο Ομπάμα και η Wall Street τις χειρότερες και πιο θανατηφόρες περικοπές του προϋπολογισμού και μέτρα λεηλασίας που δεν έχει ποτέ του ο αμερικανικός λαός. Ο πλήρης διαχωρισμός των εμπορικών τραπεζών από όλα τα κερδοσκοπικά στοιχήματα είναι η μόνη λύση. Η Wall Street θα πρέπει να κηρυχθεί αμέσως σε πτώχευση, προτού αυτά τα κυκλώματα θέσουν σε ισχύ τις γενοκτόνες μηχανορραφίες τους. Ο Πρόεδρος Ομπάμα δεν είναι τίποτα άλλο απο ένα εργαλείο για τα συμφέροντα της Wall Street. Η δουλική δέσμευσή του για τη διατήρηση των σωστικών προγραμμάτων bail out και Bail-in και το σαμποτάρισμα του Νόμου Glass-Steagall μαρτυρούν του λόγου το αληθές”.
Και ο LaRouche συνεχίζει:
“Ο Ομπάμα και οι Ρεπουμπλικανές συνοδείες του στο Κογκρέσο θα προωθήσουν με τις διαταγές της Wall Street σε λίγες μέρες ή εβδομάδες ακόμη πιο βαθύτερες και πιο επώδυνες περικοπές απο αυτές που προβλέπουν οι υποχρεωτικές εξοικονομήσεις σε όλους τους τομείς των τελευταίων μηνών και αυτό για τους αμερικανούς πολίτες θα είναι η Κόλαση. Το κλείσιμο της κυβέρνησης (το λεγόμενο government shut down, Εμμανουήλ Σαρίδης) είναι το μεγαλύτερο πολιτικό τσίρκο όλων των εποχών. Διότι με αυτό επιδιώκεται να αποδεχθεί ο πληθυσμός τον υπερπληθωρισμό, περισσότερα bail-outs και Bail-ins και ακόμη χειρότερες συνθήκες διαβίωσης, κι’ αυτό, μόνο να μπορεί να κρατιέται ακόμη λίγο η Wall Street εν ζωή, ενω όλο και περισσότεροι ειλικρινείς και εργατικοί Αμερικανοί θα πεθαίνουν νωρίτερα”.
“Το Κογκρέσο θα πρέπει τώρα να αποδεσμευθεί απο την Wall Street και τα τσιράκι της στο Λευκό Οίκο και να κάνει το μόνο πράγμα που θα οδηγήσει τις Ηνωμένες Πολιτείες στην κατεύθυνση της πραγματικής ευημερίας: Και αυτό σημαίνει, να αποφασίσει αυτή την εβδομάδα με απόλυτη πλειοψηφία τον Νόμο Glass-Steagall”.
“Το ψήφισμα του Νόμου Glass-Steagall θα μας απελευθερώσει αμέσως από τα γρανάζια της Wall Street. Μόλις οι συστημικά σημαντικές τράπεζες δεν θα υποστηρίζονται πλέον από τα πακέτα διασώσεως των φορολογουμένων και τη λεηλασία των λογαριασμών των πολιτών, θα καταποντιστούν. Οποία ανακούφιση! Αυτό που θα απομείνει, θα είναι μέν μια χαμηλή κεφαλαιοποίηση, αλλά ένα βιώσιμο σύστημα των εμπορικών τραπεζών. Και αυτό μας δίνει την ευκαιρία να αναβιώσει ένα εθνικό πιστωτικό σύστημα, με το οποίο θα μπορούμε να πραγματοποιήσουμε εθνικά προγράμματα όπως το NAWAPA και ένα διεθνές πρόγραμμα Apollo, που θα επικεντρώνεται στην εμπορική χρήση της θερμοπυρηνικής σύντηξης”.
“Η ώρα της αλήθειας έφτασε”, καταλήγει ο LaRouche. “Ζητώ από τον αμερικανικό λαό να απαιτήσει από το Κογκρέσο να μην συμπεριφέρεται σαν μια μάζα διεφθαρμένων ανόητων, που συμμετέχουν στην απάτη της Wall Street. Ψηφείστε τον Νόμο Glass-Steagall Act, τερματίζοντας υξμ ισχύ της Wall Street και των ευρωπαίων συμμάχων της. Και νοιαστείτε για την αναζωογόνηση του έθνους μας και του κόσμου μέσω ενός πραγματικού σχεδίου ανάπτυξης, όπως σας το παρουσιάσαμε λεπτομερώς εγώ και οι συνάδελφοί μου”.
