Το Ισραήλ καταδικάζει τα σχόλια για το Σιωνισμό του πρωθυπουργού της Τουρκίας Ερντογάν

Ο Πρωθυπουργός της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν επικρίθηκε  έντονα από τις ΗΠΑ, το Ισραήλ και τα Ηνωμένα Έθνη για το μαρκάρισμα του Σιωνισμού ως ένα «έγκλημα κατά της ανθρωπότητας».

Είπε σ’ ένα φόρουμ του ΟΗΕ αυτή την εβδομάδα: «Όπως με τον Σιωνισμό, τον αντισημιτισμό και φασισμό, είναι αναπόφευκτο ότι και η ισλαμοφοβία πρέπει να θεωρείται έγκλημα κατά της για ανθρωπότητας.»

Ο Ισραηλινός πρωθυπουργός, Μπενιαμίν Νετανιάχου καταδίκασε έντονα τα σχόλιά του.

Ο νέος υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Τζον Κέρι, δήλωσε στην Άγκυρα ότι η Ουάσινγκτον βρήκε την παρατήρηση του κ. Ερντογάν «απαράδεκτη».

Σε συνέντευξη Τύπου στην τουρκική πρωτεύουσα, ο κ. Κέρι είπε ότι είχε ήδη θέσει το θέμα στον Τούρκο υπουργό Εξωτερικών Αχμέτ Νταβούτογλου και θα το συζητούσε επίσης με τον κ. Ερντογάν.

Ο κ. Νταβούτογλου υπερασπίστηκε τα σχόλια του κ. Ερντογάν.

Ο υπουργός Εξωτερικών επέκρινε και πάλι τα ισραηλινά στρατεύματα για τη δολοφονία εννέα Τούρκων ακτιβιστών το 2010. Οι ακτιβιστές επέβαιναν σε στολίσκο πλοίων βοήθειας που προσπαθούσαν να σπάσουν το ναυτικό αποκλεισμό του Ισραήλ στη Γάζα.

«Αν ορισμένες χώρες ενήργησαν κατά τρόπο εχθρικό έναντι του δικαιώματος των πολιτών μας» στη ζωή, επιτρέψτε μας να διατηρούμε το δικαίωμά μας να κάνουμε μια δήλωση,» είπε ο κ. Νταβούτογλου.

Ο κ. Κέρι διεξάγει συνομιλίες στην Τουρκία για την κλιμακούμενη κρίση στη γειτονική Συρία.

«Επιζήμια» σχόλια

Ο κ. Ερντογάν έκανε τα αμφιλεγόμενα σχόλια σε συνεδρίαση του ΟΗΕ στο Φόρουμ για τη Συμμαχία των Πολιτισμών στη Βιέννη νωρίτερα αυτή την εβδομάδα.

Τα λόγια του τράβηξαν μια κοφτερή επίπληξη από το γραφείο του κ. Νετανιάχου, ο οποίος τα αποκάλεσε «μια σκοτεινή και αναληθή δήλωση που όμοια της νομίζαμε ότι είχε εξαλειφθεί από τον κόσμο».

Ο Σιωνισμός είναι μια ιδεολογία ή κίνημα που υποστηρίζει ότι ο εβραϊκός λαός έχει το δικαίωμα σε ένα εθνικό σπίτι ή κράτος σε αυτό που ήταν η βιβλική «Γη του Ισραήλ».
Δεν υπάρχει συναίνεση μεταξύ των Σιωνιστών για το πού τα σύνορα του κράτους θα πρέπει να είναι.
Για τους Παλαιστίνιους, η επιτυχία του Σιωνισμού είχε ως αποτέλεσμα την απογοήτευση των εθνικών επιδιώξεων και τη ζωή τους υπό κατοχή.

Στις ΗΠΑ, ο εκπρόσωπος τύπου του Εθνικού Συμβουλίου Ασφαλείας Tommy Vietor είπε ότι «ο χαρακτηρισμός του Σιωνισμού ως έγκλημα κατά της ανθρωπότητας … είναι προσβλητικός και λάθος».

Το Γραφείο του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ Ban Ki-moon δήλωσε ότι άκουσε την ομιλία του κ. Ερντογάν μέσω διερμηνέα, και ονόμασε «ατυχές το γεγονός ότι, όπως τέτοια βλαβερά και διχαστικά σχόλια ειπώθηκαν σε συνεδρίαση που πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο του θέματος της υπεύθυνης ηγεσίας».

Ας ανακεφαλαιώσουμε για να λύσουμε το πρόβλημα. Για την ισλαμοφοβία υπάρχει το πραγματικό πρόβλημα και το θεωρητικό. Είναι αστείο όμως ότι τόσο πίσω της όσο και απέναντί της βρίσκονται και την υποκινούν οι ίδιες δυνάμεις.

Σύμφωνα με τους μουσουλμάνους οι αλλόθρησκοι κάτω από το Ισλάμ εάν δεν αλλαξοπιστήσουν πρέπει να σφαγιαστούν ή να έχουν την θέση του ντίμι (Dhimmi).

Όπως είπε ευθέως ο Βέλγος βουλευτής Λωράν Λουίς, οι επεμβάσεις στις ισλαμικές χώρες με τις οποίες δεν έχουμε πρόβλημα γίνονται δήθεν για τα ανθρώπινα δικαιώματα ενώ στην πραγματικότητα αφορούν ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις που εποφαλμιούν φυσικούς πόρους τους οποίους ορέγονται να αποκτήσουν σε εξευτελιστικές τιμές, πολυεθνικές εταιρείες και αγορές, οι οποίες διεξάγουν πόλεμο δια πληρεξουσίων.

Όταν λοιπόν ακούτε μια από τις δυο λέξεις ο κωδικός είναι Εβραίοι. Είναι οι αθέατοι για τους οποίους δεν έχουμε δικαίωμα να μιλήσουμε.

Άλλωστε ειδικότητα του Ισραήλ είναι να διεξάγει πολέμους δι’ αντιπροσώπων με τις επιχειρήσεις ψευδούς σημαίας (όπως παλιά οι πειρατές ανάλογα με το είδος του πλοίου που αντιμετώπιζαν σήκωναν την κατάλληλη σημαία, άλλοτε φιλική άλλοτε εχθρική).

Όσο για τον Σιωνισμό;

Μεγάλη ιστορία να μιλήσει κανείς για τον δημιουργό του Ναζισμού.

Χοντρικά να αναφέρω ότι ο Νετανιάχου ψεύδεται ασύστολα (ή απλά κάνει την χασμπάρα-hasbara) μέχρι την πρώτη επίθεση εναντίον του Ιράκ του Σαντάμ Χουσσείν το 1990, με τον πατέρα Μπους, στον ΟΗΕ υπήρχε ψήφισμα που καταδίκαζε τον Σιωνισμό ως ρατσιστική ιδεολογία.
Στην συνέχεια για την συμμετοχή του στην συνδιάσκεψη ειρήνης του ’91 στην Μαδρίτη το Ισραήλ έθεσε ως προϋπόθεση συμμετοχής του της απόσυρση της καταδικαστικής απόφασης.

