Οι μεγάλοι δάσκαλοι της εξαπάτησης

Sayanim – Ισραηλινοί μυστικοί πράκτορες στις Η.Π.Α.

19 Ιουλίου, 2010 του Jeff Gates

Οι Αμερικανοί γνωρίζουν ότι κάτι θεμελιώδες δεν πάει καλά. Νοιώθουν -δικαίως-ότι παραπλανιούνται χωρίς να έχει σημασία ποιο πολιτικό κόμμα ηγείται.
Ένα επί μακρόν παραπληροφορούμενο κοινό δεν έχει τα εργαλεία για να κατανοήσει τον τρόπο με τον οποίο εξαπατάται. Χωρίς αυτά τα εργαλεία, οι Αμερικανοί θα συνεχίσουν να απογοητεύονται επειδή τους περνούν για ηλίθιους.
Όταν το «αντίθετο» φαίνεται καθαρά, «το σήμα» (εμείς δηλαδή) θα δούμε ότι όλοι οι δρόμοι οδηγούν στη ίδια διπρόσωπη πηγή: Το Ισραήλ και τους μυστικούς πράκτορές του. Το μυστικό του πολλαπλασιαστή της δύναμης του Ισραήλ στις ΗΠΑ είναι η χρήση των πρακτόρων, πληροφοριοδοτών*, και των sayanim (Εβραϊκά για τους εθελοντές).

Όταν ο Ισραηλινοαμερικανός Jonathan Pollard συνελήφθη για κατασκοπεία το 1986, το Τελ Αβίβ μας διαβεβαίωσε ότι αυτός δεν ήταν ένας ισραηλινός πράκτορας, αλλά μέρος μιας «άτιμης» επιχείρησης. Αυτό ήταν ψέμα.

Μόνο 12 χρόνια αργότερα το Τελ Αβίβ παραδέχτηκε όντως ότι ήταν Ισραηλινός κατάσκοπος για το σύνολο του χρόνου που έκλεβε αμερικανικά στρατιωτικά μυστικά. Αυτή η κατασκοπεία- από ένα δήθεν σύμμαχο- κατέστρεψε την εθνική μας ασφάλεια περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη επιχείρηση στην ιστορία των ΗΠΑ.

Εν ολίγοις, το Ισραήλ μας ενέπαιξε.

Από το 1981-1985, αυτός ο αναλυτής πληροφοριών του αμερικάνικου ναυτικού προμήθευσε στο Ισραήλ 360 κυβικά πόδια απόρρητων στρατιωτικών εγγράφων για τις Σοβιετικές αποστολές όπλων, τα πυρηνικά όπλα του Πακιστάν, τα συστήματα αεράμυνας της Λιβύης και άλλες πληροφορίες που ζητούνταν από το Τελ Αβίβ για να προωθήσει την γεωπολιτική ατζέντα του.

Οι πράκτορες διαφέρουν από τους πληροφοριοδότες και τους sayanim. Οι πράκτορες διαθέτουν την απαιτούμενη διανοητική κατάσταση για να καταδικαστούν για προδοσία, το ύψιστο έγκλημα. Σύμφωνα με τη νομοθεσία των ΗΠΑ, αυτή η εσωτερική κατάσταση είναι αυτό που κάνει να ξεχωρίζει ο φόνος εκ προμελέτης από ένα μικρότερο έγκλημα, όπως η ανθρωποκτονία εξ αμελείας. Αν και υπάρχει ένας θάνατος σε κάθε περίπτωση, οι ποινικές ευθύνες είναι διαφορετικές-για ένα λόγο.

Πρόθεση είναι ο παράγοντας που καθορίζει την προσωπική ενοχή. Αυτή η διάκριση έχει τις ρίζες της σε μια ευρέως διαδεδομένη πεποίθηση στην ελεύθερη βούληση ως ένα βασικό στοιχείο που ξεχωρίζει τον άνθρωπο από τα ζώα.

Οι πράκτορες λειτουργούν με προμελέτη και «ακραίο δόλο» ή αυτό που ο νόμος περιγράφει ως «δαιμονικό μυαλό». Αν και αυτό περιγράφει την ψυχική κατάσταση του Jonathan Pollard, οι ισραηλινοί ηγέτες μας διαβεβαίωναν αλλιώς-άλλο ένα παράδειγμα δαιμονικού μυαλού, καθώς οι ΗΠΑ εξαπατούνταν.

