Στην μνήμη ενός πατριώτη!

Οι αριθμοί του Δικαστηρίου της Χάγης τρομάζουν με τη μεροληψία τους. Μεταξύ των καταδικασθέντων η πλειοψηφία είναι Σέρβοι (66%), από τους 58 καταδικασθέντες αρχηγούς κρατών, πρωθυπουργούς, στρατιωτικούς διοικητές, επικεφαλής Κοινοβουλίων, υψηλόβαθμες κομματικές και πολιτικές προσωπικότητες, αξιωματικούς οι 50 είναι Σέρβοι, από τους 19 νεκρούς στα κρατητήρια του Δικαστηρίου Σέρβοι είναι οι 16.

Όμως μεταξύ των εθνοτήτων, εκπρόσωποι των οποίων έχουν καταδικαστεί υπάρχουν εκτός από Σέρβοι και Κροάτες και μουσουλμάνοι και Αλβανοί, ακόμη και εκπρόσωποι της ΠΓΔΜακεδονίας.

Μεταξύ των πιο γνωστών πολιτικών, που πέθαναν στο κρατητήριο του Δικαστηρίου είναι ο πρόεδρος της Σερβίας Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς. …..Στο τέλος του περασμένου έτους εμφανίστηκε στα ρωσικά το βιβλίο «Αήττητος», το οποίο περιγράφει την εικόνα ενός ισχυρού και θαρραλέου ανθρώπου, ο οποίος ξεκίνησε ανοιχτή μάχη με τους δικαστές και τους εισαγγελείς του Δικαστηρίου και την κέρδισε με τίμημα την ίδια του τη ζωή. Στο βιβλίο εκτός από δύο συνεντεύξεις του ίδιου του Μιλόσεβιτς παρουσιάζονται αναμνήσεις γι’ αυτόν από Ρώσους πολιτικούς και επιστήμονες, τον Γεβγκένι Πριμακόφ, τον Γκενάντι Ζιουγκάνοφ, τον Λεονίντ Ιβασόφ και άλλους. Ένα ακόμη τμήμα του είναι το ποιητικό. Περιέχει πολλά ποιήματα αφιερωμένα στο Μιλόσεβιτς.

Ο Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς, αναμφισβήτητα, είναι μια ιστορική προσωπικότητα, μεγάλη φιγούρα,πράγμα που σημαίνει αμφίσημη και αντιφατική. Στην εποχή του όλοι περνούσαν δύσκολα, όλοι γκρίνιαζαν και τον επέκριναν, όμως… πάντοτε τον ψήφιζαν. Την παραίτησή του επιθυμούσαν πολλοί πολιτικοί παγκοσμίου φήμης, όμως όλοι προτιμούσαν να διαπραγματευτούν ειδικά μαζί του. Ως πρόεδρος της Σερβίας, ο Μιλόσεβιτς ήταν de facto ο ηγέτης ολόκληρης της Γιουγκοσλαβίας. Κατά τη γνώμη του Ρώσου πολιτικού Σεργκέι Μπαμπούριν, «με το θάνατο του Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς χάνεται στην ιστορία η εποχή της Γιουγκοσλαβίας. Ακριβώς αυτός ο ίδιος ο Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς έγινε η προσωποποίηση της τελευταίας προσπάθειας για τη διατήρηση της Γιουγκοσλαβίας».

Ο Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς δολοφονήθηκε στη φυλακή της Χάγης, φυσικά όχι τυχαία. Για τη Δύση, η οποία ελέγχει τη δραστηριότητα του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου για την Πρώην Γιουγκοσλαβία (ICTY), ήταν εξαιρετικά σημαντικό να καταδικάσει τον Μιλόσεβιτς και νομικά να δικαιολογήσει την επίθεσή της κατά της Γιουγκοσλαβίας. Ωστόσο υποτίμησαν τη δύναμη του προέδρου Μιλόσεβιτς. Η υπεράσπισή του ήταν τόσο ισχυρή και καταστροφική για το Δικαστήριο, που υπήρχε μόνο μίαδιέξοδος, να διακοπεί η διαδικασία χωρίς την επιβολή κάποιας ποινής. Κατά τη γνώμη του διάσημου Ρώσου ερευνητή της δραστηριότητας του Δικαστηρίου Αλεξάντρ Μεζιάεφ «η Δύση επέτρεψε ένα δικαστήριο εις βάρος της ίδιας, επειδή ο Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς απέδειξε όχι μόνο την αθωότητά του, αλλά, κυρίως, την ενοχή εκείνων, που πραγματικά κατέστρεφαν τη Γιουγκοσλαβία και τη Σερβία».