Πηγή: http://www.bueso.de/node/6782
http://www.berlin-athen.eu/
του Jason Groves
Η Βρετανία χρειάζεται να σκάσει ένα επιπλέον 2 εκατομμύρια στερλίνες για να σταματήσει την έλλειψη της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε μετρητά, οι ευρωβουλευτές έχουν προειδοποιήσει.
Οι Βρυξέλλες έχουν εξοργίσει ήδη τους υπουργούς απαιτώντας ένα επιπλέον € 11.200 εκατομμύρια (£ 9.3 δισεκατομμύρια), για το τρέχον έτος για να κλείσουν μια μαύρη τρύπα στον προϋπολογισμό τους – φέρνοντας στη Βρετανία ένα λογαριασμό επιπλέον £ 1,4 δις.
Όμως, οι ευρωβουλευτές έχουν πλέον προειδοποιήσει ότι η πραγματική τρύπα στον προϋπολογισμό της ΕΕ θα χτυπήσει € 16,2 δις (£ 13,5 δις) το τρέχον έτος – ενδεχομένως φορτώνοντας το Ηνωμένο Βασίλειο με τη ζήτηση για άλλα 2 εκατομμύρια στερλίνες.
Πλήρωσε: Οι Βρυξέλλες, έχουν εξοργίσει ήδη υπουργούς απαιτώντας επιπλέον € 11.2 δισεκατομμύρια για το τρέχον έτος για να κλείσουν μια μαύρη τρύπα στον προϋπολογισμό τους.
Μέλη της ισχυρής επιτροπής προϋπολογισμού του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου κάλεσε την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να ξεκαθαρίσουν την πραγματική έκταση του προβλήματος, αντί να βάλουν στο τραπέζι περαιτέρω απαιτήσεις για μετρητά αργότερα αυτό το έτος.
Τα σχόλια ήρθαν κατά τη διάρκεια συνάντησης με τον επικεφαλής προϋπολογισμού της Επιτροπής Janusz Lewandowski, ο οποίος δήλωσε ότι οι Βρυξέλλες θα ξεμείνουν από χρήματα μέσα σε λίγους μήνες, εκτός αν λάβουν ένεση μετρητών από τα κράτη μέλη.
Ο Ιβάιλο Κάλφιν, ένας σοσιαλιστής ευρωβουλευτής και μέλος της διαπραγματευτικής ομάδας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου σχετικά με τον προϋπολογισμό, είπε ότι «όλοι γνωρίζουμε ότι τα 11 δισεκατομμυρίων ευρώ δεν θα είναι αρκετά».
Ο Υπουργός οικονομικών του ΗΒ Greg Clark περιέγραψε την απαίτηση των 11 δις ευρώ τον περασμένο μήνα ως απαράδεκτη.
Ο Ολλανδός φιλελεύθερος Jan Mulder είπε τα 16 δις € ήταν μια πιο ρεαλιστική εκτίμηση του τελικού ελλείμματος του τρέχοντος έτους.
Ο Πρόεδρος της επιτροπής Alain Lamassoure έχει προειδοποιήσει ότι η Επιτροπή θα μπορούσε να γίνει «αφερέγγυα», εκτός εάν το πλήρες χάσμα των 16 δισ. ευρώ γεφυρωθεί, δεδομένου ότι δεν είναι δυνατόν να να μετακυληθεί το χρέος πέρα από το τέλος του τρέχοντος έτους.
Ο Υπουργός οικονομικών του ΗΒ Greg Clark περιέγραψε την απαίτηση των 11 δις ευρώ τον περασμένο μήνα ως απαράδεκτη.
«Υπάρχει μια απειλή ότι η ΕΕ θα ξεμείνει από χρήματα πριν από το τέλος του 2013», είπε. «Αυτό απαγορεύεται από τις Συνθήκες και το Κοινοβούλιο δεν θα δεχθεί έλλειμμα».