Εξαπατημένοι, ξανά

Ο Pollard πήρε από το γραφείο του, πάνω από ένα εκατομμύριο έγγραφα για αντιγραφή από τον Ισραηλινό χειριστή του. Όταν αυτά τα διαβαθμισμένα υλικά μεταφέρθηκαν στους Σοβιετικούς, σύμφωνα με πληροφορίες, σε αντάλλαγμα για τη μετανάστευση των Εβραίων της Ρωσσίας, αυτή η επιχείρηση κατασκοπίας μετατόπισε το σύνολο της δυναμικής του Ψυχρού Πολέμου.

Για να βάλετε μια ετικέτα τιμής σε αυτή την κατασκοπεία, φανταστείτε 20 τρισεκατομμύρια δολάρια σε αμυντικές δαπάνες του Ψυχρού Πολέμου των ΗΠΑ από το 1948 – 1989 (δολάρια του 2010). Το μεγαλύτερο μέρος της εν λόγω επένδυσης στην εθνική ασφάλεια αναιρέθηκε από έναν κατάσκοπο που δούλευε για ένα έθνος που υποκρινόταν καθ ‘όλη την διάρκεια ότι είναι σύμμαχος των ΗΠΑ.

Ο Pollard καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη. Το Ισραήλ δεν υπέστη τις συνέπειες. Τίποτα. Μηδέν. Νάκα. Όχι τότε. Όχι τώρα. Τότε, όπως και τώρα, μας περνάνε για βλάκες.

Στη δίκη, ο Pollard ισχυρίστηκε ότι δεν είχε κλέψει από τις ΗΠΑ. Είχε κλέψει μυστικά για το Ισραήλ-με το οποίο οι ΗΠΑ έχουν από καιρό μια «ειδική σχέση». Σκέφτηκε ότι έπρεπε να μοιραστούμε τα στρατιωτικά μυστικά μας μαζί τους. Αυτό είναι χούτσπα. Αυτό επιβεβαιώνει, επίσης, ότι μας ενέπαιξαν.

Κοιτάζοντας πίσω, είναι εύκολο να δούμε πώς μπορούμε απρόσκοπτα να περάσουμε από ένα παγκόσμιο Ψυχρό Πόλεμο σε ένα παγκόσμιο πόλεμο κατά της τρομοκρατίας. Εκ των υστέρων, οι ψευδείς πληροφορίες που χρησιμοποιήθηκαν για να προκαλέσουν την εισβολή μας στο Ιράκ ήταν ανιχνεύσιμες σε Ισραηλινούς, φιλοισραηλινούς, ή πληροφοριοδότες του Ισραήλ, όπως ο John McCain (βλ. παρακάτω).

Ακόμα και στη φυλακή, η εικονική θέση του Pollard μεταξύ των Ισραηλινών έπαιξε στρατηγικό ρόλο. Ήταν απλώς σύμπτωση ότι το Τελ Αβίβ ανακοίνωσε επιχορήγηση 1 εκατομμυρίου δολλαρίων για τον αρχικατάσκοπό τους λιγότερο από δύο εβδομάδες πριν από την 11-9; Είναι αυτό το πώς το Ισραήλ σηματοδότησε τους μυστικούς πράκτορές του στις ΗΠΑ;

Μήπως αυτή η επιχορήγηση έχει καμία σχέση με το «χορεύοντες Ισραηλινούς» που βρέθηκαν να κινηματογραφούν και να γιορτάζουν αυτή τη μαζική δολοφονία καθώς και τα δύο αεριωθούμενα συγκρούστηκαν στο Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου;

Χωρίς αυτή την πρόκληση, θα βρισκόμαστε σε εμπόλεμη κατάσταση στη Μέση Ανατολή; Σίγουρα κανείς δεν εξακολουθεί να πιστεύει ότι τα συμφέροντα της Αμερικής προωθούνται σε ένα τέλμα που έχει γίνει πλέον ο μακροχρονιότερος πόλεμος στην ιστορία των ΗΠΑ.

