Όχι και αίσχη, φυσιολογική εξέλιξη είναι.

Posted by: filopatria on: 12 Φεβρουαρίου, 2014

• In: 5η ΦΑΛΑΓΓΑ | ΕΞΑΠΑΤΗΣΗ | ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ | ΝΕΟΤΑΞΙΚΑ
• 1 Comment

Νέα αίσχη στο σχολικό εγχειρίδιο της Γ’ Γυμνασίου

Δεν έχουν τέλος τα κατάπτυστα αίσχη που γράφονται στα σχολικά εγχειρίδια. Μετά στον «συνωστισμό» Σμύρνης σειρά είχαν τα όσα εξελίχθηκαν το βράδυ της κρίσης των Ιμίων. Ο λόγος για το σχολικό βιβλίο της Γ’ Γυμνασίου όπου μέσα σε πέντε γραμμές περιγράφονται τα γεγονότα. Στο βιβλίο «Νεότερη και Σύγχρονη Ιστορία» [(ΙΤΥΕ (ΔΙΟΦΑΝΤΟΣ), ISBN 978-960-06-02774-9, έκδοση (2013)] στην ενότητα 58 (σελίδα 163) με τίτλο :
«Η Ελλάδα στη μεταψυχροπολεμική εποχή (1989-2001)» αναφέρεται επί λέξει :«Την ίδια εποχή, με αφορμή τη διεκδίκηση της βραχονησίδας Ίμια, στα Δωδεκάνησα, ξέσπασε κρίση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις που αποκλιμακώθηκε με αμοιβαίες υποχωρήσεις (1996)». Αυτή και μόνον αυτή είναι η αναφορά που γίνεται για τα γεγονότα των Ιμίων.

Αντί λοιπόν να τονιστεί πως τα Ίμια είναι μια ξεκάθαρα ελληνική περιοχή όπως το αποδεικνύουν με τον πλέον σαφή και κατηγορηματικό τρόπο οι διεθνείς συνθήκες με κυριότερη αυτή του 1947 όταν τα Ίμια (ως παρακείμενη νησίδα) παραχωρήθηκαν στην Ελλάδα αναφέρεται: «Την ίδια εποχή, με αφορμή τη διεκδίκηση της βραχονησίδας Ίμια, στα Δωδεκάνησα, ξέσπασε κρίση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις που αποκλιμακώθηκε με αμοιβαίες υποχωρήσεις (1996)». Αυτό λοιπόν που έπρεπε να τονιστεί είναι πως τα Ίμια αποτελούν μία συστάδα νησίδων της Δωδεκανήσου. Αυτά εκχωρήθηκαν στην Ελλάδα μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου σύμφωνα με το άρθρο 14 της Συνθήκης Ειρήνης των Παρισίων (10-12-1947) όπου η Ιταλία εκχώρησε στην Ελλάδα εν πλήρει κυριαρχία τις νήσους της Δωδεκανήσου απαριθμούμενες: Αστυπάλαια, Ρόδο, Χάλκη, Κάρπαθο, Κάσο, Τήλο, Νίσυρο, Κάλυμνο, Λέρο, Πάτμο, Λειψούς, Σύμη, Κω και Καστελόριζο ως και τις παρακείμενες νησίδες. Σε προγενέστερη μάλιστα διμερή συνθήκη, του 1932, ανάμεσα στην Ιταλία και την Τουρκία τα Ίμια συμπεριλαμβάνονταν σε χάρτη με τα ιταλικά εδάφη. Αργότερα, καθώς όλες οι ιταλικές κτήσεις επί της Δωδεκανήσου πέρασαν στην ελληνική κυριότητα, ομοίως και τα Ίμια ενσωματώθηκαν στο ελληνικό κράτος. Το Τουρκικό κράτος είχε αποδεχτεί το καθεστώς επικυριαρχίας της Ελλάδας στα νησιά αυτά. Και μάλιστα υπάρχουν και τουρκικοί χάρτες που δείχνουν πως οι βραχονησίδες των Ιμίων είναι ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΕΔΑΦΟΣ.

Σημειώνεται επίσης ότι σύμφωνα με το άρθρο 189 του Κώδικας Δημοσίου Ναυτικού Δικαίου εντός των ελληνικών χωρικών υδάτων δικαίωμα για παροχή επιθαλάσσιας αρωγής δίδεται μόνο στα υπό ελληνική σημαία ρυμουλκά ή ναυαγοσωστικά.

Συν τις άλλοις ουδεμία αναφορά γίνεται στην θυσία των τριών παλικαριών του Πολεμικού Ναυτικού Γιαλοψού, Καραθανάση και Βλαχάκου. Επιπροσθέτως, όπως διαβάσατε η «η κρίση αποκλιμακώθηκε με αμοιβαίες υποχωρήσεις» αντί να γραφτεί πως εγκαταλείψαμε εθνικό έδαφος…

Είπαμε ο στρουθοκαμηλισμός, η υποχωρητικότητα και ο ενδοτισμός δεν έχουν τέλος…

Αντλώ τον τίτλο μου από πρόσφατες εμπειρίες με διάφορους εκπαιδευτικούς. Δεν είναι τυχαίο αυτό το γεγονός ούτε και η Ρεπούση αποτελεί εξαίρεση. Είναι ο κανόνας. Στην πλειοψηφία τους οι εκπαιδευτικοί είναι μεταμοντερνιστές και εθνοαποδομητές. Στα σύνορα της προδοσίας είναι η εκπαίδευση που παρέχουν. Πολλοί είναι συνειδητά Αριστεροί με κύριο μέλημα το τζάμπα μεροκάματο. Γι’αυτό και τα σχολεία έγινα αχούρια τόποι καταλήψεων και τα Πανεπιστήμια, γιάφκες, και πρεζεμπορικά.

Ετικέτες: σχολικό εγχειρίδιο, Ίμια, Γ' Γυμνασίου