Εννοείται πως μέχρι στιγμής δεν έχει υπάρξει άλλο κράτος που να έχει γράψει τις συνθήκες και τους όρους της ειρήνης που υπόγραψε ή ζητά από άλλους να σεβαστούν τόσο αδιάντροπα στα παλιά του τα παπούτσια, όσο το Ισραήλ. Αλλά αφού το μπορεί και δίνει ασυλία στους πολίτες του που διέπραξαν εγκλήματα σε άλλες χώρες γιατί όχι;

United Nations General Assembly Resolution 3379

From Wikipedia, the free encyclopedia

Jump to: navigation, search

UN General Assembly Resolution 3379
Date:	November 10 1975
Meeting no.:	2400
Code:	A/RES/3379 (Document)
Vote:	For: 72 Abs.: 32 Against: 35
Subject:	Elimination of all forms of racial discrimination
Result:	Approved and later revoked

United Nations General Assembly Resolution 3379, adopted on November 10, 1975 by a vote of 72 to 35 (with 32 abstentions), «determine[d] that Zionism is a form of racism and racial discrimination»; resolution 3379 was revoked in 1991 by UN General Assembly Resolution 4686….

…Ένας Τούρκος στη Θράκη σημαίνει ότι η Τουρκία έκανε εθνοκάθαρση Ελλήνων στη Μικρά Ασία, εφόσον δεν έγινε η από κοινού συμφωνημένη και ειρηνική διακρατική ανταλλαγή πληθυσμών, όπως «συνυπέγραψε» με την Ελλάδα στη Συνθήκη της Λοζάνης. Σημαίνει ότι το κάθε κράτος, το οποίο εμπλέκεται στη συμφωνία, έδιωξε αυθαίρετα και άρα εγκληματικά όσους πιο πολλούς αλλοεθνείς μπορούσε από την επικράτειά του και τους άρπαξε τις περιουσίες τους.

Ένας Τούρκος στη Θράκη σημαίνει ότι η Ελλάδα απλά δεν έκανε «τέλεια» τη δουλειά της. Την ίδια «δουλειά» που έκανε «τέλεια» η Τουρκία και δεν άφησε ούτε έναν Έλληνα στη Μικρά Ασία. Σημαίνει ότι έγινε «αγώνας» εγκλημάτων και με βάση τα αποτελέσματα η Τουρκία σ’ αυτόν τον αγώνα ήταν σαφώς «νικήτρια». Σημαίνει ότι κακώς υπέγραψαν τα δύο κράτη για μια συμφωνία πάνω σε δεδομένα, τα οποία ήταν ψευδή και άρα δεν ίσχυαν. Σημαίνει με λίγα λόγια ότι η Τουρκία έχει το νομικό δικαίωμα να «σέρνει» την Ελλάδα στα διεθνή δικαστήρια για παραβίαση δικαιωμάτων υπαρκτών εθνικών μειονοτήτων στην επικράτειά της, αλλά ταυτόχρονα δίνει το δικαίωμα και στην Ελλάδα να κάνει το ίδιο για κατεστραμμένες εθνικές μειονότητες, οι οποίες ζητάνε «δικαίωση» και όχι μόνον ηθική.

Ένας Τούρκος στην Θράκη σημαίνει ότι υπάρχουν ελληνικές περιουσίες στη Μικρά Ασία. Περιουσίες, οι οποίες βρίσκονται σε «εκκρεμότητα». Οι περιουσίες αυτών, που υπέστησαν τον εθνικό διωγμό. Μιλάμε για εκατομμύρια σπιτιών και εκατομμύρια στρεμμάτων γης εκατομμυρίων ανθρώπων, οι οποίοι υπέστησαν τις συνέπειες των διωγμών αυτών. Μιλάμε για εκατομμύρια ανθρώπων, οι οποίοι ξεριζώθηκαν παρά τη θέλησή τους από τις εστίες τους. Μιλάμε για διωγμούς, που διέπραξε το ίδιο το τουρκικό κράτος….

Άλλη μια πολύ ενδιαφέρουσα προσέγγιση του Π. Τραϊανού. Θα την βρείτε εδώ.

Στις 19 Ιουλίου 1974, τέσσερις μόλις μέρες μετά το πραξικόπημα κατά του Μακαρίου, τα ξένα ειδησεογραφικά πρακτορεία μετέδιδαν την είδηση ότι η Τουρκία είχε αρχίσει τις προεργασίες για εισβολή στην Κύπρο.

Του ΜΑΚΑΡΙΟΥ ΔΡΟΥΣΙΩΤΗ
Εντελώς ανενόχλητα τα τουρκικά στρατεύματα αποβιβάζονται στις ακτές της Κύπρου
Οι πρωινές τουρκικές εφημερίδες, προτρέχοντας των γεγονότων, έγραφαν ότι ο αποβατικός στόλος βρισκόταν ήδη στα ανοιχτά της Κύπρου. Ηταν ένα τέχνασμα του Γενικού Επιτελείου, για να δεσμευτεί η τουρκική κυβέρνηση στην κοινή γνώμη και να μην μπορεί να υπαναχωρήσει, όσες πιέσεις κι αν δεχόταν. Στην πραγματικότητα, ο στόλος αναχώρησε στις 10.30 το πρωί. Το ταξίδι προς τις βόρειες ακτές της Κύπρου θα διαρκούσε 20 ώρες. Το πρώτο αποβατικό πλοιάριο αναμενόταν να φτάσει γύρω στις 5.30 το πρωί της 20ής Ιουλίου. Το Γενικό Επιτελείο επέτρεψε την κινηματογράφηση του απόπλου του στόλου. Σκηνές μεταδόθηκαν από το BBC στο απογευματινό τηλεοπτικό δελτίο ειδήσεων των 5.30.

Οι πληροφορίες για επικείμενη εισβολή στην Κύπρο έφτασαν στο νησί μέσω των εκπομπών ξένων ραδιοσταθμών και διαδόθηκαν σε όλο το νησί από στόμα σε στόμα. Γύρω στο μεσημέρι διαδόθηκε ο ψίθυρος ότι στην Αμμόχωστο βρίσκονταν σε εξέλιξη συγκρούσεις μεταξύ Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων. Στη Λευκωσία άρχισαν να κλείνουν τα καταστήματα και ο κόσμος αποσυρόταν στα σπίτια του. Το καθεστώς Σαμψών, προσπαθώντας να περιορίσει τον πανικό, διαβεβαίωνε την κοινή γνώμη ότι δεν έτρεχε τίποτα. Αργά το απόγευμα, το ΡΙΚ μετέδωσε ανακοίνωση του γενικού εισαγγελέα Κρίτωνα Τορναρίτη. Είχε δηλώσει πίστη στο πραξικοπηματικό καθεστώς και διατήρησε τη θέση του – σύμφωνα με την οποία η διασπορά ψευδών ειδήσεων ήταν ποινικό αδίκημα.

Η Τουρκία διέθετε 106 αποβατικά σκάφη, αλλά στο πρώτο αποβατικό κύμα συμμετείχαν μόνο 11, συνοδευόμενα από αντιτορπιλικά, αρματαγωγά και άλλα πλοία συνοδείας. Τα υπόλοιπα είτε διατηρήθηκαν ως εφεδρεία στη Μερσίνα, για να μεταφέρουν νέες δυνάμεις στην Κύπρο, είτε προωθήθηκαν προς το Αιγαίο για να χρησιμοποιηθούν για απόβαση σε ελληνικά νησιά, στην περίπτωση που η Ελλάδα θα έμπαινε στον πόλεμο. Μέχρι την έναρξη της εισβολής, η Τουρκία είχε μετακινήσει στα σύνορά της με την Ελλάδα το 70% των δυνάμεών της.