«Ξέρω τι είναι η Αμερική», είπε ο Βενιαμίν Νετανιάχου σε μια ομάδα Ισραηλινών το 2001, προφανώς χωρίς να γνωρίζει ότι τα λόγια του είχαν καταγραφεί. «Η Αμερική είναι ένα πράγμα που μπορείς να κινήσεις πολύ εύκολα, να το κινήσεις στη σωστή κατεύθυνση.»

Ας το παραδεχτούμε: οι ΗΠΑ και πάλι πέρασαν για βλάκας.

Με την εποπτεία των ισραηλινών αξιωματικών υποθέσεων (katsas), οι ισραηλινές επιχειρήσεις προχωρούν στις ΗΠΑ με τη χρήση πρακτόρων, πληροφοριοδοτών και εθελοντών (sayanim). Ας ρίξουμε μια πιο προσεκτική ματιά στο καθένα.

Το σύστημα Sayanim

Οι Sayanim (ενικός Sayan) είναι προστατευμένοι από τη συμβατική νομική ενοχή με το να ακούσουν μόνο αρκετά για να εκτελέσουν το μικρό ρόλο τους. Αν και η βοήθειά τους μπορεί να είναι ουσιαστικής σημασίας για την επιτυχία μιας ισραηλινής επιχείρησης, οι εθελοντές (sayanim σημαίνει επίσης βοηθοί) θα μπορούσαν να περάσουν το τεστ αλήθειας, επειδή οι στρατολόγοι τους εξασφαλίζουν ότι δεν γνωρίζουν τους γενικούς στόχους μιας επιχείρησης.

Με άλλα λόγια, ένας sayan μπορεί να λειτουργήσει ως συνεργός, αλλά όμως να μην είναι νομικά υπόλογος, λόγω έλλειψης της απαιτούμενης πρόθεσης σχετικά με τους ευρύτερους στόχους-για τους οποίους εσκεμμένα κρατούνται σε άγνοια. Μήπως αυτή η εκ προθέσεως «άγνοια» τους απαλλάσσει από την ευθύνη σύμφωνα με το δίκαιο των ΗΠΑ; Μέχρι στιγμής, ναι.

Σχεδόν όπως οι έφεδροι, οι sayanim ενεργοποιούνται όταν χρειάζεται για να υποστηρίξουν μια επιχείρηση. Συμφωνώντας να είναι διαθέσιμοι να βοηθήσουν το Ισραήλ, παρέχουν ένα μυστικό στρατό και πολλαπλασιαστή δύναμης σε εφημερία- που μπορεί να αναπτυχθεί σε σύντομο χρονικό διάστημα.

Πώς οι sayanim καλούνται σε δράση; Μέχρι σήμερα, δεν έχει υπάρξει καμία προσπάθεια από αξιωματούχους των ΗΠΑ για να διευκρινιστεί αυτό το βασικό σημείο. Αυτό μπορεί να εξηγήσει γιατί ο Pollard ήταν και πάλι στην επικαιρότητα στις 13 Ιουλίου με ένα υψηλού προφίλ Ισραηλινό εορτασμό για την 9000η ημέρα εγκλεισμού του.

Για την επίδειξη αλληλεγγύης με αυτόν τον Ισραηλινοαμερικανό προδότη, τα φώτα που περικυκλώνουν την Ιερουσαλήμ σκοτείνιασαν, ενώ μια έκκληση που προβαλλόταν στα τείχη της Παλιάς Πόλης προέτρεπε τον Πρόεδρο Ομπάμα να διατάξει την απελευθέρωση του Pollard από την ομοσπονδιακή φυλακή.

Ο Pollard έχει εδώ και καιρό γίνει ένα σημείο συσπείρωσης για τους εβραίους εθνικιστές, σιωνιστές εξτρεμιστές και υπερορθόδοξους ιδεολόγους. Με λίγα λόγια, ακριβώς το είδος των ανθρώπων που θα μπορούσαν να στρατολογηθούν ως sayanim. Η ειδησεογραφική κάλυψη δίνεται αυτή η Ημέρα της Λατρείας ίσως να βοηθήσει να εξηγηθεί πώς το Ισραήλ σηματοδοτεί στους βοηθούς του ότι μια επιχείρηση βρίσκεται σε εξέλιξη και έχει ανάγκη από τη βοήθειά τους.