Ο Μιλόσεβιτς δεν άφησε στο Δικαστήριο καμιά ελπίδα να υπάρξει καταδικαστική ετυμηγορία. Ως εκ τούτου για το Δικαστήριο της Χάγης έμενε μία και μοναδική διέξοδος: να βγει από τη μέση ο κατηγορούμενος… Το γεγονός της εν ψυχρώ δολοφονίας του προέδρου Μιλόσεβιτς στο Δικαστήριο της Χάγης είναι απίστευτο μόνο σε όσους δεν είναι εξοικειωμένοι με τις καταθέσεις των μαρτύρων υπεράσπισης κατά τη διάρκεια της δικαστικής διαδικασίας. Θα θέλαμε να ελπίζουμε ότι η διεθνής κοινότητα θα συνειδητοποιήσει τους αληθινούς σκοπούς και τα καθήκοντα, που έχουν ανατεθεί στο Δικαστήριο και θα επανεξετάσει πλήρως τα αποτελέσματα της δραστηριότητάς του.

Νόμος είναι το δίκιο του τραπεζίτη και του χρηματιστή

Ο «νομπελίστας» Αχτισαάρι λανσάρει την «θεωρεία της πλειοψηφίας του πλούτου» στις διεθνείς σχέσεις και εκβιάζει την Σερβία

Ο νομπελίστας , και πρώην διεθνής μεσολαβητής για το Κοσσυφοπέδιο, Μάρτι Αχτισαάρι, δήλωσε στην βρετανική εφημερίδα Γκάρντιαν (19 Οκτωβρίου) οτι «η Σερβία θα πρέπει να αναγνωρίσει το Κόσοβο εάν θέλει να ενταχθεί στην Ε.Ε» . «Δεν μπορείς να θέλεις να μπεις στην Ε.Ε. και να προσπαθείς να της βγάλεις το μάτι», σημείωσε.
Ο «νομπελίστας» του οποίου το «αμερικανικής εμπνεύσεως» σχέδιο για το Κοσσυφοπέδιο, απερρίφθη από το Συμβούλιο Ασφαλείας, τόνισε στις δηλώσεις του ότι η Σερβία δεν έχει άλλη επιλογή από το να αποδεχθεί τα τετελεσμένα.
Ο κ. Αχτισαάρι στις δηλώσεις του, εισήγαγε μια νέα, «θεωρία της πλειοψηφίας του πλούτου» , στις διεθνείς σχέσεις λέγοντας ότι «δεν έχει καμιά σημασία ότι μόνο 51 από τα 192 μέλη του ΟΗΕ έχουν αναγνωρίσει την ανεξαρτησία του Κοσσυφοπεδίου. Δεν έχει καμιά σημασία αν η Παραγουάη δεν το αναγνωρίζει. Πολύ πάνω από το 65% του παγκόσμιου πλούτου έχει προχωρήσει στην αναγνώριση. Αυτό έχει σημασία », τόνισε.

Οι απόψεις του κ. Αχτισαάρι επαναλαμβάνουν τις « οδηγίες» του «υπουργείου εξωτερικών» της παγκοσμιοποίησης του ICG, που διατυπώθηκαν στην έκθεσή του για το Κοσσυφοπέδιο, από τις 26 Σεπτεμβρίου και στις οποίες τονίζεται ότι «η Ε.Ε. πρέπει να ολοκληρώσει την ανάπτυξη της EULEX έως το τέλος του χρόνου» και να «χρησιμοποιήσει τις συνομιλίες με το Βελιγράδι και να επιβάλει την αναγνώριση του Κοσσυφοπεδίου».

Όποιος δεν είχε καταλάβει ποιες δυνάμεις διαμορφώνουν την παγκόσμια πολιτική , τώρα δεν μπορεί να έχει αμφιβολίες.

Ο «κανόνας του πλούτου» , δηλαδή των μεγάλων τραπεζιτών, δηλαδή της «Οικογένειας Ρότσιλντ-Κορλεόνε»,και της«Οικογένειας Ροκφέλερ-Κορλεόνε», και των περί αυτών, όπως διατυπώθηκε από τον «νομπελίστα» εκφράζει την «παγκόσμια χούντα των τοκογλύφων».

Ας μεταφέρουμε την «θεωρία του πλούτου» στις εκλογές.

Έχει σημασία τι ψηφίζει ο λαός; Σημασία έχει τι επιλογές θα κάνει το 65% του ΑΕΠ.

ΥΓ. Να περιμένω ότι η Σοσιαλιστική Διεθνής θα ζητήσει μετά από αυτά την ανάκληση της απόφασης για την απονομή στον Αχρείο του βραβείου Νόμπελ;