Του Αγη Βερούτη
Οι φόροι που μαζεύει το κράτος, και αναδιανείμει επιλεκτικά στους ευνοούμενούς του σε ετήσια βάση, πλησιάζουν τα 45 δισεκατομμύρια ευρώ, με άλλα 15 δισεκατομμύρια περίπου να συλλέγονται ως ασφαλιστικές εισφορές, οι οποίες όμως δεν δημιουργούν συνταξιοδοτικό κεφάλαιο πουθενά για τους εισφέροντες (λείπουν πάνω από 10 δισ. ετησίως για τις συντάξεις άλλωστε).
Τα χρήματα αυτά, τα παραπάνω από 60 δισεκατομμύρια ευρώ ετησίως που μαζεύει το κράτος μαζί με τις ευρωπαϊκές ενισχύσεις, αναδιανέμονται στους σημερινούς βολεμένους στο σύνολό τους, καθώς οι μισθοί του δημοσίου είναι άνω των 15 δισ., ενώ οι συντάξεις πλέον με τη μετάβαση άνω των 300.000 μισθοδοτούμενων του δημοσίου από την ενεργό υπηρεσία στη σύνταξη, ξεπερνούν τα 27 δισ. Οι δημόσιες δαπάνες συντήρησης του κρατικού μηχανισμού είναι άλλα 18 δισ. μαζί με τις δημόσιες επενδύσεις, που οι τελευταίες αποτελούν «μαξιλάρι» για τυχόν αστοχίες στις δαπάνες.
Τα υπόλοιπα είναι τόκοι για το χρέος, που όμως απλώς κεφαλαιοποιούνται και δεν πληρώνονται, ούτε μαζεύονται (πέραν του συγκριτικά μικρού τεχνητού πρωτογενούς πλεονάσματος).
Το σημερινό ελληνικό κράτος καταναλώνει εβδομαδιαία περισσότερα από 1 δισεκατομμύριο ευρώ, για τη σίτισή του, με μια παραγωγική οικονομία στον επιθανάτιο ρόγχο της, που μετά βίας έχει ρευστότητα λίγων εβδομάδων, ενίοτε και μηδέν.
Καμία πολιτική συζήτηση δεν γίνεται από τα επικρατούντα πολιτικά κόμματα, για το πώς θα μειωθεί αυτό το άγος για τον ελληνικό Λαό, παρά μόνο για το πού θα βρεθούν εναλλακτικές πηγές τροφής για το κράτος-Κτήνος.
Φανταστείτε, ότι η οικονομία της Λετονίας εξαρτάται από το κράτος κατά 45% και είναι το υψηλότερο ποσοστό μεταξύ των χωρών της πρώην Ε.Σ.Σ.Δ. ενώ της Ελλάδας μέλους της Ε.Ε. από το 1981, ξεπερνά το 65%.
Δώστε βάση: το σύνολο των σημερινών κοινοβουλευτικών κομμάτων, από το ΚΚΕ ως τη Χρυσή Αυγή, διαγκωνίζονται για το πού θα βρουν άλλες νέες πηγές χρημάτων, ώστε να διατηρήσουν αμετάβλητο το μέγεθος του Κτήνους, και ουδείς για τη συρρίκνωσή του!
Μάλιστα, τόσο η συμπολίτευση όσο και η αντιπολίτευση, ξεκίνησαν τη μοιρασιά πρόσθετων φόρων εις βάρος του Λαού, σε νέες πρόσθετες προσλήψεις, ενώ η δικαστική εξουσία μάλλον θα τους προλάβει στην επιλογή των αποδεκτών των όποιων περισσευούμενων από τους φόρους που συνέλεξε η κρατική μηχανή.
Ως τώρα γνωρίζαμε για τους “φορολογικούς παραδείσους”. Η Ελλάδα αποτελεί την πρώτη παγκοσμίως “φορολογική κόλαση”!
Σε λίγους μήνες υποτίθεται πως οι ευρωεκλογές θα αποτελέσουν ένα “εναλλακτικό δημοψήφισμα” για τις πολιτικές υπερφορολόγησης της πρώην μεσαίας τάξης και μεταρρυθμιστικής στασιμότητας της σημερινής συγκυβέρνησης, όπως την αντιλαμβάνεται ο μέσος πολίτης. Αμ δε!
Οι Ευρωεκλογές του Μαΐου θα γίνουν με φόντο την πραγματική ανεργία πολύ πάνω από 1,5 εκατομμύριο, τη φοροδοτική ικανότητα του ελληνικού Λαού εξαντλημένη, την απειλή δήμευσης και φυλάκισης πάνω από το κεφάλι του κάθε οικονομικά ενεργού πολίτη, και το δημόσιο αμετάβλητο.
Η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ, δεν είναι τίποτε το διαφορετικό, παρά η πρόσθεση μιας ακόμη πηγής φορολόγησης. Για την τιθάσευση της κιμαδομηχανής απορρόφησης άνω του 1 δισ. ευρώ κάθε βδομάδα, ούτε κουβέντα!
Μαγικά θα δημιουργηθούν χρήματα από την μη πληρωμή του χρέους;
Αμ δε! Έτσι κι αλλιώς ούτε ευρώ δεν έχουμε δώσει για αποπληρωμή χρέους, από τους φόρους που μαζεύουν από το Λαό. Όλα με δανεισμό έχουν αποπληρωθεί ως τώρα!
Όλες οι επικρατούσες εναλλακτικές της σημερινής συγκυβέρνησης πολιτικές δυνάμεις, αποτελούν εκδοχές του ίδιου οικονομικού μοντέλου του Κρατισμού:
ο πληθυσμός διαχωρίζεται σε:
α) εκείνους που πρέπει να πληρώσουν έχουν-δεν έχουν, και
β) εκείνους που πρέπει να πληρωθούν σε ειδικά μισθολόγια με μισθούς προ-κρίσης, ακόμη και αναδρομικά, με απόφαση των ιδίων οι οποίοι καθορίζουν το ύψος των αποδοχών τους.
Για την πιθανότητα να μειωθούν οι μισθοί των βουλευτών, ώστε να ακολουθήσουν και εκείνοι των δικαστικών και των ένστολων που έχουν συνδεθεί με τις απολαβές των βουλευτών, κανείς δεν λέει ούτε κουβέντα. Είναι πολλά τα λεφτά Άρη!
Μια “νέα πηγή” φορολογικών εσόδων, κατά τη σημερινή Αξιωματική Αντιπολίτευση, θα είναι βέβαια οι λίγοι εναπομείναντες υπερπλούσιοι, όπου μιλάμε για λίγες οικογένειες, ίσως 15-20, που έχουν ακόμη μεγάλα οικονομικά συμφέροντα και περιουσία στη χώρα, στην ενέργεια, στη μεταποίηση, στη μεταλλουργία, και άντε σε 5-10 ακόμη τομείς υπηρεσιών.
Κανείς, ούτε ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν έχει καθορίσει τον τρόπο που θα φορολογήσει τον μεγάλο πλούτο. Καθότι ο “μεγάλος πλούτος” σπάνια είναι σε μορφή ρευστού, είναι αυτονόητο ότι θα δημευθεί.
Ακόμη και αν το σύνολο των εν Ελλάδι περιουσιών των υπερπλουσίων είναι 10 δισ. ευρώ (που δεν είναι γιατί έχουν δάνεια ίσως άλλα 10 δισ.), η ρευστοποίησή τους μετά τη δήμευση είναι εξαιρετικά απίθανη. Ακόμη όμως και αν πετύχαιναν να τις ρευστοποιήσουν/τιτλοποιήσουν, θα αποτελούσε επαρκή τροφή για το Κτήνος για λιγότερο από 10 εβδομάδες…
Οι τράπεζες είναι ήδη κρατικές κατά 85%, και πιθανότατα οι διοικήσεις τους θα αλλάξουν αυθημερόν, με όποιες επιπτώσεις. Όμως η πλειοψηφία του ιδιωτικού τομέα είναι στο παρά πέντε του λουκέτου, με μικρές εξαιρέσεις εξαγωγικών εταιρειών. Ακόμη και εκείνες, όμως, στο σύνολο των περιουσιακών στοιχείων τους δεν επαρκούν για τη σίτιση του Κτήνους ούτε για μια ημέρα.
Είναι φανερό ότι κανείς πλέον δεν διαθέτει επαρκή ρευστότητα για να κορέσει τη σημερινή φορολογική όρεξη του Κράτους, ούτε καν εκείνοι οι λεγόμενοι “υπερπλούσιοι”, ούτε καν οι λίγες υγιείς εξαγωγικές επιχειρήσεις, ούτε καν οι εναπομείνασες αποταμιεύσεις της μεσαίας τάξης.
Νομοτελειακά, με μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα ακολουθήσουν και οι υπερπλούσιοι την οδό που ακολούθησε η μεσαία τάξη, δηλαδή την δήμευση της περιουσίας τους βάσει περιουσιολογίου. Οι λίγες βιομηχανικές μονάδες τους και οι ακόμα λιγότερες τεράστιες επιχειρήσεις τους θα περιέλθουν στην κυριότητα του Κράτους, και μετά πάπαλα!
Ούτε να διοικηθούν μπορούν από νεο-μπολσεβίκους, ούτε φυσικά να ρευστοποιηθούν καθώς ποιός θα βρεθεί αρκετά τρελός να αγοράσει μια δημευμένη βιομηχανία, πιστεύοντας ότι δεν θα έρθει και η δική του σειρά σύντομα να εισέλθει στην τροφική διαδικασία.
Είναι ξεκάθαρο γιατί οι σημερινές κρατούσες πολιτικές προτάσεις δεν περιέχουν λύσεις, ούτε προτείνουν κάποιο σχέδιο εξόδου από την κρίση που να περνάει το τεστ του γέλιου: αρνούνται να αναγνωρίσουν ότι το πρόβλημα είναι το ίδιο το κράτος και το μέγεθός του!
Ψάχνουν να πατάξουν μια φαντασιακή φοροδιαφυγή, δημεύοντας περιουσίες απλών πολιτών της πλέον εξοντωμένης μεσαίας τάξης που φτιάχτηκαν σε βάθος γενεών, ενώ αφήνουν το Κτήνος αμετάβλητο.
Καλώς ήλθατε στην πρώτη παγκοσμίως φορολογική κόλαση!
Το βράδυ σερβίρουμε γλαρόσουπα…
Λευτεριά στον Δ. Παπαγεωργίου
Πρόσφατα σχόλια