Η ευρωβουλευτής Τόρυ Marta Andreasen δήλωσε ότι η Βρετανία δεν θα πρέπει να δώσει ούτε ένα λεπτό περισσότερο στις Βρυξέλλες, στην οποία δόθηκαν επιπλέον 3 δισ. ευρώ στα τέλη του περασμένου έτους για να βοηθήσει να πληρώσει τους λογαριασμούς της.
Η Δις Andreasen, πρώην επικεφαλής λογίστρια της Επιτροπής, δήλωσε ότι οι συνεχείς απαιτήσεις για περισσότερα μετρητά έβλαπταν την «αξιοπιστία» των Βρυξελλών.
«Το πρόβλημα είναι ότι η Επιτροπή έρχεται με διαφορετικές ποσά όλη την ώρα. Πάντα ζητούν για περισσότερα.
«Πρέπει να κατανοήσουν ότι πρόκειται να είναι πολύ δύσκολο για αυτούς να πάρουν επιπλέον 11 δισ. – να ζητήσουν 16 δισ. θα είναι τρέλα.
«Είναι γελοίο – δεν θα πρέπει να τους δώσουν πια. Εάν δεν έχουν καθόλου χρήματα, τότε θα πρέπει να σταματήσουν την επικύρωση των έργων. Πολλά από τα κράτη μέλη έχουν δικά τους οικονομικά προβλήματα- δεν μπορούν να αντέξουν οικονομικά να διασώσει την Επιτροπή, μόνο και μόνο επειδή δεν μπορεί να σταματήσει τις δαπάνες ».
Ο Υπουργός Οικονομικών του ΗΒ Greg Clark περιέγραψε την απαίτηση των 11 δις ευρώ τον περασμένο μήνα ως «εντελώς απαράδεκτη».
Κυβερνητικές πηγές έχουν δηλώσει ότι θα επιδιώξουν να μπλοκάρουν οποιαδήποτε σημαντική αύξηση του προϋπολογισμού της Επιτροπής για το τρέχον έτος.
Ο Jeroen Dijsselbloem, ο Ολλανδός υπουργός Οικονομικών και πρόεδρος του Eurogroup, ζήτησε επίσης από την Επιτροπή να καλύψει το έλλειμμα με την εξοικονόμηση πόρων.
Κατηγόρησε επίσης την ΕΕ ότι «δεν έκανε καμία απολύτως προσπάθεια να βρει το χώρο (για οικονομίες) σε άλλα σημεία του προϋπολογισμού.
Αλλά ο Pawel Swidlicki, της δεξαμενής σκέψης Open Europe, δήλωσε ότι δεν ήταν σαφές αν η Βρετανία θα είναι σε θέση να βρει αρκετούς συμμάχους για να εμποδίσει την αύξηση του προϋπολογισμού, η οποία θα αποφασιστεί από την πλειοψηφία.
Προειδοποίησε ότι το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο θα μπορούσε να κρατήσει, επίσης, τη Βρετανία και άλλους σε ομηρία αρνούμενη να υπογράψει το μακροπρόθεσμο προϋπολογισμό διαπραγματευόμενο από τον David Cameron, εκτός εάν περισσότερα μετρητά παρασχεθούν κατά το τρέχον έτος.
Posted 18 Απρίλιος, 2013
on:Είμαστε ένα βήμα πριν από την υπογραφή ενός Μνημονίου με τους διεθνείς δανειστές, προκειμένου να μας δώσουν δάνειο μερικών δισεκατομμυρίων ευρώ. Οι διεθνείς δανειστές, όμως, δεν αποβλέπουν να πάρουν πίσω μόνο τα χρήματά τους και αρκετούς τόκους, αλλά προσπαθούν να βάλουν «χέρι» στην εθνική μας κυριαρχία. Έβαλαν στο «μάτι» και το φυσικό αέριο που ανακαλύφθηκε στην κυπριακή ΑΟΖ.
Μελετώντας κανείς τη σημερινή παγκόσμια κρίση με εκείνη του 1929-1932, θα διαπιστώσει και στις δύο περιπτώσεις, τις ίδιες μεθόδους από τους διεθνείς τραπεζίτες.
Οι διεθνείς τραπεζίτες, οι οποίοι από το 1913 εξέδιδαν το δολάριο στην Αμερική, μέσω του Συστήματος Ομοσπονδιακού Αποθέματος, μια ιδιωτική εταιρεία, το 1930 προκάλεσαν τεχνητή οικονομική κρίση. Πώς; Με την έλλειψη ρευστότητας στην αγορά!