Η Τουρκία διέθετε το 1974 το μεγαλύτερο στρατό του ΝΑΤΟ στην Ευρώπη. Είχε υπό τα όπλα 453.000 άντρες, από τους οποίους οι 365.000 υπηρετούσαν στο στρατό ξηράς, οι 40.000 στο ναυτικό και οι 48.000 στην αεροπορία. Το οπλοστάσιό της ήταν αμερικανικής προέλευσης και, για την εποχή του, σύγχρονο. Διέθετε 1.500 μεσαία άρματα μάχης Μ-47 και Μ-48, τεθωρακισμένα Μ-8, 1.000 τεθωρακισμένα φορτηγά Μ-59, 200 αυτοκινούμενα πυροβόλα, αντιαρματικούς πυραύλους κ.ά. Το ναυτικό διέθετε 19 αντιτορπιλικά, 17 υποβρύχια και κανονιοφόρους, 11 τορπιλακάτους, 4 αρματαγωγά, 106 αποβατικά, 67 βοηθητικά και διάφορα άλλα σκάφη. Η αεροπορία είχε στη δύναμή της 292 αεροσκάφη, μεταξύ των οποίων Φάντομ F-4E, F-104G, F-100D, F-84F κ.ά.

Στην επιχείρηση κατά της Κύπρου συμμετείχαν 40.000 στρατιώτες. Χρησιμοποιήθηκε η 39η Μεραρχία, η οποία είχε συγκροτηθεί μετά το 1964, αποκλειστικά και μόνο για να χρησιμοποιηθεί στην εισβολή κατά της Κύπρου. Η 39η Μεραρχία ενισχύθηκε από ένα σύνταγμα πεζοναυτών, μια ταξιαρχία αλεξιπτωτιστών και μια ταξιαρχία καταδρομέων. Η αποβατική δύναμη υποστηριζόταν από το ναυτικό και την αεροπορία. Γενικός συντονιστής της επιχείρησης ήταν το Γραφείο Ειδικού Πολέμου, με επικεφαλής τον στρατηγό Γιαμάκ Κεμάλ.

Η κυπριακή Εθνοφρουρά, από την άλλη, ήταν εξοπλισμένη με πεπαλαιωμένο υλικό, κυρίως ρωσικής προέλευσης, κατάλοιπο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Διέθετε 35 απηρχαιωμένα άρματα μάχης Τ34, 45 τεθωρακισμένα μεταφοράς προσωπικού BTR, 20 πυροβόλα των 100 χιλιοστών και 60 πυροβόλα μικρότερων διαμετρημάτων. Διέθετε επίσης 45 βρετανικά τεθωρακισμένα οχήματα αναγνώρισης Μάρμον Χάριγκτον, 280 ΠΑΟ όλων των διαμετρημάτων, 20 αντιαεροπορικά πυροβόλα Μπόφορς και άλλα ελαφρότερα όπλα. Οι οπλίτες ήταν εφοδιασμένοι με τυφέκια Λι Ενφιλτ Νο 4, κοινώς μαρτίνια, κατάλοιπα κι αυτά του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Η μετακίνηση του ανθρώπινου δυναμικού, η ρυμούλκηση των πυροβόλων και η μεταφορά των εφοδίων στηριζόταν σε προπολεμικά οχήματα, τα οποία είχαν αποσυρθεί από το βρετανικό στρατό ως ακατάλληλα, τη δεκαετία του 1940. Η Κύπρος δεν διέθετε αεροπορία, ενώ το ναυτικό ήταν εξοπλισμένο με πέντε ρωσικές τορπιλακάτους. Τα μέσα αυτά ήταν υπέρ του δέοντος ικανοποιητικά για την επιτυχή διεξαγωγή ενός πραξικοπήματος, αλλά ελάχιστα για να αντιπαραταχθούν με έναν πολυπρόσωπο και άρτια οργανωμένο στρατό του ΝΑΤΟ, εξοπλισμένο με όλα τα μέσα για τη διεξαγωγή ενός σύγχρονου πολέμου. Εκτός από το αρνητικό για την Κύπρο ισοζύγιο δυνάμεων, η πραξικοπηματική ηγεσία της Εθνικής Φρουράς αποψίλωσε την άμυνα της Κύπρου και αποδιοργάνωσε όλες τις συγκροτημένες μονάδες της Εθνικής Φρουράς που διέθεταν βαριά όπλα.

Το τουρκικό σχέδιο

Σύμφωνα με το επιχειρησιακό σχέδιο που είχε καταρτίσει το τουρκικό γενικό επιτελείο, η επιδρομή κατά της Κύπρου θα άρχιζε με μαζικούς βομβαρδισμούς εναντίον στρατιωτικών εγκαταστάσεων της Εθνοφρουράς, με στόχο την πλήρη αποδιοργάνωση της άμυνας του νησιού. Θα ακολουθούσε η αποβίβαση δυνάμεων από τη θάλασσα στην ακτή δυτικά της Κερύνειας. Ταυτόχρονα, μεταγωγικά αεροπλάνα θα έριχναν μεγάλη δύναμη αλεξιπτωτιστών στον τουρκικό θύλακο βόρεια της Λευκωσίας, για να ενισχύσουν τις δυνάμεις των Τουρκοκυπρίων και της ΤΟΥΡΔΥΚ και να αντιμετωπίσουν οποιαδήποτε ενέργεια της Εθνικής Φρουράς. Η ενίσχυση του θυλάκου θα γινόταν και με δυνάμεις καταδρομών, που θα μεταφέρονταν στην περιοχή Αγύρτας, στη νότια πλαγιά του Πενταδάκτυλου, με αποστολή να κινηθούν προς τη βόρεια ακτή και να συνενωθούν με το προγεφύρωμα της Κερύνειας. Στόχος των Τούρκων ήταν, μέσα στο πρώτο εικοσιτετράωρο, να δημιουργήσουν προγεφύρωμα στην ακτή της Κερύνειας, να καταλάβουν την πόλη, να συνενώσουν το λιμάνι με τον κύριο τουρκοκυπριακό θύλακο βόρεια της Λευκωσίας και να καταλάβουν το αεροδρόμιο της πρωτεύουσας.

Οι βόρειες ακτές της Κύπρου ήταν εντελώς αφύλακτες αφού οι περισσότερες δυνάμεις που προορίζονταν για την απόκρουση τυχών τουρκικής εισβολής μετακινήθηκαν στο εσωτερικό κατά το πραξικόπημα ή στάλθηκαν στην Πάφο, κυνηγώντας τον Μακάριο, που είχε διαφύγει ζωντανός από το προεδρικό μέγαρο. («Ε» 15.7.2002)

Οι ακτές της Κύπρου αφέθηκαν εντελώς απροστάτευτες από την πραξικοπηματική ηγεσία της Εθνικής Φρουράς. Η αποβατική επιχείρηση του τουρκικού στρατού εξελίχθηκε σε περίπατο

Αφύλακτες οι ακτές

Η Εθνική Φρουρά, λοιπόν, άφησε εντελώς αφύλακτες τις ακτές της Κύπρου, σε βαθμό που τουρκικά αναγνωριστικά τμήματα αποβιβάστηκαν απαρατήρητα στην περιοχή της Κερύνειας από την παραμονή της εισβολής. Ενα τέτοιο τμήμα εντοπίστηκε και εξουδετερώθηκε από την Εθνική Φρουρά στον Βαβυλά, ανατολικά της Κερύνειας. Στην ακτή βρέθηκαν οι λαστιχένιες βάρκες που είχαν χρησιμοποιηθεί για τη μεταφορά τους. Ενα άλλο αναγνωριστικό τμήμα έγινε αντιληπτό να αποβιβάζεται στην ακτή στην περιοχή Πέντε Μίλι, από γεωργό ο οποίος συνήθιζε να διανυκτερεύει στο περιβόλι του. Ενα τέτοιο αναγνωριστικό τμήμα εντόπισε κενά τα πυροβολεία της Εθνικής Φρουράς και κατέλαβε ορισμένα από αυτά.