Για μια ακόμη φορά μήπως οι φιλοΙσραηλινοί προσπαθούν να εξαπατήσουν τους Αμερικανούς;

Όταν δεν βοηθούν μια επιχείρηση σε εξέλιξη, οι sayanim συλλέγουν και αναφέρουν πληροφορίες χρήσιμες για το Ισραήλ. Αυτό το σώμα εθελοντών είναι βαθιά ριζωμένο στα νομοθετικά σώματα, ιδιαίτερα στις ΗΠΑ

Μέχρι στιγμής, αυτή η ισραηλινή επιχείρηση έχει προχωρήσει με νομική ατιμωρησία, ως το ισραηλινό λόμπι-αν και ενεργεί ως ξένος πράκτορας-συνεχίζεται ακόμα και σήμερα να εμφανίζεται ως «εσωτερική» λειτουργία.

Ο Morris Amitay, πρώην εκτελεστικός διευθυντής της Αμερικανο Ισραηλινής Επιτροπής Δημοσίων Υποθέσεων, εξηγεί πώς αυτό το αόρατο μόνιμο προσωπικό βοηθά το ισραηλινό λόμπι στην προώθηση της γεωπολιτικής του ατζέντας:

«Υπάρχουν πολλά παιδιά που εργάζονται στο επίπεδο εδώ πάνω [στο Καπιτώλιο] … που τυχαίνει να είναι Εβραίοι, οι οποίοι είναι πρόθυμοι … να κοιτάξουν σε ορισμένα ζητήματα από την άποψη της εβραϊκότητάς τους … Αυτά όλα είναι τα παιδιά που είναι σε θέση να πάρουν την απόφαση σε αυτούς τους τομείς για αυτούς τους γερουσιαστές … Μπορείτε να κάνετε πάρα πολλά μόνο στο επίπεδο του προσωπικού. «

Αυτό που οι sayanim δεν ακούν από τους katsas τους είναι ότι μια ισραηλινή επιχείρηση μπορεί να θέσει σε κίνδυνο όχι μόνο το Ισραήλ, αλλά και την ευρύτερη εβραϊκή κοινότητα, όταν οι επιχειρήσεις αυτές συνδέονται με τον εξτρεμισμό, την τρομοκρατία, το οργανωμένο έγκλημα, την κατασκοπεία και την προδοσία. Αν και οι sayanim «πρέπει να είναι 100 τοις εκατό Εβραίοι,» ο Οστρόβσκυ αναφέρει στο Διά της Εξαπάτησης (By Way of Deception 1990):

«… Η Μοσάντ δεν φαίνεται να νοιάζεται για το πόσο καταστροφική θα μπορούσε να είναι για της κατάσταση των Εβραίων της Διασποράς, εάν ήταν γνωστό. Η απάντηση που παίρνετε αν ρωτήσετε είναι η εξής: «Λοιπόν, τι είναι το χειρότερο που θα μπορούσε να συμβεί σε εκείνους τους Εβραίους; Θα έρθουν όλοι στο Ισραήλ. Θαύμα! «[Η Μοσάντ είναι η Υπηρεσία Πληροφοριών και η διεύθυνση αλλοδαπών επιχειρήσεων για το Ισραήλ.]

Πληροφοριοδότες, Πράκτορες και Sayanim

Οι Πληροφοριοδότες είναι άνθρωποι που έχουν αναλυθεί σε αρκετό βάθος ώστε να μπορεί να βασιστεί κανείς να ενεργήσουν σύμφωνα με το προφίλ τους. Αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν συνήθως την κατάσταση του νου που απαιτείται για την ποινική ενοχή επειδή δεν διαθέτουν την απαιτούμενη πρόθεση να διαπράξουν ένα έγκλημα.

Παρ ‘όλα αυτά, τα περιουσιακά στοιχεία είναι κρίσιμα για την επιτυχία των ισραηλινών επιχειρήσεων στις ΗΠΑ
Βοηθούν απλά ακολουθώντας τις καταγραμμένες προσωπικές τους ανάγκες-συνήθως για την αναγνώριση, την επιρροή, τα χρήματα, το σεξ, τα ναρκωτικά ή το μεγαλύτερο απ’ όλα τα ναρκωτικά: την ιδεολογία.

