Τα euro δεν μπορούν να αγοράσουν ελευθερία περισσότερο από τα δολάρια
Και σκέφτηκα ότι είμαστε σε άσχημη κατάσταση. Προκύπτει ότι οι κυβερνήσεις που χρηματοδοτούν τους προϋπολογισμούς τους με Euro είναι ακόμα χειρότερα από τις ΗΠΑ. Παρ’ όλη την επιτυχία του ως νόμισμα, το euro πρέπει να δώσει ακόμα στους ευρωπαίους φορολογούμενους τα πλεονεκτήματα στη χρηματοδότηση των κυβερνήσεών τους που το δολάριο δίνει στους πολίτες των ΗΠΑ.
Σχεδόν κάθε χώρα που χρησιμοποιεί το euro συμμετέχει στην πληρωμή συνολικά 345 εκατομμυρίων $ στους τραπεζίτες επένδυσης από την έναρξη του περασμένου χρόνου για να πωλήσουν τα ομόλογα, παρουσιάζουν τα στοιχεία που συντάχτηκαν από τη Bloomberg. Η συγκρίσιμη τιμή που καταβλήθηκε από το Υπουργείο Οικονομικών των ΗΠΑ στην πώληση 4,8 τρισεκατομμυρίων $ χρέους στην ίδια περίοδο: μηδέν.
Το παράδοξο των κυβερνήσεων που χρεώνονται από λιγότερους αξιόπιστους μεσάζοντες για να πωλήσουν τα αξιόγραφά τους έχει αφήσει μερικούς από τους περιπλοκότερους επενδυτές σε δυσπιστία.
«Έχετε ισχυρή ζήτηση» για τα ευρωπαϊκά κυβερνητικά ομόλογα με την υψηλότερη πιστωτική εκτίμηση και κανέναν κίνδυνο αθέτησης, «έτσι γιατί να πληρώσετε κάποιο άλλο να τα πωλήσει για σας;»
* * *
Μέχρι τώρα, 10 των 12 κυβερνήσεων που χρησιμοποιούν το euro έχουν επιλέξει να μισθώσουν τέτοιους μεσάζοντες παρά να κινηθούν ανεξάρτητα στην αγορά.
Οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι όπως ο Gerhard Schleif, επικεφαλής της Γερμανικής διαχείρισης χρέους, υποστηρίζουν ότι το να έχουν τους φορολογούμενους να καταβάλουν τις αμοιβές των τραπεζιτών αξίζει τον κόπο επειδή οι τραπεζίτες μετρούν την απαίτηση των επενδυτών και παίρνουν τις χαμηλότερες δαπάνες δανεισμού.
* * *
Πωλώντας μέσω των τραπεζών βοηθά να βρεθεί η σωστή τιμή του χρέους, είπε ο Richard. «Μια δημοπρασία είναι ακριβώς ένας πυροβολισμός στο σκοτάδι,» είπε.
Αυτά είναι αηδίες, είπε ο William Kittredge, διευθυντής του μη κερδοσκοπικού κέντρου μελέτης των κεφαλαιοαγορών και της δημοκρατίας στο Άρλινγκτον, της Βιρτζίνια.
«Το επιχείρημα ότι αυτοί οι άνθρωποι χρειάζονται κάποιο μηχανισμό για να προσδιορίσουν τις ευκαιρίες της αγοράς καταπίπτει από το ίδιο το βάρος του,» είπε. «Σκέφτεστε ειλικρινά ότι αυτοί οι άνθρωποι δεν ερευνούν τις αγορές παγκοσμίως; Είναι ο 21ος αιώνας.»
Εκτός αν σκέφτεστε ότι αυτό σημαίνει πως είμαστε σε καλή κατάσταση.
..
Το Κογκρέσσο μόλις αύξησε το ανώτατο όριο εθνικού χρέους σε 9 τρισεκατομμύρια $, που αντιπροσωπεύει 70% της δαπάνης του ΑΕΠ. Η δαπάνη των επιτοκίων είναι τώρα η τρίτη-μεγαλύτερη κατηγορία του ομοσπονδιακού προϋπολογισμού, που ξεπερνιέται μόνο από τα αμυντικά έξοδα και τις εσωτερικές δαπάνες κοινωνικών παροχών. Φανταστείτε τον αντίκτυπο καθώς τα επιτόκια αρχίζουν πάλι να σκαρφαλώνουν.
* * *
[Σύμφωνα με μια έκθεση CBO (.pdf) τον περασμένο Αύγουστο,] το αυξανόμενο κυβερνητικό χρέος μπορεί να υποσκάψει την εθνική αποταμίευση, να επιβραδύνει τον ιδιωτική συσσώρευση κεφαλαίου, να χαμηλώσει την οικονομική ανάπτυξη, και στο άκρο, να παραγάγει μια συνεχή οικονομική συστολή. Επιπλέον, μια τέτοια πολιτική θα μπορούσε να αυξήσει την υποχρέωση των ΗΠΑ σε άλλα έθνη. Υπονοώντας ότι περισσότερο από την παραγωγή της οικονομίας θα έπρεπε να χρησιμοποιηθεί για να πληρώσει τον τόκο του χρέους και λιγότερο θα ήταν διαθέσιμο για τους κατοίκους των ΗΠΑ.
Και είναι απολύτως περιττό.
«Εάν το έθνος μπορεί να εκδώσει έναν ομόλογο μπορεί να εκδώσει ένα χαρτονόμισμα δολαρίου. Το στοιχείο που κάνει το ομόλογο καλό κάνει το νόμισμα επίσης καλό.
Η διαφορά μεταξύ του ομολόγου και του νομίσματος είναι ότι το ομόλογο αφήνει το χρηματομεσίτη να εισπράξει δύο φορές το ποσό του ομόλογου και ένα πρόσθετο 20%. Εκτιμώντας ότι το νόμισμα, το τίμιο είδος που παρέχεται από το σύνταγμα δεν πληρώνει κανένα αλλά εκείνους που συμβάλλουν με κάποιο χρήσιμο τρόπο.
Είναι παράλογο να πει η χώρα ότι μας μπορεί να εκδώσει ομόλογα και δεν μπορεί να εκδώσει νόμισμα. Και οι δύο είναι υποσχέσεις πληρωμής, αλλά το ένα παχαίνει τον τοκογλύφο και το άλλο βοηθά τους άνθρωπους.»
–Thomas A. Edison (1847-1931)
Πρόσφατα σχόλια