Οι διεθνείς τραπεζίτες, που κρατούσαν στα χέρια τους τις πιστώσεις και το δολάριο, αρνούνταν με τη μορφή συμβουλών, να εκδώσουν δάνεια στη βιομηχανία, τα καταστήματα και τις γεωργοκτηνοτροφικές μονάδες. Τα χρέη στα υπάρχοντα δάνεια βρίσκονταν ήδη υπό απαίτηση, με αποτέλεσμα το χρήμα να εξαφανίζεται με ταχύτητα από την κυκλοφορία. Η έλλειψη χρήματος οδήγησε την αμερικανική οικονομία στην ύφεση και τον αμερικανικό λαό στην απραξία.
Κι ο Θωμάς Τζέφερσον είχε προειδοποιήσει τον αμερικανικό λαό: «Αν ο Αμερικανικός λαός επιτρέψει ποτέ στις ιδιωτικές τράπεζες να ελέγξουν την έκδοση νομίσματος, τότε αυτές και οι εταιρείες που αναπτύσσονται στην περιφέρεια των τραπεζών, πρώτα με την έκδοση πληθωριστικού χαρτονομίσματος και μετά με την ελάττωση των τιμών, θα αποστερήσουν από το λαό την περιουσία του και κάποια μέρα οι απόγονοί του θα ξυπνήσουν άστεγοι σε μια ήπειρο που κατέκτησαν οι πρόγονοί του».
Οι μέθοδοι που χρησιμοποίησαν οι διεθνείς τραπεζίτες τότε, χρησιμοποιούνται και σήμερα. Οι σημερινοί διεθνείς τραπεζίτες –απόγονοι των διεθνών τραπεζιτών που ελέγχουν το δολάριο και προκάλεσαν την κρίση του 1929-1932- ελέγχουν και την έκδοση του Ευρώ. Αφού πέτυχαν την κατάργηση των εθνικών νομισμάτων των ευρωπαϊκών κρατών, είναι οι κύριοι μέτοχοι της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, μίας ιδιωτικής εταιρείας, που εκδίδει το ευρωπαϊκό νόμισμα.
Και σήμερα, η τεχνητή έλλειψη χρήματος από τους διεθνείς τραπεζίτες οδήγησε την οικονομία των ευρωπαϊκών κρατών στην ύφεση και τους λαούς της Ευρώπης στην ανεργία, στη φτώχεια, στην ανέχεια.
Πώς θα ξεφύγουν οι Αμερικανοί και οι Ευρωπαίοι από τη δυναστεία των διεθνών τραπεζιτών;
Η μόνη λύση είναι πάρουν στα χέρια τους την εξουσία να εκδίδουν αυτοί το νόμισμά τους. Εξουσία, η οποία βρίσκεται σήμερα στα χέρια ιδιωτών!
Και μια λεπτομέρεια: Μετά από μια τεχνητή παγκόσμια κρίση παρατηρείται το ξέσπασμα ενός παγκοσμίου πολέμου.
Ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος έθεσε τέρμα στην παγκόσμια κρίση του 1930. Από την οικονομική κρίση κέρδισαν οι διεθνείς τραπεζίτες, αλλά και από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο πάλιν κέρδισαν οι διεθνείς τραπεζίτες, με την χρηματοδότηση των εμπολέμων κρατών!
Καλή συνοπτική ανάλυση αλλά λείπει μια λέξη που τα λέει όλα.