Στις 21.15 της 19ης Ιουλίου, το ραντάρ του Σταθμού Εγκαιρης Προειδοποίησης (ΣΕΠ) της Ναυτικής Διοίκησης Κύπρου στο ακρωτήριο του Αποστόλου Ανδρέα εντόπισε έξι πλοία σε σχηματισμό να κατευθύνονται προς τον κόλπο της Αμμοχώστου. Τα τέσσερα από αυτά ήταν εμπορικά, αφού η νηοπομπή χρησιμοποιήθηκε παραπλανητικά από τους Τούρκους, για να παρασύρουν την Εθνική Φρουρά να μετακινήσει τις δυνάμεις της προς την Αμμόχωστο, για να είναι πιο εύκολη η απόβασή τους στην Κερύνεια. Περίπου μισή ώρα αργότερα εντοπίστηκαν από τα ραντάρ ακόμη έντεκα πλοία, τα οποία κατευθύνονταν προς το ακρωτήριο Κορμακίτη, βορειοδυτικά της Κύπρου. Αυτός ήταν ο πραγματικός αποβατικός στόλος.

Η ηγεσία της Εθνικής Φρουράς βρισκόταν στο ΓΕΕΦ και παρακολουθούσε τις εξελίξεις. Οπως ανέφερε σε μεταγενέστερη κατάθεσή του ο διοικητής Ναυτικού, αντιπλοίαρχος Γεώργιος Παπαγιάννης, είχε πάει στο γραφείο του ταξίαρχου Γεωργίτση, ο οποίος εκτελούσε χρέη αρχηγού της Εθνικής Φρουράς. Ο αρχηγός της Εθνικής Φρουράς, Γεώργιος Ντενίσης, διαφωνούσε με το πραξικόπημα και σκόπιμα κλήθηκε στην Αθήνα στις 13 Ιουλίου. Την επομένη του πραξικοπήματος διατάχθηκε να επιστρέψει στο νησί, αλλά αρνήθηκε να συμμορφωθεί και υπέβαλε την παραίτησή του. Τότε, η χούντα διόρισε ως αντικαταστάτη του τον αρχηγό του πραξικοπήματος, Μιχαήλ Γεωργίτση – και τον ενημέρωσε για τις κινήσεις του τουρκικού στόλου. «Ο Α/ΓΕΕΦ αμέσως, παρουσία μου, ετηλεφώνησεν εις ΑΕΔ διά του απ’ ευθείας τηλεφώνου, το οποίον είχομεν εγκαταστήσει προ τετραημέρου. Εν συνεχεία μου είπεν να εξακολουθήσω την παρακολούθησιν τούτων και ότι εκ του ΑΕΔ του είπον ότι πρόκειται προφανώς περί ασκήσεως». Γύρω στις δύο το πρωί της 20ής Ιουλίου τα έξι πλοία που έπλεαν προς τον κόλπο Αμμοχώστου έκαναν στροφή και πήραν πορεία προς την Τουρκία. Η πληροφορία διαβιβάστηκε και πάλι από τον Γεωργίτση στο Αρχηγείο Ενόπλων Δυνάμεων, για να πάρει την απάντηση πως «αυτό ήτο επιβεβαιωτική ένδειξις ότι επρόκειτο περί ασκήσεως». Στις τέσσερις τα χαράματα, τα άλλα έντεκα τουρκικά πλοία είχαν φθάσει σε απόσταση 15 μιλίων από την Κερύνεια. «Από της ώρας ταύτης, συνεχώς εδίδοντο αναφοραί εις ΑΕΔ, άνευ όμως ουδεμίας αντιδράσεως ή εντολής, υπό τούτων προς ημάς», αναφέρει ο Παπαγιάννης. Στις 4.30 η νηοπομπή σταμάτησε σε απόσταση 10 μιλίων από την Κερύνεια, εκτός των χωρικών υδάτων της Κύπρου. «Τούτο αναφέρεται εις ΑΕΔ. Αντίδρασις ουδεμία».

Ούτε τα στοιχειώδη

Ακόμη και εκείνη τη στιγμή το ΓΕΕΦ δεν διέταξε τις μονάδες της Εθνικής Φρουράς να εφαρμόσουν το σχέδιο συναγερμού, να εκκενώσουν τα στρατόπεδα και να μετακινηθούν στους χώρους διασποράς τους. Ετσι, η έναρξη της εισβολής, με ελάχιστες εξαιρέσεις, βρήκε τις μονάδες στα στρατόπεδά τους και τους στρατιώτες να κοιμούνται στους κοιτώνες τους. Μια από τις εξαιρέσεις ήταν η ΕΛΔΥΚ, που είχε ενημερωθεί έγκαιρα για την επικείμενη εισβολή. Ο αντισυνταγματάρχης Γεώργιος Κούρτης του κλιμακίου Κύπρου της ελληνικής ΚΥΠ πήγε στο στρατόπεδό της και ενημέρωσε σχετικά το διοικητή της, συνταγματάρχη Νικολαΐδη. Μια ώρα πριν από την έναρξη των τουρκικών επιχειρήσεων, ο Νικολαΐδης έθεσε την ΕΛΔΥΚ σε κατάσταση συναγερμού και διέταξε την εφαρμογή του σχεδίου διασποράς.

Στις 4.45 την αυγή άρχισε η τουρκική επίθεση με αεροπορικούς βομβαρδισμούς κατά στρατιωτικών εγκαταστάσεων στις βόρειες ακτές, στην οροσειρά του Πενταδάκτυλου και στην περιοχή Λευκωσίας. Βομβαρδίστηκε το στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ, τα στρατόπεδα πυροβολικού στην Αθαλάσσα και το αεροδρόμιο. Η τουρκική αεροπορία δεν σπατάλησε ούτε μια βόμβα για να καταστρέψει τα στρατόπεδα των αρμάτων μάχης (Τ-34) και των οχημάτων μεταφοράς προσωπικού (BTR) στην Κοκκινοτριμιθιά, επειδή γνώριζαν ότι ήταν κενά και τα άρματα βρίσκονταν στη Λευκωσία.