Έτσι, το κρίσιμο έργο της αποστολής πραγματοποιείται από τους πολιτικούς πληροφοριοδότες που το ισραηλινό λόμπι «παράγει» για μακροπρόθεσμη υπηρεσία στο Κογκρέσο-, ενώ εμφανίζονται να εκπροσωπούν τους ψηφοφόρους των ΗΠΑ.

Βάλτε ένα καταγεγραμμένο πληροφοριοδότη σε μια προ-οργανωμένη στιγμή, τόπο και περίσταση, κατά την οποία το ισραηλινό λόμπι μπορεί να ασκήσει σημαντική επιρροή και οι Ισραηλινοί ειδικοί των psy-ops (ψυχολογικές επιχειρήσεις) μπορούν να είναι βέβαιοι ότι, μέσα σε ένα αποδεκτό εύρος των πιθανοτήτων, ένας πληροφοριοδότης θα ενεργήσει σύμφωνα με το προφίλ του/ της.

Δημοκρατικός ή Ρεπουμπλικάνος δεν έχει σημασία. Το στρατηγικό σημείο παραμένει το ίδιο: να εξασφαλιστεί ότι οι νομοθέτες εκτελούν σύμφωνα με τα συμφέροντα του Ισραήλ. Με τη βοήθεια της «μεταρρύθμισης» του McCain-Feingold, για τη χρηματοδότηση της εκστρατείας το Ισραηλινό λόμπυ κατόρθωσε τον πραγματικό έλεγχο του Κογκρέσου των ΗΠΑ.

Η απόδοση των πληροφοριοδοτών στην πολιτική σφαίρα μπορεί να προβλεφθεί με επαρκή βεβαιότητα ότι τα αποτελέσματα γίνονται προβλέψιμα-μέσα σε ένα αποδεκτό εύρος των πιθανοτήτων. Πόσο δύσκολο ήταν να προβλεφθεί το αποτέλεσμα, όταν ο Μπιλ Κλίντον, ένας τυπικός πληροφοριοδότης, συνάντησε την οικότροφο στο Λευκό Οίκο Μόνικα Λεβίνσκι;

Ο γερουσιαστής Τζον Μακέϊν είναι από καιρό ένας προβλέψιμος πληροφοριοδότης. Η πολιτική του καριέρα ιχνηλατεί τις ρίζες της στο οργανωμένο έγκλημα από τη δεκαετία του 1920. Ήταν το οργανωμένο έγκλημα που πρώτα τον ανέσυρε στην Αριζόνα για να θέσει υποψηφιότητα για για το Κογκρέσο τέσσερα χρόνια πριν από τη συνταξιοδότηση το1986 του Γερουσιαστή Barry Goldwater.

Με την εμπορία του «σήματός» του ως αιχμάλωτος πολέμου της εποχής του Βιετνάμ, έγινε ένας αξιόπιστος συνήγορος για το Τελ Αβίβ, ενώ απεικονίζεται ως ένας «ήρωας πολέμου.» Κανένα ΜΜΕ δεν τολμά να αναφέρει ότι ο συνταγματάρχης Ted Guy, ο διοικητής του Μακέϊν, ενώ ήταν ΑΠ, αναζήτησε τη καταδίκη του για προδοσία για τις πολλές εκπομπές του για τους Βιετκόγκ, που διασφάλισαν τον θάνατο πολλών αεροπόρων των ΗΠΑ.

Ως τυπικός πληροφοριοδότης, δεν αποτέλεσε έκπληξη για να δει κανείς τον Μακέϊν και τον γερουσιαστή του Κονέκτικατ Joe Lieberman, ένα αυτοπροσδιοριζόμενο σιωνιστή, να χρησιμοποιούνται για να πλασάρουν τις ψευδείς πληροφορίες που μας οδήγησαν στον πόλεμο στο Ιράκ. Η συνεχιζόμενη συμμαχία του Μακέϊν με το διεθνικό οργανωμένο έγκλημα εκτείνεται σε τρεις δεκαετίες.