Σάββατο 6 Απριλίου του 2013 2:20
Η 3η Απριλίου ήταν μια ιστορική μέρα στην ερευνητική δημοσιογραφία. Η μεγαλύτερη κρύπτη θησαυρού πληροφορίας που επιτεύχθηκε ποτέ από ένα οργανισμό των μέσων ενημέρωσης βρέθηκε από τη Διεθνή Κοινοπραξία Ερευνητών Δημοσιογράφων. Πάνω από 1000 ονόματα τώρα έχουν κυκλοφορήσει που περιλαμβάνονται ανάμεσα σε μια συντροφιά μυστικών αρχείων 160 φορές μεγαλύτερη από ό, τι τα τηλεγραφήματα της Wikileaks για το ΥΠΕΞ των ΗΠΑ. Σε αυτό το καταπληκτικό έκθεμα, Μυστικά Αρχεία εκθέτουν την Παγκόσμια Επίδραση των Υπερακτίων, θα μάθετε πώς 86 δημοσιογράφοι από 46 διαφορετικές χώρες έχουν προσπελάσει 2,5 εκατομμύρια αρχεία και έχουν χρησιμοποιήσει «υψηλής τεχνολογίας επεξεργασία δεδομένων δημοσιογραφία επιτόπιας έρευνας», ενώ το κοσκίνισμα Ηλ. Ταχυδρομείων, βιβλιαρίων από λογαριασμούς και πολλά άλλα αρχεία που καλύπτουν περίπου 30 χρόνια, και με εκπληκτικά αποτελέσματα. Τα κύρια ευρήματα βρίσκονται κάτω στο κάτω μέρος αυτής της ιστορίας. Έχουν οι «Μάγοι» αποκαλυφθεί;
«Δεν έχω δει ποτέ κάτι τέτοιο. Αυτός ο μυστικός κόσμος έχει επιτέλους αποκαλυφθεί» δήλωσε ο Arthur Cockfield, ένας καθηγητής νομικής και ειδικός φορολογικών στο Πανεπιστήμιο της Βασιλίσσης (Queen’s University) στον Καναδά, ο οποίος αξιολόγησε ορισμένα από τα έγγραφα κατά τη διάρκεια μιας συνέντευξης με το CBC (Καναδική Επιχείρηση Ραδιοφωνίας). Είπε ότι τα έγγραφα του θυμίζουν τη σκηνή στην κλασική ταινία Ο Μάγος του Οζ στην οποία «τραβούν την κουρτίνα και βλέπετε τον μάγο να λειτουργεί αυτή τη μυστική μηχανή.»
Η κρύπτη των 2,5 εκατ. αρχείων έχει αποκαλύψει ορθάνοιχτη τα μυστικά των πάνω από 120.000 τραστ και υπεράκτιων εταιρειών, αποκαλύπτοντας κρυφές συναλλαγές των πολιτικών, απατεώνων και των μέγα-πλούσιων σε όλο τον κόσμο.
Αυτό το εξαιρετικό βίντεο τα αναλύει όλα αυτά για μας με πολλά άλλα πιο κάτω.
Δεν θέλουμε όλοι να γνωρίζουμε ποιοι είναι οι μάγοι, ποιοι κρύβονται πίσω από τις κουρτίνες, ποιοι αλλάζουν τους μοχλούς που προκαλούν τόσο πόνο για τόσα πολλά, ενώ οι ίδιοι θωρακίζονται από τον έλεγχο;
Τα μυστικά αρχεία που ελήφθησαν από τη Διεθνή Κοινοπραξία Ερευνητών Δημοσιογράφων θέτει γυμνά τα ονόματα πίσω από μυστικές εταιρείες και ιδιωτικά καταπιστεύματα στις Βρετανικές Παρθένες Νήσους, τις Νήσους Κουκ και άλλες υπεράκτιες κρυψώνες.
Περιλαμβάνουν Αμερικανούς γιατρούς και οδοντιάτρους και Έλληνες χωρικούς της μεσαίας τάξης, καθώς και οικογένειες και συνεργάτες των για πολλά χρόνια ηγεμόνων, απατεώνων της Wall Street, Ανατολικοευρωπαίους και Ινδονησίους δισεκατομμυριούχους, ρωσικά στελέχη επιχειρήσεων, διεθνείς εμπόρους όπλων και με εικονικό διευθυντή μια εταιρεία-βιτρίνα που η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει χαρακτηρίσει ως ένα γρανάζι στο πρόγραμμα πυρηνικής ανάπτυξης του Ιράν.