Ενόσω η αεροπορία συνέχιζε τους βομβαρδισμούς, τα αποβατικά σκάφη εκινούντο προς την ακτή. Στο λιμάνι της Κερύνειας ναυλοχούσαν δύο ρωσικής κατασκευής τορπιλάκατοι. Ο ναυτικός διοικητής διέταξε τον απόπλου τους «για να ελέγξουν τα πλοία, και αν βληθούν από αυτά, να επιτεθούν κατά της νηοπομπής». Οι τορπιλάκατοι βγήκαν από το λιμάνι της Κερύνειας λίγο μετά τις 5.00, για να εκτελέσουν, στην πραγματικότητα, αποστολή αυτοκτονίας. Σε 15 λεπτά, μια ρουκέτα που εκτοξεύτηκε από αεροπλάνο έπληξε την πρώτη τορπιλάκατο η οποία τέθηκε εκτός μάχης. Ο κυβερνήτης της την έστρεψε προς τη στεριά, για να σώσει το πλήρωμά της. Σε διάστημα πέντε λεπτών βυθίστηκε. Το πλήρωμα της πήδηξε στη θάλασσα και διασώθηκε κολυμπώντας προς την ακτή. Η δεύτερη τορπιλάκατος συνέχισε την πορεία της, πλησιάζοντας τον τουρκικό αποβατικό στόλο σε απόσταση δύο μιλίων, οπόταν κτυπήθηκε με βλήμα πυροβόλου αντιτορπιλικού και βυθίστηκε. Από το δεκαμελές πλήρωμά της σώθηκε μόνο ένας, ο οποίος, αν και σοβαρά τραυματισμένος, κατάφερε να φτάσει κολυμπώντας στην ακτή. Ηταν οι πρώτοι πεσόντες της τουρκικής εισβολής.

Στις 6.05 άρχισε η ρίψη αλεξιπτωτιστών στην περιοχή Κιόνελι-Μάνδρες, από δώδεκα μεταγωγικά αεροσκάφη. Μια ώρα αργότερα άρχισε η μεταφορά καταδρομέων, εφοδίων και υλικών, με περισσότερα από 80 ελικόπτερα, τα οποία προσγειώνονταν στην περιοχή Αγύρτας.

Τα μεταγωγικά αεροπλάνα και τα ελικόπτερα πηγαινοέρχονταν στην Τουρκία εντελώς ανενόχλητα. Τις πρώτες κρίσιμες ώρες δεν ρίφθηκε εναντίον τους ούτε μια αντιαεροπορική βολή. Οπως κατέθεσε αργότερα ο Γεωργίτσης, το ΓΕΕΦ είχε ζητήσει από το Αρχηγείο Ενόπλων Δυνάμεων «αποδέσμευσιν των πυροβόλων διά να κτυπηθούν οι αλεξιπτωτισταί» και του δόθηκε η απάντηση «αυτοσυγκράτησις».

Εντελώς ανενόχλητα προσπαθούσαν να προσεγγίσουν την ακτή και τα πρώτα αποβατικά. Αρχικά πέντε μικρά σκάφη προσπάθησαν ανεπιτυχώς να προσορμιστούν στην ακτή της Γλυκιώτισσας, δύο μίλια δυτικά της Κερύνειας, η οποία όμως ήταν βραχώδης, και γι’ αυτό εγκατέλειψαν την προσπάθεια, και κινούνταν παραλλήλως της ακτής αναζητώντας καταλληλότερο σημείο.

Τα αποβατικά πλοιάρια θα μπορούσαν να είχαν πληγεί μέσα στη θάλασσα ή μετά την προσάραξή τους, από τις μονάδες πυροβολικού που βρίσκονταν στην περιοχή. Δεν ρίχθηκε εναντίον τους ούτε ένα βλήμα.

Το τουρκικό αποβατικό απόσπασμα άρχισε να αποβιβάζεται στο Πέντε Μίλι στις 7.15, με καθυστέρηση μιας ώρας και 45 λεπτών από τον προγραμματισμένο χρόνο, υπό την κάλυψη βολών του ναυτικού, «ακωλύτως επί δύο και πλέον ώρες, χωρίς να αντιμετωπίζουν καμιά αντίδραση εκ μέρους της Εθνικής Φρουράς. Δεν ερρίφθη εναντίον τους ούτε ένας πυροβολισμός». Η πρώτη αποβατική δύναμη αποτελείτο από 1.500 άντρες του 6ου Συντάγματος Πεζοναυτών και μαζί τους αποβιβάστηκαν στην ακτή 15 άρματα Μ 47 και 15 οχήματα μεταφοράς προσωπικού Μ113.

Επιτελείο αμηχανίας

Η τουρκική εισβολή αιφνιδίασε την πραξικοπηματική κυβέρνηση του Σαμψών, η οποία βρέθηκε εντελώς απροετοίμαστη και αποδείχτηκε ανίκανη να αντεπεξέλθει. Η Κύπρος ξύπνησε από τον τρομακτικό θόρυβο της τουρκικής πολεμικής αεροπορίας, αλλά δεν γνώριζε τι συνέβαινε. Μιάμιση ώρα μετά την έναρξη των βομβαρδισμών, το ΡΙΚ μετέδιδε κανονικό πρόγραμμα, και συγκεκριμένα πρωινή γυμναστική, ενώ ο τουρκοκυπριακός ραδιοφωνικός σταθμός Μπαϊράκ μετέδιδε στρατιωτικά εμβατήρια από τις δύο τα χαράματα. Στις 6.30 το πρωί, το ΡΙΚ διέκοψε το πρόγραμμά του και άρχισε να μεταδίδει στρατιωτικά εμβατήρια, ενώ πολύ αργότερα άρχισε να καλεί τους πολίτες που ήταν σε θέση να χρησιμοποιούν όπλα να σπεύσουν προς κατάταξη στις μονάδες της Εθνικής Φρουράς.

Στο ΓΕΕΦ, η πραξικοπηματική ηγεσία της Εθνικής Φρουράς παρακολουθούσε αμήχανη από το παράθυρο του γραφείου του Γεωργίτση τους αλεξιπτωτιστές που έπεφταν στο θύλακα Λευκωσίας. Ο επιτελάρχης Γιαννακόδημος βρισκόταν σε συνεχή επικοινωνία με το Αρχηγείο Ενόπλων Δυνάμεων (ΑΕΔ), μέσω της θερμής γραμμής που είχε εγκατασταθεί για τις ανάγκες του πραξικοπήματος, και ζητούσε οδηγίες για να εκδοθεί διαταγή αντίστασης. Επειδή η διαταγή καθυστερούσε, έβγαλε το ακουστικό του τηλεφώνου έξω από το παράθυρο, ώστε να ακούσουν στην Αθήνα τις εκρήξεις από τους βομβαρδισμούς των τουρκικών αεροσκαφών, για να πειστούν ότι επρόκειτο για πόλεμο και όχι για άσκηση. Ο αντιπλοίαρχος Νικολόπουλος, αξιωματικός πληροφοριών του ναυτικού στο ΑΕΔ, στον οποίο κατέληγαν όλα τα μηνύματα για τις δραστηριότητες του τουρκικού στόλου, μαρτυρεί ότι «περί ώραν 06.00 λόγω του ΚΑΤΕΠΕΙΓΟΝΤΟΣ ως Αξιωματικός επί των πληροφοριών απευθύνθην εις τον Στρ. Γρ. ΜΠΟΝΑΝΟΝ και του εζήτησα να διατάξη την διασποράν των πλοίων του Στόλου μας. Εκείνος εις απάντησιν μου είπεν το εξής τραγικόν: «Οι Τούρκοι κτυπούν την ΚΥΠΡΟ και εμείς είμαστε ΕΛΛΑΣ»».