Η υπεράσπισή του το 1980 για τον απατεώνα της S & L Charles Keating του «The Keating 5» βρίσκει το αντίστοιχό στις πρόσφατες συναντήσεις του με τον Ρώσο-Ισραηλινό μαφιόζο Όλεγκ Ντεριπάσκα (Oleg Deripaska) ο οποίος στην ηλικία των 40 κατείχε 40 δισεκατομμύρια δολάρια πλούτου έχοντας εξαπατήσει τους Ρώσους συμπολίτες του.

Ο Μακέϊν παραδέχθηκε νωρίτερα αυτό το μήνα σε μια συνάντηση στο δημαρχείο Tempe, της Αριζόνα ότι συναντήθηκε σε ένα μικρό δείπνο στην Ελβετία με τον αρχικλέφτη Deripaska και το Λόρδο Ροτσάιλντ Β.

Για τους πληροφοριοδότες, όπως ο Μακέϊν να κατηγορηθούν για προδοσία, η αμερικανική κοινή γνώμη πρέπει να αντιληφθεί τον κρίσιμο ρόλο που τέτοιες εύκαμπτες προσωπικότητες παίζουν σε πολιτικές διαβουκολήσεις. Ο McCain είναι ένα «παιδί της αφίσας» για το πώς οι πληροφοριοδότες αναπτύσσονται για να διαμορφώσουν αποφάσεις όπως αυτές που έστειλαν το στρατό μας στον πόλεμο. Στην Εποχή της Πληροφορίας, αν αυτό δεν είναι προδοσία, τότε τι είναι;

Η προβλεψιμότητα της συμπεριφοράς ενός πολιτικού επιβεβαιώνει τα προσόντα του / της ως πληροφοριοδότη. Αναπτύσσονται συστηματικά και «παράγονται» για μακρές χρονικές περιόδους και στη συνέχεια-όπως με τον John McCain-διατηρούνται σε θέσεις-κλειδιά για να επηρεάσουν τη λήψη αποφάσεων σε βασικές συγκυρίες.

Ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Αριέλ Σαρόν ήταν ειλικρινής στην εκτίμηση του τέσσερις εβδομάδες μετά την 119. Μπορεί να είχε σκεφτεί για τον John McCain, όταν έκανε αυτό το αποκαλυπτικό σχόλιο:

«Θέλω να σας πω κάτι πολύ σαφές, δεν χρειάζεται να ανησυχείτε για την αμερικανική πίεση στο Ισραήλ, εμείς, οι Εβραίοι ελέγχουμε την Αμερική, και οι Αμερικανοί το ξέρουν». [3 Οκτ, 2001]

Κατηγορητήριο για προδοσία

Είναι οι πληροφοριοδότες ένοχοι; Έχουν την απαιτούμενη πρόθεση για να τους κατηγορήσει κανείς για προδοσία; Μήπως ο Τζον Μακέιν έχει ένα δαιμονικό μυαλό; Μήπως πρόδωσε αυτό το έθνος με τη θέλησή του ή είναι χαρακτηριστικός αυτών των πληροφοριοδοτών με προσωπικότητες τόσο αδύναμες και εύπλαστες ώστε να μπορούν εύκολα να χειραγωγούνται;

Καθώς οι ομοσπονδιακές μεγάλες επιτροπές ενόρκων συγκροτούνται για να προσδιορίσουν και να κατηγορήσουν τους συμμετέχοντες σε αυτή την από γενιά σε γενιά επιχείρηση, πόσους sayanim θα πρέπει το Ομοσπονδιακό Γραφείο Ερευνών να αναμένει να αποκαλύψει στις ΗΠΑ; Κανείς δεν ξέρει γιατί αυτή η επιδέξια μορφή προδοσίας δεν έχει γίνει ακόμη πλήρως κατανοητή.

Ο Victor Ostrovksy, πρώην κάτσα της Μοσάντ έγραψε το 1990 ότι η Μοσάντ είχε 7.000 sayanim στο Λονδίνο και μόνο. Το 1990 στον πληθυσμό του Λονδίνου με 6,8 εκατομμύρια, το σώμα των εθελοντών του Ισραήλ αντιπροσώπευε το ένα δέκατο του ενός τοις εκατό των κατοίκων της πρωτεύουσας.

Αν η Ουάσιγκτον ΝτιΣι, είναι δέκα φορές πιο κρίσιμη στους γεωπολιτικούς στόχους του Ισραήλ (μια υποτιμητική έκθεση), αυτό σημαίνει ότι το FBI θα πρέπει να περιμένει να βρει δέκα φορές περισσότερους sayanim κατά κεφαλήν στην Ουάσιγκτον;

Τι γίνεται με τους sayanim στο Μανχάταν, το Μαϊάμι, το Μπέβερλι Χιλς, Ατλάντα, Βοστώνη, Τσάρλεστον, Charlotte, Σικάγο, Κλήβελαντ, Ντάλας, Ντένβερ, Ντιτρόιτ, Χιούστον, Κάνσας Σίτυ, Μινεάπολη, Νέα Ορλεάνη, Φιλαδέλφεια, Φοίνικας, Πόρτλαντ, Σακραμέντο, Σαν Ντιέγκο, Σιάτλ, Σεντ Λούις, Τάμπα, Τολέδο;

Κανείς δεν ξέρει. Και το Τελ Αβίβ είναι απίθανο να δώσει εθελοντικά τις πληροφορίες. Αυτό που γνωρίζουμε με βεβαιότητα: Η Αμερική έχει εξαπατηθεί. Το ίδιο και ο στρατός μας.

Αυτή η υποκρισία χρονολογείται πολύ πριν από τότε που ο Βρετανός υπουργός Εξωτερικών Alfred Balfour έγραψε σε ένα προηγούμενο Lord Rothschild το 1917 αναφέροντας την έγκριση του Ηνωμένου Βασιλείου για μια «εβραϊκή πατρίδα». Σε πρακτικό επίπεδο, αυτή η «πατρίδα» εξασφαλίζει πλέον μη-έκδοση για τους ανώτερους μυστικούς πράκτορες στο διεθνικό οργανωμένο έγκλημα.

Μέχρι σήμερα, η Αμερική έχει τυφλωθεί η ίδια, ακόμη και για το ενδεχόμενο μιας τέτοιας επιχείρησης από γενιά σε γενιά μέσα στα σύνορά μας και ένταξής της στο εσωτερικό της κυβέρνησης μας. Αντ ‘αυτού η τοξική κατηγορία του «αντισημιτισμού» εκτοξεύεται συστηματικά σε αυτούς που καταγράφουν τη συνιστώσα του «πώς» αυτής της συστηματικής προδοσίας.

Κάνοντας αυτή την προδοσία διάφανη είναι απαραίτητο για την αποκατάσταση της εθνικής ασφάλειας των ΗΠΑ. Αυτή η διαφάνεια μπορεί αρχικά να φαίνεται άδικη για πολλούς μετριοπαθείς και κοσμικούς Εβραίους που ενώνονται με τους άλλους αποτροπιασμένοι με αυτή την συστημική διαφθορά του πολιτικού συστήματος των ΗΠΑ.

Ωστόσο, επίσης ανησυχούν ότι με κάποιο τρόπο μπορούν να χαρακτηριστούν ως ένοχοι λόγω συγχρωτισμού που οφείλεται σε μια κοινή παράδοση πίστης. Αυτό θα ήταν όχι μόνο άδικο για αυτούς, αλλά και αναποτελεσματικό στον εντοπισμό και παραπομπή σε δίκη όλων όσων είναι συνένοχοι.

Αυτό τουλάχιστον είναι βέβαιο: ένας Δημοκρατικός ως πρόεδρος δεν προσφέρει καμία πραγματική εναλλακτική λύση σε ένα Ρεπουμπλικάνο για τα θέματα που αφορούν την πολιτική των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή.

Σήμερα η διαφθορά προηγείται της διπροσωπίας του 1948 που προέτρεψε τον Χάρι Τρούμαν να επεκτείνει την αναγνώριση σε αυτό τον εξτρεμιστικό θύλακα ως ένα νόμιμο εθνικό κράτος. Τα προβλήματά μας χρονολογούνται από τότε.

Αυτό η μοιραία απόφαση θα πρέπει να επανεξεταστεί υπό το πρίσμα του τι μπορεί τώρα να αποδειχθεί για το «πώς» αυτής της συνεχιζόμενης δολιότητας-εκτός και αν οι Αμερικανοί θέλουν να συνεχίσουν να εξαπατούνται.