Είναι ο Μπαράκ Ομπάμα απλώς μια μαριονέτα για αυτές τις μυστικές υπεράκτιες ομάδες; Αν ναι, τότε δεν έχει συμβεί ένα «πραξικόπημα» στις ΗΠΑ; Είναι η Αμερική απλά ένα ακίνητο στην παγκόσμια σκακιέρα;
Πολλά από τα ονόματα που θα διαβάσετε είναι τα ονόματα που μπορεί να μην είναι οικεία σε όλους μας, αλλά οι τρόποι για τη διάπραξη εγκλημάτων ενώ αποφεύγουν τη δίωξη έχουν δοκιμαστεί και ελεγχθεί είναι τέλεια παραδείγματα του πώς οι «ελίτ» έχουν ληστέψει εμάς τους τυφλούς υπόλοιπους ενώ οι ίδιοι πλουτίζουν. Μια επισκόπηση των βασικών συμπερασμάτων καθορίζει ένα χάρτη με πολλούς από τους συνήθεις υπόπτους. Από συμμορίτες μέχρι ολιγάρχες, οι πολιτικά καλά συνδεδεμένοι με τους εμπόρους και τους τροχήλατους.:
Κυβερνητικοί αξιωματούχοι και οι οικογένειες και οι συνεργάτες τους στο Αζερμπαϊτζάν, τη Ρωσία, τον Καναδά, το Πακιστάν, τις Φιλιππίνες, την Ταϊλάνδη, τη Μογγολία και άλλες χώρες έχουν αγκαλιάσει τη χρήση των μυστικών εταιρειών και τραπεζικών λογαριασμών.
Οι μεγα-πλούσιοι χρησιμοποιούν περίπλοκες υπεράκτιες δομές για να κατέχουν αρχοντικά, κότερα, αριστουργήματα τέχνης και άλλα περιουσιακά στοιχεία, κερδίζοντας φορολογικά πλεονεκτήματα και ανωνυμία που δεν είναι διαθέσιμη στο μέσο άνθρωπο.
Πολλές από τις κορυφαίες τράπεζες του κόσμου – συμπεριλαμβανομένης της UBS, Clariden και της Deutsche Bank – έχουν εργαστεί επιθετικά για να παρέχουν στους πελάτες τους με μυστικότητα-καλυμμένες εταιρείες στις Βρετανικές Παρθένες Νήσους και άλλες υπεράκτιες κρυψώνες.
Μια καλοπληρωμένη βιομηχανία λογιστών, μεσαζόντων και άλλων πρακτόρων βοήθησε υπεράκτιους πελάτες να σκεπάσουν την ταυτότητά τους και τα εταιρικά συμφέροντα, παρέχοντας καταφύγιο σε πολλές περιπτώσεις ξεπλύματος χρήματος ή άλλα παραπτώματα.
Σκευωροί [σχημάτων] Ponzi και άλλοι μεγάλης κλίμακας απατεώνες συνήθως χρησιμοποιούν υπεράκτιους φορολογικούς παραδείσους για να παίξουν τον «παπά» τους και να μετακινήσουν τα παράνομα κέρδη τους.
Για τον αρχιτέκτονα του ευρώ, η απομάκρυνση της μακροοικονομίας από του εκλεγμένους πολιτικούς και η αναγκαστική απορρύθμιση ήταν μέρος του σχεδίου
Η ιδέα ότι το ευρώ έχει «αποτύχει» είναι επικίνδυνα αφελής. Το ευρώ κάνει ακριβώς ό, τι ο δημιουργός του – και οι πλούσιοι 1%-δες που το ενέκριναν – πρόβλεψαν και το σχεδίασαν για να κάνει.
Αυτός ο δημιουργός είναι ο πρώην οικονομολόγος του Πανεπιστημίου του Σικάγου Ρόμπερτ Μαντέλ. Ο αρχιτέκτονας των «οικονομικών της προσφοράς» είναι σήμερα καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Κολούμπια, αλλά εγώ τον ήξερα μέσω της σύνδεσής του με τον καθηγητή μου του Σικάγο, Milton Friedman, πίσω πριν η έρευνα του Mundell για τα νομίσματα και τις συναλλαγματικές ισοτιμίες είχαν παράξει το προσχέδιο για την ευρωπαϊκή νομισματική ένωση και ένα κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα.
Ο Mundell, τότε, ήταν περισσότερο ανήσυχος με τις ρυθμίσεις της τουαλέτας του. Ο καθηγητής Μαντέλ, ο οποίος έχει και ένα βραβείο Νόμπελ και μια αρχαία βίλα στην Τοσκάνη, μου είπε, έξω φρενών:
«Δεν θα μου επιτρέψουν καν να έχω μια τουαλέτα. Έχουν κανόνες που μου λένε ότι δεν μπορώ να έχω μια τουαλέτα σε αυτό το δωμάτιο! Μπορείς να το φανταστείς; «
Στην προκειμένη περίπτωση, δεν μπορώ. Αλλά δεν έχω μια ιταλική βίλα, έτσι δεν μπορώ να φανταστώ τις απογοητεύσεις των εσωτερικών κανονισμών που διέπουν την τοποθέτηση των ανέσεων.
Αλλά ο Mundell, ένας δυναμικός Καναδο-Αμερικανός, σκόπευε να κάνει κάτι γι ‘αυτό: να καταλήξει με ένα όπλο που θα φυσήξει μακριά τους κανόνες της κυβέρνησης και τους κανονισμούς της εργασίας. (Μισούσε πραγματικά το συνδικάτο των υδραυλικών που τον χρέωσε ένα πακέτο για να μετακινήσει το θρόνο του.)
«Είναι πολύ δύσκολο να απολυθούν εργαζόμενοι στην Ευρώπη», παραπονέθηκε. Η απάντησή του: το ευρώ.
Το ευρώ θα κάνει πραγματικά την εργασία του όταν χτυπήσουν οι κρίσεις, ο Mundell εξήγησε. Κατάργηση του ελέγχου μιας κυβέρνησης πάνω από το νόμισμα θα αποτρέψει μικρούς βρωμερούς εκλεγμένους αξιωματούχους από τη χρήση Κεϋνσιανού νομισματικού και δημοσιονομικού χυμού για να τραβήξει ένα έθνος από την ύφεση.
Ο John Maynard Keynes το 1944 στη Διεθνή Διάσκεψη Νομισματική του ΟΗΕ στο Bretton Woods του New Hampshire. Η δουλειά του Robert Mundell έργο για την κατάρρευση του Bretton Woods άνοιξε το δρόμο για την Ευρωπαϊκή Νομισματική Ένωση. Φωτογραφία: Αρχείο Hulton
«Θέτει τη νομισματική πολιτική μακριά από τους πολιτικούς», είπε. «[Και] χωρίς τη δημοσιονομική πολιτική, ο μόνος τρόπος για τα έθνη να μπορούν να διατηρήσουν τις θέσεις εργασίας είναι με την ανταγωνιστική μείωση των κανόνων για τις επιχειρήσεις.»
Ανέφερε εργατική νομοθεσία, περιβαλλοντικούς κανονισμούς και, φυσικά, τους φόρους. Όλα θα ξεπλενόντουσαν από το ευρώ. Η δημοκρατία δεν θα επιτρεπόταν να παρεμβαίνει στην αγορά – ή στα υδραυλικά.
Όπως σημειώνει ακόμη ένας Νομπελίστας, ο Paul Krugman, η δημιουργία της ευρωζώνης παραβίασε το βασικό οικονομικό κανόνα γνωστό ως «βέλτιστη νομισματική περιοχή». Αυτός ήταν ένας κανόνας που επινοήθηκε από τον Bob Mundell.
Αυτό δεν ενοχλεί τον Mundell. Για τον ίδιο, το ευρώ δεν ήταν για τη μετατροπή της Ευρώπης σε μια ισχυρή, ενοποιημένη οικονομική μονάδα. Ήταν για τον Ρέιγκαν και τη Θάτσερ.
«Ο Ronald Reagan δεν θα είχε εκλεγεί πρόεδρος, χωρίς την επιρροή του Μαντέλ,» έγραψε κάποτε ο JudeWanniski στην Wall Street Journal. Τα οικονομικά της προσφοράς που πρωτοστάτησε ο Mundell έγιναν το θεωρητικό πρότυπο για τα Reaganomics – ή όπως ο Τζορτζ Μπους ο Πρεσβύτερος τα αποκάλεσε την «οικονομία βουντού» είναι: η μαγική πίστη στα γιατροσόφια της ελεύθερης αγοράς που ενέπνευσε επίσης τις πολιτικές της κυρίας Θάτσερ.
Ο Mundell μου εξήγησε ότι, στην πραγματικότητα, το ευρώ είναι ένα με τα Reaganomics:
«Η Νομισματική πειθαρχία αναγκάζει σε δημοσιονομική πειθαρχία και τους πολιτικούς, επίσης.»
Και όταν προκύπτουν κρίσεις, τα οικονομικά αφοπλισμένα έθνη δεν έχουν πολλά να κάνουν, παρά να σαρώσουν χονδρικά κυβερνητικούς κανονισμούς, μαζική ιδιωτικοποίηση κρατικών βιομηχανιών, να μειώσουν τους φόρους και να στείλουν το ευρωπαϊκό κράτος πρόνοιας στα σκουπίδια.
Έτσι, βλέπουμε ότι ο (μη εκλεγμένος) Πρωθυπουργός Mario Monti απαιτεί «μεταρρύθμιση» του εργατικού δίκαιου στην Ιταλία για να το κάνει ευκολότερο για τους εργοδότες όπως ο Mundell να απολύσουν αυτούς τους υδραυλικούς της Τοσκάνης. Ο Mario Draghi, ο (μη εκλεγμένος) επικεφαλής της Κεντρικής Ευρωπαϊκής Τράπεζας, κάνει έκκληση για «διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις» – ένας ευφημισμός για σχέδια σύνθλιψης των εργαζομένων. Επικαλούνται τη νεφελώδη θεωρία ότι αυτή η «εσωτερική υποτίμηση» του κάθε έθνους θα τους κάνει όλους πιο ανταγωνιστικούς.
Ο Monti και ο Draghi δεν μπορούν αξιόπιστα να εξηγήσουν πώς, αν κάθε χώρα της ηπείρου φτηναίνει το εργατικό δυναμικό της, μπορεί κανείς να αποκτήσει ένα ανταγωνιστικό πλεονέκτημα.
Αλλά δεν χρειάζεται να εξηγούν τις πολιτικές τους, πρέπει μόνο να αφήσουν τις αγορές να κάνουν τη δουλειά για τα ομόλογα κάθε χώρας. Ως εκ τούτου, νομισματική ένωση είναι ταξικός πόλεμος με άλλα μέσα.
Η κρίση στην Ευρώπη και οι φλόγες της Ελλάδα έχουν παραγάγεί την θερμαντική λάμψη του πλανήτη αυτού που ο φιλόσοφος-βασιλιάς των από τη μεριά της προσφοράς Joseph Schumpeter ονομάζει «δημιουργική καταστροφή». Ο βοηθός του Schumpeter και απολογητής της ελεύθερης αγοράς Thomas Friedman πέταξε στην Αθήνα για να επισκεφθείτε την «αυτοσχέδια ιερό» της καμένης τράπεζας όπου τρεις άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους μετά από τον εμπρησμό από διαδηλωτές αναρχικούς, και χρησιμοποίησε την ευκαιρία για να δώσει μια ομιλία σχετικά με την παγκοσμιοποίηση και την Ελληνική «ανευθυνότητα».
Οι φλόγες, η μαζική ανεργία, η κοψοχρονιά πώληση των εθνικών περιουσιακών στοιχείων, θα φέρει αυτό που ο Friedman αποκάλεσε «αναγέννηση» της Ελλάδας και, εν τέλει, του συνόλου της ευρωζώνης. Έτσι ώστε όσοι Mundell και άλλοι με βίλες να μπορούν να βάλουν τις τουαλέτες τους, όπου στο διάολο και αν θέλουν.
Μακριά από την αποτυχία, το ευρώ, το οποίο ήταν το μωρό του Mundell, έχει κατά πάσα πιθανότητα πετύχει πέρα από τα πιο τρελά όνειρα του δημιουργού του.
Του Γκρεγκ Πάλαστ (Greg Palast)
O Greg Palast είναι ένας ερευνητής εταιρικών απατών και εκβιασμών που έγινε δημοσιογράφος.
Είναι ο συγγραφέας του μπεστ-σέλερ των New York Times, Η καλύτερη δημοκρατία που το χρήμα μπορεί να αγοράσει, καθώς και το δημοκρατία και κανονισμός και Ένοπλο φρενοκομείο. Επίσης, έκανε το ντοκιμαντέρ του BBC Οι περιουσίες της οικογένειας Μπους. Το τελευταίο του βιβλίο είναι το Κολατσιό των γυπών: Στην αναζήτηση των Χοίρων πετρελαίου, Πειρατών ισχύος και σαρκοβόρων υψηλών Οικονομικών (2012)
Πρόσφατα σχόλια