Η αδιαφορία του ΑΕΔ προκάλεσε την οργή του επιτελάρχη του ΓΕΕΦ, ο οποίος «έκλεισε εν οργή το ακουστικόν και απευθυνόμενος προς τους παρευρισκομένους αξιωματικούς είπεν: «Αυτοί επάνω δεν ξέρουν τι τους γίνεται, πέστε να αμυνθούμεν δι’ όλων των μέσων»». Τελικά, η Εθνική Φρουρά εξέδωσε διαταγή για απόκρουση της εισβολής δύο και πλέον ώρες μετά την έναρξή της. Ηταν ήδη πάρα πολύ αργά…
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ – 20/07/2002

Πηγή

Ο χάρτης της Συνθήκης των Σεβρών

Του Σταύρου Καλεντερίδη*
Το τουρκικό υπουργείο εξωτερικών, του πολύ κ. Αχμέτ Νταβούτογλου, για να αποτρέψει τον «λογαριασμό» της γενοκτονίας των χριστιανικών πληθυσμών που αργά αλλά σταθερά έρχεται στην Τουρκία, μετά τις ομολογουμένως σοβαρές κινητοποιήσεις που έγιναν στις 19 Μαΐου στην Ελλάδα και τον κόσμο, με αποκορύφωμα τη μεγαλειώδη συγκέντρωση στην Πλατεία Αγίας Σοφίας, στη Θεσσαλονίκη, όπου μίλησε ο υπουργός δικαιοσύνης της Νότιας Αυστραλίας, Μάικλ Άτκινσον, για να εκφοβίσει την Ελλάδα, θεώρησε καλό να επαναφέρει στο προσκήνιο το θέμα των πολεμικών αποζημιώσεων που σύμφωνα με την τουρκική πλευρά οφείλει στην Τουρκία η Ελλάδα, για τον πόλεμο του 1919-1922.
Να υπενθυμίσουμε στην τουρκική αλλά και σε κάποιους από την ελληνική πλευρά ότι οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις αποβιβάστηκαν την περιοχή της Σμύρνης στις 21 Μαίου 1919, πολύ πιο πριν απο τις δύο συνθήκες συνθηκολόγησης (Σεβρών και Λοζάνης) και ενώ ήταν σε εξέλιξη ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος για την Ελλάδα και την Τουρκία.

Να υπενθυμίσουμε επίσης ότι στη Συνθήκη των Σεβρών (10 Αυγούστου 1920) δεν πήρε μέρος η Τουρκία, άρα, με βάση το διεθνές δίκαιο, η Ελλάδα και η Τουρκία συνέχισαν να είναι εμπόλεμα μέρη.

Ο πόλεμος μεταξύ Τουρκίας, που ήταν επιτιθέμενη χώρα, μαζί με τις χώρες του Άξονα, και της Ελλάδας, έλξηξε στις 24 Ιουλίου 1923, όταν οι μέχρι τότε τυπικά εμπόλεμες χώρες υπέγραψαν την Συνθήκη της Λοζάνης. Το τέλος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου μπορεί για την πλειοψηφία των χωρρών να είχε έρθει νωρίτερα, αλλα για τις δύ χώρες ξεκάθαρα σηματοδοτήθηκε με την συνθήκη της Λοζάνης. Συνεπώς όλες οι πράξεις πολέμου έως και τότε, βάσει του διεθνούς δικαίου, θεωρούνται και θα πρέπει να εξετάζονται ως μέρος της ιστορίας μεταξύ των δύο χωρών στα πλαίσια του Α’ Παγκοσμίου.

Θέτοντας το θέμα στο ιστορικό του πλαίσιο η παγκόσμια διαμάχη της εποχής και κατ’ επέκτασιν η διαμάχη μεταξύ των δύο χωρών ξεκίνησε με την επεκτατική πολιτική των χωρών του Άξονα (Γερμανία, Τουρκία, κλπ.) Συνεπώς τα περιστατικά στη Μικρά Ασία ήταν λογική αντίδραση των συμμαχικών δυνάμεων (συγκεκριμένα της Ελλάδας) ενάντια στην επιθετικότητα των δυνάμεων του Άξονα.

Ένα στοιχείο του πολέμου αυτού ήταν η βαρβαρότητα που επέδειξε το κίνημα των Νεοτούρκων από την πρώτη κιόλας στιγμή που κατέλαβαν την εξουσία. Συγκεκριμένα, «η Συνθήκη των Σεβρών, την οποία απέφυγε η Τουρκία, απαιτούσε από την Οθωμανική Αυτοκρατορία να παραδώσει στις Συμμαχικές Δυνάμεις τους «υπεύθυνους για σφαγές που διαπάχθησαν την περίοδο αυτή». Επιπλέον στη Διάσκεψη Ειρήνης του Παρισιού, το 1919, η Επιτροπή Ευθυνών και Ποινών» καταδίκαζε την Οθωμανική Αυτοκρατορία για «τις βάρβαρες και παράνομες μεθόδους πολέμου… [στα οποία συμπεριλαμβάνονται] εγκλήματα εναντίων των νόμων και των εθίμων πολέμου και εναντίων αρχών της ανθρωπότητας» (άρθρο 230).

Ένα σημαντικό χαρακτηριστικό του Α’ Παγκοσμίου ήταν το γεγονός πως οι ηττημένες δυνάμεις του Άξονα αναγκάστηκαν να πληρώσουν τεράστια ποσά σε πολεμικές αποζημειώσεις. Συγκεκριμένα, οι αποζημειώσεις που η Γερμανία αναγκάστηκε να πληρώσει στην Μ. Βρετανία και στη Γαλλία ήταν τόσο σκληρές που η οικονομική αυτή επιβάρυνση ήταν ίσως ο σημαντικότερος λόγος για την εξαθλίωση της Γερμανίας και τη συνεπακόλουθη ανάδειξη των Ναζί στη χώρα, εξέλιξη που οδήγησε στον καταστροφικότατο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Μπορούμε, μάλιστα, να ισχυριστούμε ότι δεν έχουν υπάρξει πιο σκληρές αποζημειώσεις πολέμου στην ιστορία της ανθρωπότητας. 

Αντίθετα, δεν έγινε το ίδιο στην περίπτωση της Τουρκίας. Παρόλο που η Τουρκία αποτέλεσε δύναμη κατοχής στη συμμαχική Ελλάδα, ως ηττημένη δύναμη ποτέ δεν «ξεχρέωσε» το χρέος της απέναντι στη χώρα μας για την επιθετικότητά της και την σημαντικότατη ευθύνη που είχε στο ξέσπασμα του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου και στις βαρβαρότητες που διαπράχθηκαν κατά τη διάρκειά του εις βάρος της Ελλάδας αλλά και των ελληνικών πληθυσμών της Θράκης, του Πόντου και της Ανατολής.

Εκτός των παραπάνω, που αποδεικνύουν τις βαρύτατες και συνεχιζόμενες ευθύνες και υποχρεώσεις της Τουρκίας απέναντι στην Ελλάδα και τον Ελληνισμό, να υπενθυμίσουμε στο τουρκικό υπουργείο εξωτερικών και στον κ. Νταβούτογλου ότι η Ελλάδα, φερόμενη ανόητα και προσβλητικά απέναντι στον προσφυγικό Ελληνισμό, το 1930 (συμφωνία Ε-Τ Φιλίας) αποποιήθηκε των δικαιωμάτων της στην ανταλλάξιμη περιουσία των Ελλήνων της Ανατολής, ακριβώς για να «κλείσει» το ζήτημα των λεγόμενων πολεμικών αποζημιώσεων, που καταχρηστικά, όπως εξηγήσαμε παραπάνω, επικαλέστηκε τότε και ανερυθρίαστα επικαλείται και σήμερα η τουρκική πλευρά.

Θα λέγαμε λοιπόν ότι η Τουρκία θα πρέπει να προετοιμαστεί να αποδεχτεί τα εγκλήματα που διέπραξε στο παρελθόν, γιατί η πρακτική που ακολουθεί μπορεί να προκαλέσει εξελίξεις που θα επαναφέρουν ζητήματα πολύ επώδυνα για την ίδια και το λαό της.
Εξ ού και ο επιλεγείς τίτλος…

*Ο Σταύρος Καλεντερίδης είναι πολιτικός επιστήμονας, διεθνολόγος 

Πηγή

“ΝΑΥΑΡΧΟΣ ΚΟΥΖΝΕΤΣΟΒ” Ο ΡΩΣΙΚΟΣ ΓΙΓΑΝΤΑΣ ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ!!!

Όπως ανακοινώθηκε από το ΓΕΕΘΑ το ρωσικό αεροπλανοφόρο “Ναύαρχος Κουζνέτσοφ“, το οποίο πλέει στη νοτιοανατολική Μεσόγειο, ζήτησε απο την Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας τη δέσμευση περιοχών εντός του FIR Αθηνών για τη διεξαγωγή αεροναυτικών ασκήσεων, με τη συμμετοχή ρωσικών πολεμικών αεροσκαφών και έναν αριθμό υπερσύγχρονων μαχητικών αεροσκαφών Σουχόι-35.Η ΥΠΑ έκανε δεκτό το αίτημα και οι ρωσικές αεροναυτικές ασκήσεις θα διεξαχθούν νοτιοανατολικά της Ρόδου στις 3,4, 8 και 10 Ιανουαρίου και νοτίως της Κρήτης στις 11 Ιανουαρίου.

Ο ρωσικός Στόλος για πρώτη φορά μετά το 1989 πραγματοποιεί αεροναυτικές ασκήσεις στην ανατολική Μεσόγειο και για πρώτη φορά χώρα μέλος του ΝΑΤΟ, η Ελλάδα, εγκρίνει αίτημα της Μόσχας για διεξαγωγή των ασκήσεων εντός του εθνικού της εναερίου χώρου και του FIR Αθηνών. Η ρωσική πλευρά ζήτησε τη δέσμευση περιοχών νοτίως της Ρόδου και βορείως της Κύπρου, αλλά και νοτίως της Κρήτης, εντός του FIR Αθηνών, από τη 2α Ιανουαρίου έως και την 11η του ιδίου μηνός. Η άδεια δόθηκε με επίσημο έγγραφο της Υπηρεσίας Πολιτικής Αεροπορίας, όπως προβλέπεται. Επικεφαλής των ασκήσεων θα είναι το αεροπλανοφόρο «Κουζνέτσωβ», που ήδη εκτελεί περιπολία στην ανατολική Μεσόγειο.
Αυτή η πρωτιά προκάλεσε αμέσως και δικαιολογημένα το ενδιαφέρον όλων των δυτικών Πρεσβειών στην Αθήνα, πρωτίστως δε, της αμερικανικής. Η κίνηση της Μόσχας εκδηλώθηκε την ώρα της πολεμικής έκρηξης στη Λωρίδα της Γάζας, αλλά και σε μία περίοδο που η Ρωσία εμφανίζεται παρούσα σε διάφορα σημεία του πλανήτη από τα οποία, μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, είχε εντελώς απομακρυνθεί. Ένα από αυτά είναι η ανατολική Μεσόγειος. Ήδη, μετά και την πολεμική σύγκρουση στη Γεωργία και με επίσημη ανακοίνωση, η Μόσχα ενεργοποίησε τη ναυτική της βάση στην Ταρσό της Συρίας, προκαλώντας το άμεσο ενδιαφέρον των νατοϊκών δυνάμεων.

Σημειώνεται πως η περιοχή που δέσμευσαν οι Ρώσοι για τα αεροναυτικά γυμνάσια εφάπτεται της περιοχής νοτίως της Αττάλειας στην Τουρκία και ανατολικά της Ταρσού στη Συρία, ενώ βρίσκεται στο επίκεντρο της περιοχής αντιπαράθεσης μεταξύ Τουρκίας και Κύπρου για την εκμετάλλευση πετρελαϊκών κοιτασμάτων στην ανατολική Μεσόγειο.

Σύμφωνα με κυβερνητικούς κύκλους στην Αθήνα, που ζήτησαν να κρατηθεί η ανωνυμία τους, η θετική απάντηση της Ελλάδας στο ρωσικό αίτημα εκφράζει και την έντονη πεποίθηση της ελληνικής πλευράς πως η Ουάσιγκτον έχει υπερβεί τα εσκαμμένα στην άσκηση πιέσεων για τη διακοπή του ρυθμού ανάπτυξης των ελληνορωσικών σχέσεων που παρατηρείται το τελευταίο διάστημα. «Πρόκειται για διπλό μήνυμα», επισημαίνουν οι παραπάνω κύκλοι και σημειώνουν: «Το ένα μήνυμα αφορά στην απόφαση της Μόσχας να δηλώσει παρούσα σε όσα σημεία θεωρεί ότι διακυβεύονται και δικά της συμφέροντα, ιδιαίτερα, μάλιστα, όταν στη συγκεκριμένη περιοχή έχει εκδηλωθεί πολεμική δραστηριότητα στη Λωρίδα της Γάζας. Το δεύτερο μήνυμα αφορά στην πρόθεση της ελληνικής κυβέρνησης να γνωστοποιήσει προς όλες τις κατευθύνσεις πως δεν είναι διατεθειμένη να αντιμετωπίσει τις διεθνείς σχέσεις της χώρας αποκλειστικά με γνώμονα μονομερή συμφέροντα τρίτων».

Η πραγματοποίηση των ρωσικών αεροναυτικών ασκήσεων συμπίπτει, πάντως, χρονικά με μία περίεργη και σαφώς μεθοδευμένη επιθετικότητα εκ μέρους της Τουρκίας στο ανατολικό Αιγαίο. Όπως σημειώνουν κύκλοι του υπουργείου Άμυνας, η απόφαση να παραστεί κατά τις εορτές των Θεοφανείων στο Αγαθονήσι ο ίδιος ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, καθώς και ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ, αποτελεί «σκληρή απάντηση» στην Τουρκία, που τις τελευταίες ημέρες με χαμηλές υπερπτήσεις αεροσκαφών της πάνω από το Αγαθονήσι και τις Οινούσες επαναφέρει εμπράκτως το ζήτημα των «γκρίζων ζωνών». Σημειώνεται πως ο Αρχηγός ΓΕΕΘΑ Στρατηγός Δημήτριος Γράψας συνοδευόμενος από τον Α/ΓΕΣ Αντιστράτηγο Δημήτριο Βούλγαρη, πραγματοποίησε επίσκεψη στην Κώ στην 80η Ανώτατη Διοίκηση Ταγμάτων Εθνοφυλακής (80 ΑΔΤΕ) και από εκεί με ελικόπτερο στις νήσους Καλόλιμνο και Φαρμακονήσι και αντάλλαξε ευχές με τους αξιωματικούς και οπλίτες των στρατιωτικών φυλακίων που είναι εγκατεστημένα στα παραπάνω νησιά στις 31.12.2008. Είχε προηγηθεί παραμονή των Χριστουγέννων, πτήση εφοδιασμού και αλλαγής φρουράς,στο Φαρμακονήσι, από ένα CH 47D του 4ου ΤΕΑΣ, το οποίο απογειώθηκε από την Λέρο. Οι Τούρκοι επενέβησαν δια ασυρμάτου και ζήτησαν να αποχωρήσει το Ελληνικό μεταφορικό ελικόπτερο, διαφορετικά θα αναχαιτιστεί! Η Άγκυρα έφθασε στο σημείο να απαντήσει στο ελληνικό διάβημα διαμαρτυρίας πως αυτές οι υπερπτήσεις πραγματοποιούνται «εντός ζώνης τουρκικής κυριαρχίας». Το Τουρκικό Επιτελείο προχώρησε σε νέα καταγγελία κάνοντας λόγο “για είσοδο στις 09.26΄ στις 31.12.2008, ενός Ελληνικού ελικοπτέρου που απογειώθηκε από την Κώ, σε βάθος ενός μιλίου εντός του Τουρκικού εναερίου χώρου επί 30¨, άνω της νήσου “Μπουλαμάτς” (Φαρμακονήσι), προσγειώθηκε στην νήσο “Μπουλαμάτς” στις 09.27΄ και απεχώρησε στις 10.40΄”!!!. Η εξοργιστική Τουρκική καταγγελία, αφορούσε την επίσκεψη των Α΄ΓΕΕΘΑ και Α΄ΓΕΣ στην Καλόλιμνο και Φαρμακονήσι. Σημειώνεται πως η Τουρκική ανακοίνωση εξεδόθει το απόγευμα και αφού ήδη είχε δημοσιοποιηθεί η επίσκεψη του Προέδρου της Δημοκρατίας στο Αγαθονήσι.

Τις ημέρες των Χριστουγέννων, οι Τουρκικές παραβιάσεις και παραβάσεις του Ελληνικού εναέριου χώρου ξεπέρασαν τις 35, ενώ τα Τουρκικά μαχητικά πέταξαν 8 φορές πάνω από το Φαρμακονήσι, 7 φορές πάνω από το Αγαθονήσι και 3 φορές πάνω από τους Φούρνους.

Η μοίρα του ρωσικού Στόλου του Βορρά, που περιλαμβάνει το αεροπλανοφόρο “Ναύαρχος Κουζνέτσοφ ”και δύο πλοία ανεφοδιασμού, απέπλευσε από τη βάση της στο Σεβερομόρσκ της βόρειας Ρωσίας και κατευθύνεται στον Ατλαντικό και τη Μεσόγειο, ανακοίνωσε σήμερα το ρωσικό Πολεμικό Ναυτικό.
Τα πλοία απέπλευσαν “από τη βάση του ρωσικού Στόλου του Βορρά (κοντά στο Μουρμάνσκ, στη Θάλασσα Μπάρεντς) και κατευθύνονται στον Ατλαντικό και τη Μεσόγειο”, διευκρίνισε ο εκπρόσωπος του Πολεμικού Ναυτικού Ιγκόρ Ντιγκάλο,στις 05.12.2008.
Κατά την αποστολή αυτή που θα διαρκέσει “μερικούς μήνες, τα πλοία θα πραγματοποιήσουν επισκέψεις σε στρατιωτικά λιμάνια ευρωπαϊκών και μεσογειακών χωρών”, σύμφωνα με τις προγραμματισμένες στρατιωτικές ασκήσεις, πρόσθεσε ο εκπρόσωπος.

Ο Ρωσικός γίγαντας “Ναύαρχος Κουζνέτσοφ” και η συνοδεία του τις προηγούμενες ώρες έπλεαν σε “γραμμή παραγωγής” ανοιχτά της Γάζας, καταγράφοντας τις επιθετικές ενέργειες της Ισραηλινής αεροπορίας, κάτι που γίνεται από τις πρώτες ημέρες της Ισραηλινής επίθεσης.

Το “Ναύαρχος Κουζνέτσοφ“, ναυπηγήθηκε στα μέσα της δεκαετίας του ΄80. Είναι ένα νέο και υπερσύγχρονο σκάφος, κατηγορίας“STOBAR”.Το ακρωνύμιο σημαίνει Short Take-Off But ARrested landing χρησιμοποιείται μόνο σε ένα αεροπλανοφόρο στον κόσμο, στο ρωσικό “Ναύαρχος Κουζνέτσοφ“. Εδώ δεν γίνεται χρήση καταπελτών, αλλά τα αεροσκάφη αφήνονται να απονηωθούν με την ώση μόνο των κινητήρων τους, και με τη βοήθεια μιας ναυπηγικής ανύψωσης του πρωραίου άκρου του καταστρώματος πτήσης (ski-jump). Η μέθοδος angled flight deck χρησιμοποιείται και σε αυτόν τον σχεδιασμό, όμως λιγότερο αποτελεσματικά καθώς η διαδρομή για απονήωση είναι μεγαλύτερη. Η προσνήωση γίνεται με τον ίδιο τρόπο όπως στα αεροπλανοφόρα τύπου CATOBAR.
Ένα μεγάλο μειονέκτημα αυτού του σχεδιασμού σε σχέση με τους άλλους, είναι ότι τα αεροπλάνα δεν μπορούν να φέρουν βαρύτερα φορτία, όπως βόμβες και pods, παρά μόνο πυραύλους αέρος-αέρος. Το “Κουζνέτσοφ” ναυπηγήθηκε όχι για να αποτελέσει μια απειλή για τα αντίπαλα αεροπλανοφόρα, ή για να διεξάγει επιχειρήσεις τέτοιου εύρους, όπως τα αεροπλανοφόρα του NATO, αλλά για να παρέχει αεροπορική κάλυψη στα υποβρύχια του Ρωσικού Πολεμικού Ναυτικού. Έτσι επιλέχθηκε αυτός ο φτηνότερος και απλούστερος σχεδιασμός. Πιθανότατα τον “Ρώσικο Γίγαντα” να συνοδεύουν και υποβρύχια του Ρωσικού Στόλου, όπως συμβαίνει πάντοτε, γεγονός που δίδει ακόμη μεγαλύτερη βαρύτητα στην παρουσία της Ρωσικής Ναυτικής Δύναμης, στην Ν/Α Μεσόγειο και το Αιγαίο φυσικά.

Στα ΜΜΕ της Ρωσίας γίνονται πυκνές αναφορές για την επίσκεψη της Ρωσικής Μοίρας στο Αιγαίο, την οποία χαρακτηρίζουν “υψίστης σημασίας και συμβολισμού”. Ενώ τονίζονται έντονα οι “παραδοσιακές στενές σχέσεις Ρωσίας-Ελλάδος”.

Σημειώνεται πως οι Ρώσοι είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί κατά την διάρκεια των ασκήσεών τους

σε ξένες περιοχές, σε αντίθεση με άλλες χώρες οι οποίες συνήθως, ασκούνται και πέραν των συμφωνηθέντων ορίων…Αναμένεται με έντονο ενδιαφέρον πιθανή δραστηριότητα της Τουρκικής Αεροπορίας στις δεσμευόμενες περιοχές από τους Ρώσους,γεγονός που θα περιπλέξει ακόμη περισσότερο την ήδη τεταμένη κατάσταση στο Ελληνικό Αρχιπέλαγος του Αιγαίου.

΄Ομηρος Φωτιάδης

Πηγή: