Φιλοπατρία

Σάββατο, 18 Αυγούστου 2012

Το ΝΑΤΟ οι Γερμανοί και τα ναρκωτικά του Αφγανιστάν!

Οι Ρώσοι αποκαλύπτουν: Τα νατοϊκά στρατεύματα συνειδητά δεν εμποδίζουν το λαθρεμπόριο ναρκωτικών από το Αφγανιστάν. Η βασική ροή ναρκωτικών στο Τατζικιστάν φτάνει από τις αφγανικές επαρχίες Κουντούζ και Μπανταχσάν. Αυτές οι περιοχές βρίσκονται υπό τον έλεγχο της γερμανικής στρατιωτικής δύναμης των νατοϊκών δυνάμεων.

Μεντρεσσές – Ισλαμικό σχολείο για την εκμάθηση της «άγνοιας»

Γράφει ο Sujit Das
Πέμπτη, 03 Απριλίου 2008

Από όλα τα ειδεχθή εγκλήματα των οποίων οι σύγχρονες κοινωνίες έχουν γίνει μάρτυρες, το χειρότερο από όλα, προφανώς, είναι το έγκλημα κατά των παιδιών. Οι πράξεις βίας της κτηνωδίας κατά των παιδιών συχνά αφήνουν ουλές στο εύπλαστο μυαλό τους, που συχνά ποτέ δεν θεραπεύεται στη διάρκεια της ζωής τους.

Το Ισλάμ νομιμοποιεί πολλά εγκλήματα στο όνομα του Θεού. Εάν υπάρχει καθόλου «ομορφιά» στο Ισλάμ, εδώ βρίσκεται. Στην πραγματικότητα, αυτός είναι ο κύριος λόγος. Πολλοί καταδικασμένοι εγκληματίες (που άλλως θεωρούνται βάρος για κάθε πολιτισμένη κοινωνία) σήμερα έχουν προσελκυστεί προς αυτή την «υπέροχη» θρησκεία. Υπάρχουν πολλά περιστατικά όπου οι φύλακες του Ισλάμ έχουν δείξει ανελέητη και σκληρή μεταχείριση προς τα παιδιά – με τη χρήση παιδιών ως βομβιστών αυτοκτονίας στην Παλαιστίνη, στην εκπαίδευση τζόκεϊ καμήλας στη Μέση Ανατολή και ιδρύοντας ισλαμικά σχολεία σε όλο τον κόσμο.

Οι Μεντρεσσέδες είναι ισλαμικά σχολεία που συγκροτήθηκαν για να μελετήσουν καθαρή ισλαμική δεοντολογία (υπάρχει καθόλου;). Οι ένοχοι είναι οι καθηγητές των θρησκευτικών, και τα θύματα περιλαμβάνουν ανυπεράσπιστους, αθώους ανήλικους μαθητές. Η ιερή σχέση δασκάλου-μαθητή παίρνει ένα νέο ορισμό σε αυτά τα ισλαμικά σχολεία.

Οι Μεντρεσσέδες είναι ισλαμικά σχολεία που συγκροτήθηκαν για να μελετήσουν καθαρή ισλαμική δεοντολογία (υπάρχει καθόλου;). Οι ένοχοι είναι οι καθηγητές των θρησκευτικών, και τα θύματα περιλαμβάνουν ανυπεράσπιστους, αθώους ανήλικους μαθητές. Η ιερή σχέση δασκάλου-μαθητή παίρνει ένα νέο ορισμό σε αυτά τα ισλαμικά σχολεία.

Τα ακόλουθα αποτελούν μέρος της πικρής εμπειρίας ενός 12χρονου φοιτητή Μεντρεσσέ από την Κένυα που διασώθηκε κατά τη διάρκεια του Ιανουαρίου 2003.

«Ήταν ένα τρομερό μέρος, αλυσοδένουν και τα δύο πόδια και τα δύο χέρια, μερικές φορές τα χέρια και τα πόδια μαζί. Μας χτυπούσαν κατά το μεσημεριανό και βραδυνό φαγητό και μας έδιναν βουρδουλιές στα οπίσθια. Κοιμόμαστε με αλυσίδες, τρώγαμε με αλυσίδες, και πηγαίναμε στα αποχωρητήρια με αλυσίδες. Μερικές φορές είμαστε κρεμασμένοι στην οροφή με αλυσίδες και μας άφηναν να κρεμόμαστε. Έπρεπε να απομνημονεύσουμε το Κοράνι και τιμωρούμαστε, αν δεν μπορούμε να απαγγείλουμε το Κοράνι στην τάξη».

Αυτή είναι η «νόμιμη τιμωρία» για έναν φοιτητή που δεν μπορεί να απομνημονεύει το Κοράνι στην αραβική γλώσσα. Όπως και η βιαιοπραγία κατά των γυναικών. Η βιαιοπραγία κατά των παιδιών επίσης επιτρέπεται θρησκευτικά στο Ισλάμ. Αν και ο προφήτης του Ισλάμ ήταν ένας αγράμματος και ηλίθιος χωριάτης βιαστής παιδιών, έδωσε κάποιες «πολύτιμες» γνώμες για την ανατροφή και την εκπαίδευση των παιδιών.

Σύμφωνα με τον Sunan Abu Dawud Book 2, Τεύχος 0495, αφήγηση του Abdullah Ibn Amr Ibn Al-‘As: Ο Απόστολος του Αλλάχ (ειρήνη μαζί του) δήλωσε: Διέταξε τα παιδιά σου να προσεύχονται όταν αυτά γίνουν επτά ετών, και χτύπα τα γι’αυτό (προσευχή), όταν αυτά γίνουν δέκα ετών. Φρόντισε τους τα κρεβάτια (για ύπνο) χωριστά.

Ο προφήτης ήταν πολύ ανήσυχος για τη θρησκευτική τους ανατροφή. Ο Αγιατολάχ Χομεϊνί ήταν ακόμη ένα βήμα μπροστά από τον προφήτη. Ο Χομεϊνί δήλωσε:

«Ένας άντρας μπορεί να έχει σεξουαλική ευχαρίστηση από παιδιά τόσο μικρό όσο ένα μωρό» (Paz, 2006). Όπως ο προφήτης, έτσι και οι πιστοί. Τέλος πάντων αυτό είναι άλλη ιστορία.

Περιστατικά αλυσοδέματος είναι συγκριτικά σπάνια στους Μεντρέσσεδες του Μπαγκλαντές, από άλλα καθυστερημένα ισλαμικά έθνη. Ένα σημαντικό περιστατικό έλαβε χώρα στην Chittagong, μια πολυσύχναστη πόλη-λιμάνι του Μπανγκλαντές. Περισσότεροι από 20 μαθητές ήταν αλυσοδεμένοι και υποβάλλονταν σε απάνθρωπα βασανιστήρια. Όλοι τους ήταν κάτω από την ηλικία των 14 ετών. Κάποια, ήταν τόσο μικρά όσο 11 χρονών. Ένα τέτοιο παιδί αναγκάστηκε να μεταφέρει ένα κομμάτι ράγας σιδηρόδρομου συνδεδεμένη μαζί του για τουλάχιστον ένα μήνα συνεχώς.

Περιστατικά βασανιστηρίων παιδιών σε Μεντρεσσέδες αναφέρονται κυρίως στο Πακιστάν, το Αφγανιστάν και το Σουδάν. Οι δύο πρώτες χώρες είναι ασφαλή καταφύγια για ριζοσπάστες του Ισλάμ, όπως επίσης και με πολύ αδύναμες οικονομίες. Το Μπανγκλαντές είναι σε πολύ καλύτερη θέση από τις χώρες αυτές. Υπάρχουν πολλές μουσουλμανικές χώρες όπου πολύ λίγη εκπαίδευση που χρηματοδοτείται από το κράτος είναι διαθέσιμη και τα χρηματοδοτούμενα από τη Σαουδική Αραβία ισλαμικά σχολεία είναι το μόνο μέσο της εκπαίδευσης που παρέχεται. Με το πρόγραμμα σπουδών που κυριαρχούνται από την Ουχαμπίτικη (Wahhabi) ερμηνεία του Ισλάμ, συχνά αυτές οι Μεντρεσσέδες-ιδίως στο Πακιστάν και τη Σαουδική Αραβία, που έχουν ακριβώς τον ίδιο τύπο Jihadis (Atwan, 2006).

Στους περισσότερους από τους Μεντρεσσέδες του Πακιστάν, το μόνο θέμα που διδάσκεται είναι το Κοράνι, και αυτό επίσης στα αραβικά, η οποία είναι μια ξένη γλώσσα και άγνωστη στους μαθητές. Έως το τέλος του 2005, υπήρχαν περίπου τριάντα εννέα χιλιάδες Μεντρεσσέδες καταχωρημένοι στο Πακιστάν, ενώ κατά τη διάρκεια του 1978, ο αριθμός αυτός ήταν μόνο τρεις χιλιάδες (O’Rourke, 2005).

Ο αριθμός των φοιτητών εκτιμάται κάπου μεταξύ οκτακόσιες χιλιάδες σε ένα εκατομμύριο (Dalrymple, 2005). Συχνά διευθύνονται από θρησκευτικές οργανώσεις και δελεάζουν μικρά παιδιά, κυρίως από φτωχές οικογένειες μέσω της παροχής δωρεάν φαγητού και στέγασης. Ορισμένα από τα σχολεία παρέχουν ακόμη και εντατική πολιτική και πολεμική εκπαίδευση. Πρόσφατες εκτιμήσεις δείχνουν ότι μεταξύ 10 και 15 τοις εκατό του Πακιστάν 46.700 Μεντρεσσέδες (συμπεριλαμβανομένων των καταγραμμένων και μη καταγραμμένων) προωθούν τη βία ανοιχτά (Davis, 2002). Σε σχολεία των Ταλιμπάν στο Αφγανιστάν, η πρώτη λέξη που συχνά τα παιδιά μαθαίνουν να συλλαβίζουν είναι η «Τζιχάντ», που σημαίνει «ο δρόμος του Θεού προς τον παράδεισο».
Υπάρχουν τουλάχιστον έξι εξειδικευμένοι Μεντρεσσέδες στο Πακιστάν που τακτικά προμηθεύουν βομβιστές αυτοκτονίας για τους Ταλιμπάν. (Αλ Κάιντα εγχειρίδιο εκπαίδευσης, 2001). Κατά τη διάρκεια της ακμής τους, οι Ταλιμπάν είχαν απαγορεύσει την τηλεόραση, την εκπαίδευση, και την εκμάθηση των σύγχρονων επιστημών.

Ακόμη και η εκμάθηση της ιστορίας, της γεωγραφίας, των μαθηματικών και ήταν εντελώς απαγορευμένη και η μόνη επιτρεπτή δραστηριότητα ήταν η αφήγηση και η απομνημόνευση του Κορανίου. Η εκμάθηση των Αγγλικών ήταν ένα τεράστιο έγκλημα (Sohail, 2007).

Πολλοί Μεντρεσσέδες ελεγχόμενοι από τους Ταλιμπάν δέχονται από την αρχή χορηγία από την πακιστανική ISI (Atwan, 2006). Στο Πακιστάν και το Αφγανιστάν, εξακολουθούν να υπάρχουν ορισμένοι ορθόδοξοι καθηγητές Μεντρεσσέδων, που διδάσκουν ότι η γη είναι επίπεδη και ακίνητη και ο ήλιος περιστρέφεται γύρω από τη γη.

Εκτός από την προώθηση της βίας κατά των μη μουσουλμάνων, συχνά υπάρχουν Μεντρεσσέδες που προωθούν τη σεκταριστική βία (π.χ., μεταξύ Σιιτών – σουνιτών, κλπ). Πολλές αντι-σιιτικές πολιτοφυλακές, όπως η Sipah i-Sahaba (στρατός των συντρόφων του προφήτη) και Lashkar-i Jhangvi (στρατός του Jhangvi) χαιρετίστηκε από τους εξτρεμιστικούς Deobandi Μεντρεσσέδες, και διατηρεί στενούς δεσμούς με άλλες τρομοκρατικές οργανώσεις στο Αφγανιστάν, το Κασμίρ και αλλού (Nasr , 2006). Τα αποτελέσματα, τα βλέπουμε καθημερινά στο Ιράκ, όπου δεν περνά μια μέρα χωρίς σεκταριστική βία και τους σκοτωμούς.

Κατά τη διάρκεια του 1994, η Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Πακιστάν διερεύνησε περιστατικά κακοποίησης παιδιών και το αποτέλεσμα της έρευνας έδειξε ότι σε πολλούς Μεντρεσσέδες, τα παιδιά είναι συχνά δεμένα με σιδερένιες αλυσίδες, σε μια βαριά ξύλινη δοκό, σε ομάδες των τεσσάρων ή πέντε. Όταν ένας από αυτούς πρέπει να πάει στην τουαλέτα, όλα τα υπόλοιπα πρέπει να τον ακολουθήσουν. Πολλά παιδιά βρέθηκαν να είναι συνεχώς αλυσοδεμένα μέχρι και ένα έτος. Αυτό τα εμποδίζει να διαφύγουν από το σχολείο, για να αποφύγουν το βάρος της απομνημόνευσης του Κορανίου στα αραβικά.

Κατά τη διάρκεια του Μαρτίου 1996, η αστυνομία επέδραμε ένα Μεντρεσσέ κοντά Multan και διέσωσε τέτοια 64 θυμάτα αυτών (Ανων., 2004). Τα άτομα αυτά ήταν δεμένα με γερά σχοινιά και αλυσίδες. Ο θρησκευτικός διευθυντής του Μεντρεσσέ είπε ότι οι φοιτητές είχαν πέσει σε κακές συνήθειες παρακολουθώντας δορυφορική τηλεόραση. (!) Στην ορθόδοξη ισλαμική κοινωνία, η παρακολούθηση της τηλεόραση είναι ένα μεγάλο θρησκευτικό ταμπού.

Ο επικεφαλής καθηγητής είπε επίσης ότι, μερικές φορές ακόμα και οι γονείς των παιδιών έδωσαν εντολή στους δασκάλους να αλυσοδέσουν τα παιδιά τους. Τα γεγονότα αυτά δεν αφήνουν ουλές μόνο στα χέρια και τα πόδια, αλλά και στο εύπλαστο μυαλό τους.

Σε ένα άλλο περιστατικό στο Πακιστάν, κατά τη διάρκεια του Σεπτεμβρίου 1997, ένας 14 ετών, σπουδαστής, ο Azam Muhammad Dogar, με κάποιο τρόπο κατάφερε να δραπετεύσει από το θάλαμο βασανιστηρίων του Μεντρεσσέ με ακόμα σιδερένια δεσμά στα πόδια. Δεν ήταν εύκολο γι ‘αυτόν να εξάλειψει τα βαριά σιδερένια δεσμά. Σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια για να τα αποδιώξει, αποφάσισε να τα βάλει σε μια σιδηροδρομική γραμμή. Αν και ήταν επιτυχής στο να ξεφύγει από την ισλαμική θρησκευτική φυλακή, έχασε τη ζωή του και συνθλίβει θανατηφόρα από το επερχόμενο τραίνο. (Παιδιά στην Κοινότητα και την οικογένεια, 2005).

Η πακιστανική κυβέρνηση έχει επίγνωση αυτού του είδους των αποτρόπαιων εγκλημάτων κατά των παιδιών. Όμως δεν υπάρχει σχεδόν καμία προσπάθεια από την πλευρά τους, να σταματήσει αυτή η βαρβαρότητα στο όνομα της εκπαίδευσης. Υπάρχουν νόμοι, που απαγορεύουν τη βία κατά των παιδιών στην κοινωνία. Αλλά όταν τέτοια εγκλήματα διαπράττονται στο όνομα της θρησκείας, ο νόμος παραμένει κενό γράμμα μόνο. Τα πολιτικά κόμματα δεν θέλουν να χαλάσουν τη σχέση τους με τις θρησκευτικές οργανώσεις που λειτουργούν τέτοια σχολεία. Μερικές φορές τα σημαντικά θρησκευτικά κόμματα ακόμη απειλούν αντίποινα αν υπάρχει επίσημη διερεύνηση και, εάν είναι στενά ελεγχόμενα. Η πολιτική δύναμη του συστήματος των Μεντρεσσέδων δεν μπορεί να υποτιμηθεί. Ως εκ τούτου, υπάρχουν πολλές περιπτώσεις κακοποίησης, αλυσοδέματος και άλλες μορφές βασανιστηρίων, οι οποίες παραμένουν άγνωστες στον έξω πολιτισμένο κόσμο. Ακόμα και όταν η κατάχρηση γίνει ευρέως γνωστή, οι αρχές εξακολουθούν να εμφανίζονται απρόθυμες να προβούν σε συγκεκριμένες ενέργειες για την προστασία των αθώων παιδιών.

Σε ένα άλλο περιστατικό στο Πακιστάν, κατά τη διάρκεια του Σεπτεμβρίου 1997, ένας 14 ετών, σπουδαστής, ο Azam Muhammad Dogar, με κάποιο τρόπο κατάφερε να δραπετεύσει από το θάλαμο βασανιστηρίων του Μεντρεσσέ με ακόμα σιδερένια δεσμά στα πόδια. Δεν ήταν εύκολο γι ‘αυτόν να εξάλειψει τα βαριά σιδερένια δεσμά. Σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια για να τα αποδιώξει, αποφάσισε να τα βάλει σε μια σιδηροδρομική γραμμή. Αν και ήταν επιτυχής στο να ξεφύγει από την ισλαμική θρησκευτική φυλακή, έχασε τη ζωή του και συνθλίβει θανατηφόρα από το επερχόμενο τραίνο. (Παιδιά στην Κοινότητα και την οικογένεια, 2005).

Η πακιστανική κυβέρνηση έχει επίγνωση αυτού του είδους των αποτρόπαιων εγκλημάτων κατά των παιδιών. Όμως δεν υπάρχει σχεδόν καμία προσπάθεια από την πλευρά τους, να σταματήσει αυτή η βαρβαρότητα στο όνομα της εκπαίδευσης. Υπάρχουν νόμοι, που απαγορεύουν τη βία κατά των παιδιών στην κοινωνία. Αλλά όταν τέτοια εγκλήματα διαπράττονται στο όνομα της θρησκείας, ο νόμος παραμένει κενό γράμμα μόνο. Τα πολιτικά κόμματα δεν θέλουν να χαλάσουν τη σχέση τους με τις θρησκευτικές οργανώσεις που λειτουργούν τέτοια σχολεία. Μερικές φορές τα σημαντικά θρησκευτικά κόμματα ακόμη απειλούν αντίποινα αν υπάρχει επίσημη διερεύνηση και, εάν είναι στενά ελεγχόμενα. Η πολιτική δύναμη του συστήματος των Μεντρεσσέδων δεν μπορεί να υποτιμηθεί. Ως εκ τούτου, υπάρχουν πολλές περιπτώσεις κακοποίησης, αλυσοδέματος και άλλες μορφές βασανιστηρίων, οι οποίες παραμένουν άγνωστες στον έξω πολιτισμένο κόσμο. Ακόμα και όταν η κατάχρηση γίνει ευρέως γνωστή, οι αρχές εξακολουθούν να εμφανίζονται απρόθυμες να προβούν σε συγκεκριμένες ενέργειες για την προστασία των αθώων παιδιών.

Τα παιδιά στο Σουδάν είναι σε ακόμη χειρότερη κατάσταση. Εκεί, οι μαθητές είναι αναγκασμένοι να πίνουν το νερό, που έχει μείνει από το πλύσιμο των βρώμικων πινάκων (Anon, 2005) όπου οι Κορανικοί στίχοι είναι γραμμένοι. Οι μαθητές έχουν την πεποίθηση ότι, το ιερό νερό πλύσης-θα τους βοηθήσει να απομνημονεύσουν το Κοράνι! Ένας πολύ καλός τρόπος απομνημόνευσης του Κορανίου, πράγματι! Μπορεί να φανταστεί κανείς, ότι όλα αυτά τα πράγματα συμβαίνουν στον 21ο αιώνα;

Η βαθιά ριζωμένη δεισιδαιμονία εντός του μυαλού των Ισλαμικών καθηγητών θα χρειαστεί άλλα χίλια χρόνια για να αλλάξει. Η μόνη απαίτηση του φοιτητή για το σκοπό της αποφοίτησης από το σχολείο με επιτυχία, είναι να μπορέσει να απομνημονεύσει ολόκληρο το Κοράνι. Πολλοί φοιτητές χρειάζονται μέχρι διάστημα εννέα ετών, ενώ πολλοί άλλοι δεν μπορούν να ολοκληρώσουν το μάθημα και να περάσουν, ακόμα και μετά την αλυσόδεμα και την πόση του νερού πλύσης.

Η κακοποίηση παιδιών στα ισλαμικά σχολεία δεν είναι κάτι νέο. Είναι παραδοσιακή, αλλά μόλις λίγα από αυτά τα περιστατικά έρχονται στο προσκήνιο. Ο Μεντρεσσές είναι ένας τόπος για την πλύση εγκεφάλου νεαρών μυαλών, μόνο και μόνο για να καταστρέψει όλες τις μελλοντικές δυνατότητες του παιδιού για να κάνει κάτι δημιουργικό, και το μετατρέπουν αντίθετα, σε ένα Κορανικό ζόμπι. Όλη η ανθρωπιά καταπνίγεται. Χώρες όπως το Μπαγκλαντές, το Πακιστάν, το Αφγανιστάν και σε ορισμένες πλειοψηφούσες μουσουλμανικές περιοχές της Ινδίας, τα σχολεία αυτά απλώς πολλαπλασιάζονται. Στοχεύουν τα φτωχά παιδιά μουσουλμανικών οικογενειών. Μερικές φορές, οι οικογένειες των παιδιών πληρώνονται αδρά για την αποστολή των παιδιών τους σε αυτά τα σχολεία.

Στη συνέχεια, υπάρχουν πολλές περιπτώσεις σεξουαλικής κακοποίησης σε βάρος των παιδιών στους Μεντρεσσέδες. Πολλοί από αυτούς τους καθηγητές είναι ιδιαίτερης σοβαρότητας παιδεραστές και ομοφυλόφιλοι. Ο μόνος τους σκοπός στο άνοιγμα του Μεντρεσσέ, δεν είναι μόνο η εξάπλωση της Ισλαμικής εκπαίδευσης, αλλά να δελεάσουν τα παιδιά από φτωχές οικογένειες για τη σεξουαλική ευχαρίστηση, παρέχοντάς τους δωρεάν φαγητό και στέγαση. Έχουν αναφερθεί περιστατικά, όπου οι μαθητές είναι υποχρεωμένοι να συμμετάσχουν σε στοματικό και πρωκτικό σεξ τακτικά με τους καθηγητές τους. Αν και πολλοί ανήμποροι φοιτητές υποκύπτουν σε αυτή την ευτέλεια, αλλά μερικές φορές, όταν ένας μαθητής είναι αρκετά τολμηρός να απορρίψει αυτές τις απάνθρωπες απολαύσεις, οι συνέπειες είναι σοβαρές.

Ένα φρικαλέο περιστατικό αναφέρθηκε στις 11 Δεκεμβρίου, 2004 στη Daily Times της Lahore. Σε ένα 14χρονο φοιτητή Μεντρεσσέ, τον Abid Tanoli, ο δάσκαλός του έριξε στο πρόσωπό του βιτριόλι. Αυτός ο καημένος έχασε τα μάτια του με πάνω από 50% εγκαύματα στο πρόσωπο. Η αριστερή πλευρά του πρόσωπου του ήταν φρικτά παραμορφωμένη. Το συμβάν αυτό έλαβε χώρα την 1η Ιουλίου του 2002 στο Καράτσι (Petit, 2004). Το σφάλμα ήταν ότι απέρριψε τις σεξουαλικές απαιτήσεις του δασκάλου του στο Μεντρεσσέ. Η Daily Times ανέφερε επίσης ότι, κατά τη διάρκεια του έτους 2004, υπήρχαν συνολικά 500 καταγγελίες για σεξουαλική κακοποίηση παιδιών στους Πακιστανικούς Μεντρεσσέδες, αλλά δεν υπήρχε σχεδόν καθόλου επιτυχής δίωξη (Khawaja, 2004). Σήμερα, ο καθηγητής (ο οποίος δεν μπορεί να κατονομαστεί, για νομικούς λόγους), και δύο συνεργοί του είναι στη φυλακή μέχρι να δικαστούν για απόπειρα δολοφονίας και βιασμού. Και οι τρεις αρνήθηκαν τις κατηγορίες. Ο τέταρτος είναι ακόμη ένοχος διαφυγής. Τα περιστατικά αυτά αυξάνονται σε αριθμό κάθε έτος.

Ο Haroon Tanoli, ο πατέρας του Abid, απειλήθηκε με σκληρές συνέπειες όταν προσπάθησε να αναλάβει την περίπτωση του γιου του με αξιωματούχους στο σχολείο. Οι σχολικές αρχές αρχικά προσπάθησαν να αποσιωπήσουν το θέμα με την προσφορά σε μετρητά την καταβολή ενός εκατομμυρίου πακιστανικές ρουπίες (£ 11.300), αλλά ο Haroon αρνήθηκε να κάνει πίσω και ανέλαβε το θέμα με την αστυνομία (Ansari, 2004).

Ο Haroon είπε στο δημοσιογράφο, «I περιφρονώ τους υποκριτές που αφήνουν μια τεράστια γενειάδα στο όνομα της θρησκείας και εμποδίζουν τη διέλευση της δικαιοσύνης στο όνομα του Ισλάμ … είχα μούσι, και όλοι μου οι τέσσερις γιοι σπουδάζουν σε Μεντρεσσέ. Ωστόσο, μετά το περιστατικό αυτό, το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να τραβήξει τα παιδιά μου έξω από το Μεντρεσσέ – και να ξυρίσω τα γένια μου «(Ansari, 2004).

Ακόμα και όταν ο Abid λάμβανε ιατρική περίθαλψη, οι θρησκευτικές αρχές πίεσαν την αρχή του νοσοκομείου για την αποπομπή του. Ο Haroon καταφέρε να τον εισάγει σε διαφορετικό νοσοκομείο για λόγους ασφαλείας. Η οικογένεια είναι πολύ φτωχή και δεν μπορεί να πληρώσει μια εγχείρηση να του σώσει την όραση. Το φτωχό αγόρι έχασε για πάντα το φως του.

Ο Guhlam Mustapha Hazarvi, 42, έσυρε το φοβισμένο αγόρι στη γωνία της τάξης και τον χτύπησε. Το αγόρι, σύμφωνα με έκθεση του Manchester Evening News, υπέστη «φρικτούς» μώλωπες μετά την έφοδο στο τζαμί της Newton Street, έξω από το Penny Meadow, Ashton-under-Lyne.

Σύμφωνα με την αναφορά του BBC στις 10 Δεκεμβρίου 2004, ο Aamer Liaquat Hussian, υπουργός Θρησκευμάτων της χώρας αντιμετωπίζει απειλές κατά της ζωής και καταγγελίες από τους ισλαμικούς κληρικούς για την επιμονή ότι η πακιστανική κυβέρνηση πρέπει να αντιμετωπίσει την σεξουαλική κακοποίηση στους Μεντρεσσέδε της. (Anderson, 2004) . Ο Hussain επιμένει στην θέση του και είπε ότι και ο ίδιος έχει εμπειρία απόπειρας σεξουαλικής κακοποίησης σε ένα θρησκευτικό σχολείο, όταν ήταν οκτώ ετών (Khawaja, 2004).

Ο Zia Ahmed Awan, ο πρόεδρος της «Madadgaar», ένα κοινό σχέδιο των LHRLA (Δικηγόρων για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου και τη νομική συνδρομή) και της UNICEF, το ταμείο των παιδιών των Ηνωμένων Εθνών, είπε, «Είναι [τα σκάνδαλα σεξ] είτε κουκουλώνονται και διευθετούνται εντός των ορίων του σχολείου, ή οι γονείς είναι υπό πίεση να μην αναφέρουν το περιστατικό στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, καθώς θα δώσει τη θρησκεία κακό όνομα, «(Khawaja, 2004).

Οι Ουλεμάδες, ιμάμηδες και Maulanas και οι άλλοι θρησκευτικοί καθηγητές του Ισλάμ ίσως να μην έχουν προχωρήσει το ζήτημα των ανθρωπίνων γνώσεων, ούτε μια σπιθαμή από την γέννηση του Ισλάμ, αλλά θα πρέπει να λάβουν κάποια μνεία. Αυτή της επέκτασης της έρευνας και την ανάπτυξη πολλών ιδεών στους τομείς των βασανιστηρίων και της εκμετάλλευσης του ανθρώπου στο όνομα της θρησκείας. Μπορούν να ισχυρίζονται ότι έχουν αρκετά «διδακτορικά» στον τομέα αυτό.

Ο Πακιστανός υπουργός αποκάλυψε εκατοντάδες περιπτώσεις υποτιθέμενης σεξουαλικής κακοποίησης παιδιών σε ισλαμικά σχολεία, ή Μεντρεσσέδες.

Υπήρχαν 500 καταγγελίες κακοποίησης φέτος που υποτίθεται ότι διαπράχθηκαν από κληρικούς, είπε ο Aamer Liaquat Hussain, υπουργός θρησκευτικών υποθέσεων. Η σύγκριση με 2.000 το προηγούμενο έτος, αλλά μέχρι στιγμής δεν υπήρξαν επιτυχείς διώξεις, ο κ. Hussain είπε στο BBC.

Τώρα αυτοί οι τύποι των άσχημων περιστατικών έχουν αναφερθεί, επίσης, στο Ηνωμένο Βασίλειο. Στο Ηνωμένο Βασίλειο, υπάρχουν περίπου 1.000 τέτοια ισλαμικά σχολεία. Μέχρι 40% των δασκάλων σε αυτά τα σχολεία στο ΗΒ χτύπησαν ή κατσάδιασαν παιδιά, και μεταξύ 15 και 20 περιπτώσεις σεξουαλικής κακοποίησης συμβαίνουν κάθε χρόνο (Siddiqui, 2006, Anon, 2006). Λόγω του φόβου της παιδικής κακοποίησης, πολλοί γονείς στο ΗΒ προτιμούν την διδασκαλία στο σπίτι αντί να στείλουν τα παιδιά τους σε Μεντρεσσέδες.

Μια φωτισμένη πρώην-μουσουλμάνα κυρία έγραψε στο FFI:

«Η εμπειρία μου από τους Μεντρεσσέδες ήταν όπως κάθε άλλη δοξαστική του Μωάμεθ, ψαλμωδίες όλη μέρα για πράγματα που δεν καταλαβαίνω και δείχνουν απόλυτη έλλειψη σεβασμού προς τους χριστιανούς και τους άλλους ανιμιστές. Ήταν αυτό που κάναμε «. (Rasheeda, 2004)

Συχνά οι μαθητές των Μεντρεσσέδων βρέθηκαν να είναι λιγότερο ανεκτικοί προς τις άλλες θρησκείες, λιγότερο λογικόι και πεισματάρηδες, μακαρίως αγνοούντες τις σύγχρονες επιστημονικές εξελίξεις, αντίθετοι με τα κοινωνικά δικαιώματα των γυναικών και για την βίαιη καταστολή, επιρρεπείς στην παιδική κακοποίηση, απεχθείς, έναντι των μη μουσουλμάνων, για απόλυτη θεοκρατία και δεισιδαιμονία. Προτιμούν επιθετικους τρόπους επίλυσης των διαφορών μεταξύ μουσουλμάνων και μη μουσουλμάνων και την υποστήριξη της τζιχάντ, σε συνδυασμό με τρομοκρατικές ομάδες. Η σωστή σκέψη τους είναι επιδέξια παραλυμένη κατά τη διάρκεια των σπουδών τους.

Μετά από τόσα βασανιστήρια, αλυσοδεμα, χτύπημα και την πόση απόνερων, η αξία της αγοράς αυτών των φοιτητών είναι μάλλον περιορισμένη, στο σημερινό σκληρό επαγγελματικό ανταγωνισμό. Με πλήρη απουσία της σύγχρονης εκπαίδευσης και των γνώσεων της τελευταίας τεχνολογίας, αυτές οι μαθητές των Μεντρεσσέδων δεν είναι καθόλου χρήσιμοι για κάθε σύγχρονο εργοδότη. Αυτοί εξακολουθούν να είναι κατάλληλοι για χειρωνακτικές εργασίες όπως σκούπισμα και αποκομιδή σκουπιδιών, όπου δεν είναι απαραίτητη η εκπαίδευση. Μερικές φορές απασχολούνται σε τομείς όπως ηγέτες θρησκευτικής προσευχής και ως οι λεγόμενοι Ισλαμικοί ειδικοί ή δάσκαλοι Μεντρεσσέδων. Στην πραγματικότητα δεν υπερβάλλω αν πω ότι είναι ακατάλληλοι ακόμα και για τη διεξαγωγή εξελιγμένων τρομοκρατικών ενεργειών – η αχρηστία τους είναι τόσο τέλεια. Οι μόνες θέσεις εργασίας που είναι κατάλληλοι είναι μια τρομοκρατική οργάνωση, μια αποστολή αυτοκτονίας, σκοτώνοντας και βασανίζοντας μη μουσουλμάνους και τυφλά ακολουθούν τις οδηγίες των ηγετών τους.

Η ειρωνεία της κατάστασης είναι ότι πολλοί φοιτητές εκτός της Αραβικής κόσμου, δεν γνωρίζουν καν τι είναι γραμμένο στο Κοράνι. Μπορούν να εξιστορούν το Κοράνι στα αραβικά, αλλά δεν κατανοούν το περιεχόμενο. Δεν γνωρίζουν ακόμη τι έχουν μελετήσει ακόμη και μετά την άσκηση του για πολλά χρόνια. Δεν είναι περίεργο;

Έτσι, όλες οι προσπάθειες για να αποφοιτήσουν από τα σχολεία παραμένει άχρηστες για πρακτικούς λόγους, στον σημερινό κόσμο. Δεν μπορούν να αναμειχθούν σε ένα προηγμένο δυτικό έθνος. Είναι συνολικά αποτυχημένοι σε εξελιγμένες λειτουργίες, όπου απαιτείται ακόμη και η βασική ελάχιστη τεχνική εμπειρία. Ορισμένοι από αυτούς, αγνοούν ακόμη και τις βασικές μαθηματικές δεξιοτήτες (Fair & Haqqani, 2005).

Αγνοούν μακαρίως τις διάφορες εξελίξεις και παραδέρνουν σε κατάσταση νοσταλγίας για το ένδοξο φεουδαρχικό παρελθόν του μαχητικού Ισλάμ. Ιστορία, εάν διδάσκονται καθόλου, θα είναι η ισλαμική ιστορία και όχι η σύγχρονη ιστορία ή η παγκόσμια ιστορία. Ορισμένοι μαθητές μπορεί να αποκτήσουν καλή επάρκεια σε Ουρντού και αραβικές γλώσσες, στην καλύτερη περίπτωση, αλλά χωρίς άλλες γνώσεις, βρίσκονται χωρίς επαρκή εφόδια που απαιτούνται για να συναλλάσσονται στη σημερινή κοινωνία (Shourie, 2004).

Αυτό που εκπλήσσει τους μορφωμένους ανθρώπους είναι ότι δεν κατηγορούν τον εαυτό τους ή το εκπαιδευτικό-πλαίσιό τους για δυστυχία τους. Απλά ρίχνουν την ευθύνη στο δυτικό κόσμο. «Οι Αφγανοί υποφέρουν από φτώχεια λόγω του δυσανάλογου πλούτου της Αμερικής» – είναι αυτό που λένε οι δάσκαλοι των Μεντρεσσέδων στο Αφγανιστάν.

Αυτό είναι το βασικό συμπέρασμα της εκπαίδευσης των Μεντρεσσέδων. Τα βασικά στοιχεία ενός επιτυχημένου εκπαιδευτικού συστήματος δεν πληρούνται. Η εκπαίδευση περιλαμβάνει μεταφορά της γνώσης και των αξιών που έχουν συσσωρευτεί από την ανθρωπότητα από το ένα άτομο στο άλλο. Η ανθρωπότητα είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την εκπαίδευση. Η καλύτερη διαδικασία της εκπαίδευσης ενθαρρύνει τους μαθητές να υποβάλουν ερωτήσεις, οι οποίες τους προωθούν στο δρόμο της περαιτέρω μάθησης. Χωρίς αυτό, η εκπαίδευση γίνεται ένα βάρος. Η επιστημονική έρευνα επίσης εμπλουτίζει την ανθρωπότητα με τη γνώση. Η εκπαίδευση βελτιώνει τη συλλογιστική δύναμη του ατόμου. Ούτε η απομνημόνευση του βιβλίου ούτε η σωματική τιμωρία των μαθητών δεν την βοηθά. Οι μαθητές δεν μαθαίνουν μόνο μέσω ανάγνωσης, αλλά και με την εμπειρία, παρακολουθώντας τους άλλους και, επίσης, παρατηρώντας τον κόσμο γενικότερα. Δυστυχώς, η εκπαίδευση του Μεντρεσσέ στερείται όλων των παραπάνω. Η πραγματική εκπαίδευση είναι ένας σημαντικός τομέας για την περαιτέρω πρόοδο του πολιτισμού. Αν αφεθεί, στα χέρια του κάποιων ημιμαθών, σαδιστών, παιδεραστών και ομοφυλόφιλων, ούτε εκπαίδευση, ούτε πολιτισμός συντελείται.

REFERENCE LIST
Books, Thesis, Journals and Newspapers

1. Lindsey A. O’Rourke, (2005) – A Sociobiological View of Palestinian Suicide Bombers, (Undergraduate Philosophy Thesis) The Ohio State University; submitted on 7th March, 2005.

2. Atwan A. B (2006), The Secret History of Al-Qa’ida, pp 74, 152. Second edition. Clays Ltd, GB.

3. Nasr V. (2006), The Shia Revival – How conflicts within Islam will shape the future, Chapter – 5, pp 165. First Edition, Norton, London.

4. Davis C (2002) – “A” Is for Allah, “J” Is for Jihad; World Policy Journal, Spring 2002 issue.

5. Shourie, Arun (2004), India under threat, Part-III, The ticking bomb inside mosque and Madrasa , The Indian Express (daily newspaper) of dated 17th December, 2004.

Internet

1. Al Qaeda Training Manual (2001), U.S. Department of Justice, online release 7th December 2001; URL:
2. Anderson Paul (2004), Madrasas hit by sex abuse claims, BBC News, Islamabad, 2004. URL: http://www.asiansinmedia.org/news/article.php/current_affairs/1271
3. Anonymous (2006) – Breaking the Chains of Islam, Children in Chains… URL:
4. Anonymous (2006), Muslim group calls for madrasa regulation. URL:
5. Ansari Massoud (2004), Acid attack on boy who refused sex with Muslim cleric, Karachi. URL :
6. Children in the Community and family (2005), Amnesty International (AI) Publications, London. URL :
7. Dalrymple William (2005); Inside Islam’s «terror Schools»?, Times of Pakistan.URL:
8. Fair C.C & Haqqani H (2005); Think Again: Islamist Terrorism “Madrasas Are Terrorist Factories” pp-2 , URL :
9. Khawaja Irfan (2004) – Sex and the Madrasa, URL:
10. Paz (2006), Khomeini’s Teachings on sex with infants and animals. URL:
11. Petit Juan Migual (2004) – Rights of the child. URL:
12. Rasheeda (2004) – Why I Became an Apostate. Published at FFI in Leaving Islam section on 07/01/2004, URL :
13. Siddiqui Ghayasuddin (2006), Child Breaking the Taboo of Child Abuse, Protection in Faith-Based Environments, A Guideline Report, sponsored by The Muslim Institute Trust, Bait al-Mal al-Islami, March 2006. URL:
14. Sohail (2007), Reminiscing the Nights and Days of Talibans—the True Islam in An Afaghan’s eye-witness account of Taliban, Part – 1(an e-mail exchange with Abul Kasem, published at FFI on 25th June / 2007). URL:

Πηγή

ΚΑΜΠΟΥΛ. Οι Ταλιμπάν του Αφγανιστάν πολεμούν σε μία από τις πιο απομονωμένες και φτωχές περιοχές του πλανήτη. Παρ’ όλα αυτά, οι αρτιότερα εξοπλισμένες αμερικανικές και αφγανικές κυβερνητικές δυνάμεις δεν έχουν καταφέρει να τους νικήσουν μετά από τόσα χρόνια.

Οπλα και πυρομαχικά που συλλέχθηκαν από το πεδίο πρόσφατης μάχης μεταξύ Αμερικανών και Ταλιμπάν εξηγούν εν μέρει το προαναφερθέν παράδοξο. Στο συμπέρασμα αυτό κατέληξε η εφημερίδα New York Times, ύστερα από επαφές και συνεντεύξεις που είχαμε με εμπόρους όπλων και Αμερικανούς αξιωματικούς.

Με λίγα λόγια, υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις ότι οι αφγανικές δυνάμεις ασφαλείας μεταπωλούν τα πυρομαχικά που τους δίνουν οι ΗΠΑ στους Ταλιμπάν, οι οποίοι στη συνέχεια τα χρησιμοποιούν εναντίον των Αμερικανών στρατιωτών. Οι διαστάσεις που έχει πάρει το λαθρεμπόριο πυρομαχικών παραμένουν ασαφείς. Με δεδομένο όμως ότι οι έλεγχοι που διεξάγουν οι Αμερικανοί στις αφγανικές αποθήκες οπλισμού είναι σπάνιοι και λαμβάνοντας υπόψη τη διαφθορά και την έλλειψη πειθαρχίας στις αφγανικές δυνάμεις, είναι πιθανό οι Ταλιμπάν να πολεμούν τους Αμερικανούς με τα ίδια τους τα πυρομαχικά. Πέρυσι άλλωστε, αμερικανικής προέλευσης όπλα βρέθηκαν και στο σημείο όπου διεξήχθη σφοδρή μάχη, στην οποία έχασαν τη ζωή τους εννέα Αμερικανοί στρατιώτες.

Τα στοιχεία για το ανά χείρας ρεπορτάζ προέρχονται από το Ανατολικό Αφγανιστάν, όπου λόχος της 26ης Μεραρχίας Πεζικού παγίδευσε και σκότωσε 13 Ταλιμπάν. Οι στρατιώτες μού επέτρεψαν να εξετάσω τα ευρήματα από τον τόπο της μάχης. Επρόκειτο κυρίως για βλήματα 7,62 χιλιοστών, τα οποία παράγονται σε πολλές χώρες του κόσμου.

Εν τούτοις, στους γεμιστήρες των Ταλιμπάν, βρέθηκαν οι επιγραφές «WOLF» και «bxn». Η πρώτη ετικέτα παραπέμπει στο εργοστάσιο Wolf Performance Ammunition, στην Καλιφόρνια, το οποίο μεταπωλεί ρωσικά πυρομαχικά. Η δεύτερη ετικέτα αναφέρεται σε τσεχική εταιρεία του Ψυχρού Πολέμου, τη στιγμή που είναι γνωστό ότι η τσεχική κυβέρνηση έχει δωρίσει χιλιάδες σφαίρες στον αφγανικό στρατό. Επίσης, πέρυσι είχαν βρεθεί στο χωριό Γουανάτ, 70 ουγγρικά αυτόματα AMD-65, τα οποία επίσης έχουν δοθεί από τις ΗΠΑ στην αφγανική αστυνομία.
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Το μόνο σίγουρο είναι ότι οι Αμερικανοί θα ηττηθούν μακροχρόνια. Όπως συνέβει και με τους Σοβιετικούς. Και δεν αποτελεί έκπληξη ότι τους πολεμούν με τα ίδια τους τα όπλα και πυρομαχικά. Ήταν αναμενόμενο. Αλίμονο στους Αμερικανούς που αφήνουν την τελευταία τους πνοή εκεί νομίζοντας ότι πολεμούν για την Αμερική ενώ στην ουσία πολεμούν για τους επικυρίαρχους. Και το χειρότερο; Σε λίγο θα έχουμε ισλαμική διακυβέρνηση και στον Άγιο Παντελεήμονα…

Διαβάζω από εδώ σχετικά με την παλιώτερη έκρηξη στην Αλβανία.
[… Το μεγάλο κόλπο
Ο Δεληγιώργης σύστησε μια εταιρεία εμπορίας όπλων και πυρομαχικών, την Alba Demil, στην οποία συμμετείχε με 75% ο ίδιος, ενώ το 25% φέρεται να κατέχει θυγατρική της SAIC. Η Alba Demil ξεκίνησε συνεργασία με την κυπριακή off shore Evdin στην οποία πούλησε δύο τόνους αλβανικά πυρομαχικά που κατέληξαν στην αφγανική κυβέρνηση.
Συμπτωματικά(!) τα πυρομαχικά αυτά ήταν ίδιου τύπου και ίδιας προέλευσης (Κίνα), με τα πυρομαχικά που ήταν αποθηκευμένα -και προς καταστροφή- στις αποθήκες στο Γκερντέτσι. Η έκρηξη έσβησε κάθε ίχνος από τους κωδικούς των βλημάτων και είναι αδύνατο να γίνει καταγραφή για τις ποσότητες που λείπουν.
Ο Ράμα (δημαρχος Τιρανων)κατηγόρησε την κυβέρνηση ότι πίσω από την τραγωδία στο Γκερντέτσι κρύβεται λαθρεμπόριο όπλων προς το Αφγανιστάν.
Η κυβέρνηση αναγκάστηκε να παραδεχτεί ότι εξάγονται αλβανικά πυρομαχικά στην Καμπούλ, αλλά ο πρόεδρος Μπερίσα ισχυρίστηκε ότι όλα γίνονται νόμιμα.
———
Αρα οι υποψιες ειναι οτι τα παλια αχρηστα αλβανικα πυρομαχικα κατεληγαν στους συμμαχους των ΗΠΑ στο Αφγανισταν μεσω της Κυπριακης εταιρειας και η εκρηξη εγινε για να μην αποκαλυφθει το σκανδαλο.
Το λαθρεμποριο οπλων ειναι μεγαλη επικινδυνη και πολυ προσοδοφορος μπιζνα οπου οι ελληνες ημιεπισημοι φορεις εχουν μεγαλη αναμειξη.
Ολα τα κρατη βεβαια το κανουν, μη κατηγορουμε μονο τους δικους μας….]

Δεν μπορώ να θυμηθώ αλλά υπήρχε συσχετισμός κάπου με κάτι ανάλογο που συνέβει και στην Ελλάδα.
Πριν αρκετή ώρα είδα μια αναφορά εδώ σχετικά με την δολοφονία μάρτυρα πράγμα που αφήνει σοβαρές αιχμές για βρώμικο κόλπο με πολλά χρήματα. Το απόσπασμα που παραθέτω από τον τύπο βρίσκεται εδώ.
[… Ο Κόστα Τρέμπικα, άλλωστε, είχε ασχοληθεί και με το εμπόριο όπλων, μέσω μιας εταιρίας του, η οποία λειτουργούσε ως συσκευαστήριο αλλά και μεσιτική επιχείρηση, μεταξύ της αλβανικής κρατικής εταιρίας κατασκευής και εμπορίας όπλων ΜΕΙΚΟ, καθώς και ξένων αγοραστών.

Μάλιστα, οι αποκαλύψεις και καταγγελίες Τρέμπικα, πως στο λαθρεμπόριο όπλων προς το Αφγανιστάν εμπλέκονται, τόσο οι αλβανικές αρχές, όσο και η αμερικανική εταιρία ΑΕΥ, που είχε την εξουσιοδότηση του Πενταγώνου των ΗΠΑ, έφτασαν μέχρι και το Κογκρέσο των Ηνωμένων Πολιτειών.

Ένας από τους πολιτικούς, που φέρονται ότι είχαν ανάμειξη στο σκάνδαλο του λαθρεμπορίου όπλων, είναι ο πρώην υπουργός ‘Αμυνας Φατμίρ Μεντίου, ο οποίος κατέθετε χτες για περισσότερες από 8 ώρες στους ανακριτές που διερευνούν την υπόθεση.

Είναι χαρακτηριστικό πως η αντιπολίτευση, αμέσως μόλις έγινε γνωστός ο θάνατος του Τρέμπικα, μίλησε για «δολοφονία μαφιόζικου τύπου», καθώς και για «εξαφάνιση ανθρώπων που είναι μάρτυρες-κλειδιά για την υπόθεση»….]

ΑΝΑΛΥΣΗ

Από τον Ιωάννη Μιχαλέττο | Μπλόγκ

14 Φεβρουαρίου 2008

Ένα φαινόμενο που επεκτάθηκε κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ’90 και στις αρχές της δεκαετίας του 2000 είναι το βαλκανικό οργανωμένο έγκλημα, αποτελούμενο από τις ομάδες ανθρώπων, κυρίως εθνικά συνδεδεμένων, που διαπράττουν την ευρείας κλίμακας διακίνηση ναρκωτικών, δουλεμπόριο και όλα τα είδη παράνομων ενεργειών που απαιτούν συστηματική δράση και οργανωμένη μέθοδο στις διαδικασίες.

Σύμφωνα με τις πρόσφατες εκθέσεις της ελληνικής αστυνομίας, υπάρχει μία διείσδυση βαλκανικών ομάδων στην Ελλάδα, προερχόμενων κυρίως από την Αλβανία, που θεωρούνται εξαιρετικά επικίνδυνες και κίνδυνος για τη σταθερότητα της κοινωνίας. Στην Αθήνα, οι Αλβανοί ειδικεύονται στο εμπόριο ναρκωτικών και τις οργανωμένες διαρρήξεις, με μερικές ομάδες που έχουν ήδη συλληφθεί, αιτιολογώντας τουλάχιστον 250 διαρρήξεις σε ένα διάστημα ένα λιγότερο από έτος. Επιπλέον οι τουρκικές ομάδες τείνουν να συνδεθούν με τους παράνομους μετανάστες που εμπορεύονται από την Ανατολή (Πακιστάν, Μέση Ανατολή), οι Ρουμάνοι με την παράνομη πορνεία και οι Βουλγάροι με τις πλαστογραφίες και τις απάτες.

Μια τάση προς παρακολούθηση είναι η χρήση της τεχνολογίας και των νέων τεχνικών μεταξύ των μελών αυτών των ομάδων όπως, η χρήση του Διαδικτύου ως εικονικός κόσμος επικοινωνίας, τα δορυφορικά τηλέφωνα, και οι οφσορ εταιρείες για το ξέπλυμα χρήματος, η αντιπαρακολούθηση και τα λοιπά. Περαιτέρω όλο και περισσότερο βαλκανικές ομάδες χρησιμοποιούν το ελληνικό έδαφος ως περιφερειακή βάση και επενδύουν τα παράνομα κεφάλαιά τους σε επιχειρήσεις βιτρίνρες όπως οι μπαρ, λέσχες, στρηπσόου και ακίνητη περιουσία.

Οι αλβανικές ομάδες σύμφωνα με τις ελληνικές πηγές της αστυνομίας είναι η πρωταρχικής σπουδαιότητας απειλή στον τομέα του οργανωμένου αγώνα εγκλήματος στην Ελλάδα. Ο πολλαπλασιασμός του οπλισμού που προέρχεται από την Αλβανία είναι μια σημαντική πηγή ανησυχίας. Υπάρχουν διάφοροι λόγοι που εξηγούν τα ανωτέρω.

Υπάρχουν περιοχές στην Αλβανία όπως η πόλη Kukes όπου ουσιαστικά χιλιάδες όπλα πωλούνται ελεύθερα σε μηνιαία βάση χωρίς οποιουσδήποτε περιορισμούς. Επίσης η ύπαρξη των οργανωμένων ομάδων εγκλήματος μέσα στην Ελλάδα κατά τη διάρκεια των προηγούμενων ετών έχει αυξήσει αρκετά τη ζήτηση για τα περίστροφα και τα αυτόματα όπλα, μια ανάγκη που καλύπτεται συνήθως από τις αλβανικές ομάδες που εισάγουν αυτά τα όπλα από το Βορρά.

Το 2001 καταγράφηκε ότι η πλειοψηφία (μέχρι 90%) της ηρωίνης που πωλήθηκε στην Ελλάδα διαχειρίστηκε από τις τουρκικές και αλβανικές ομάδες. Το ποσοστό μπορεί να υπολογιστεί κατά 97% σήμερα, ενώ ο όγκος προέρχεται από το Αφγανιστάν και μεταφέρεται στην Ελλάδα μέσω της Τουρκίας ή της Βουλγαρίας. Ένα σημαντικό ζήτημα είναι η χαμηλή τιμή της ηρωίνης στην Ελλάδα που είναι λιγότερο από 25 Euro ανά γραμμάριο ο χαμηλότερος στην Ευρώπη. Ο λόγος για αυτό είναι η αύξηση 500% στην παραγωγή οπίου στο Αφγανιστάν από το 2001, συνδεμένος με την αυξανόμενη συγκέντρωση των αλβανικών ομάδων σε αυτό τον τομέα. Δεν θα ήταν επικίνδυνο να υπολογιστεί ότι η ειδίκευση των αλβανικών ομάδων σε ένα τέτοιο εμπόριο μπορεί να έχει πολιτικές επιπτώσεις επίσης. Είναι ενδιαφέρον να σημειωθεί ότι κατά τη διάρκεια των προηγούμενων 15 ετών έχει υπάρξει μια αύξηση 1.800% στους θανάτους υπερβολικής δόσης στην Ελλάδα συνήθως των νέων ηλικίας 18-35 ετών.

Ένας άλλος τομέας στον οποίο Αλβανοί υπερέχουν στην παράνομη δραστηριότητα είναι οι διαρρήξεις. Κατά τη διάρκεια των πρώτων 9 μηνών του 2007, 17 οργανωμένες ομάδες διαλύθηκαν, 15 από αυτές ήταν αλβανικής σύνθεσης και οι υπόλοιπες 2 συντέθηκαν από Έλληνες, Αλβανούς και Γεωργιανούς. Γενικά 25-30% της δραστηριότητας σχετικής με το βαρύ έγκλημα συγκεντρώνεται στην αλβανική κοινότητα που κατοικεί στην Ελλάδα, ακόμα κι αν αποτελεί λιγότερο από 2,5% του συνολικού πληθυσμού, αποκλείοντας Αλβανούς ελληνικής προέλευσης ή Βλαχικής.

Η κάνναβη είναι ένα άλλο ναρκωτικό που εισάγεται σε μεγάλες ποσότητες από την Αλβανία. Θεωρείται χαμηλής ποιότητας και πολύ χαμηλής τιμής σε σύγκριση με την τοπική παραγωγή ή αυτήν της Μέσης Ανατολής. Προς το παρόν περίπου 70% του τοπικού εμπορίου κάνναβης είναι αλβανικής προέλευσης.

Οι βουλγαρικές ομάδες τείνουν να επικεντρωθούν στο ηλεκτρονικό έγκλημα μέσω της χρήσης των πλαστών πιστωτικών καρτών, της πλαστογράφησης εγγράφων, των καταναλωτικών αγαθών (κυρίως DVD) και των πλαστογραφιών τραπεζογραμματίων. Ένα άλλο επεκτεινόμενο εμπόριο είναι η παράνομη υιοθέτηση, με το οποίο οι βουλγαρικές ομάδες πωλούν νεογέννητα σε ελληνικά ζεύγη.

Οι τουρκικές ομάδες εξουσιάζουν τις διαδρομές παράνομης μετανάστευσης και τακτικά εισαγουν Ασιάτες στην Ελλάδα. Μέχρι 500 μετανάστες παραβιάζουν παράνομα τα ελληνικά σύνορα κάθε εβδομάδα, και αυτό είναι μόνο στο μέτωπο του ανατολικού αιγαίου. Το 2004 διαπιστώθηκε ότι πάνω από ένα εκατομμύριο παράνομοι μετανάστες είναι «σε μεταφορά» από την Τουρκία προς τις δυτικές ευρωπαϊκές χώρες. Ένα τρίτο τους υποτέθηκε ότι θα ήταν σε θέση να βγούν τη χώρα και να κατεθυνθεί προς την ευρωπαϊκή μητρόπολη κυρίως, αναπτύσσοντας κατά συνέπεια τον ετήσιο τζίρο κέρδους των ομάδων οργανωμένου εγκλήματος που ασχολούνται με αυτήν την παράνομη βιομηχανία.

Το 2007, τουλάχιστον 100 τούρκοι πολίτες συλλήφθηκαν κατηγορούμενοι για συμμετοχή σε αυτήν την δραστηριότητα, που συνδέεται επίσης με την παραποίηση εγγράφων σε συνενοχή με τις πακιστανικές και ιρακινές ομάδες στην Ελλάδα. Ειδικά στην περιοχή της Αθήνας, έχει υπάρξει μια ιδιαίτερη επέκταση της προσιτότητας των ανωτέρω ομάδων που πουλούν επίσης προστασία εντός των κοινοτήτων τους. Η μάχη της παράνομης μετανάστευσης είναι μια κορυφαία προτεραιότητα για τίς ελληνικές δυνάμεις ασφάλειας που έχουν κατορθώσει να επαναπατρίσουν πάνω από 2,2 εκατομμύρια παράνομους μετανάστες κατά τη διάρκεια των προηγούμενων 15 ετών, μαζί με 150.000 συλλήψεις για με ναρκωτικά σχετικές παραβάσεις, αληθινά εντυπωσιακά νούμερα για ένα έθνος μόνο 11 εκατομμύριο πολιτών στο πιο ακραίο τέλος της ηπειρωτικής Ευρώπης.

Δεδομένου ότι η κατάρρευση του Σιδηρού Παραπετάσματος το 1989-91 το οργανωμένο έγκλημα έγινε μια καθημερινή πραγματικότητα στην Ελλάδα με τις ένοπλες ληστείες που αυξάνονται τουλάχιστον 500%, μαζί με μια πλημμύρα ναρκωτικών που προέρχονται από τα βόρεια και ανατολικά σύνορα της χώρας. Επιπλέον το τράφικινγκ έγινε ένα προσοδοφόρο παράνομο εμπόριο και μια πρόσφατη επιχείρηση με κωδικό «Βιτρίνα» της αστυνομίας που οδήγησε σε 75 συλλήψεις, απέδειξε την ύπαρξη μιας καλά-σχηματοποιημένης βαλκανικής ομάδας που κέρδιζε τουλάχιστον 30.000 Euro ανά ημέρα από την εκμετάλλευση του σύγχρονου λευκού δουλεμπορίου.

Το τρέχον άρθρο στοχεύει να δείξει την κατανόηση των υποδημοσιευόμενων ειδήσεων από τα Βαλκάνια και από την Ελλάδα ειδικότερα. Πρέπει να σημειωθεί ότι η χώρα υστερεί ακόμα πίσω σε αριθμούς σχετικά με την δραστηριότητα του οργανωμένου εγκλήματος από τη δυτική ή βόρεια Ευρώπη και αυτό οφείλεται συνήθως στην έντονη δραστηριότητα από τις ελληνικές δυνάμεις ασφάλειας. Στο μέλλον περισσότερες εκθέσεις θα μπορούσαν να ρίξουν περισσότερο φως στην συνεχιζόμενη μάχη ενάντια στο οργανωμένο έγκλημα που έχει εθνικές και πολιτικές διακλαδώσεις του πέρα από το αναμφισβήτητο αστυνομικό ενδιαφέρον. Ήδη οι ελληνικές αρχές προγραμματίζουν μπροστά σε περίπτωση που το Κόσοβο γίνει ανεξάρτητο, επειδή ευρέως υποτίθεται ότι αυτό θα οδηγήσει στην αύξηση των δραστηριοτήτων σχετικών με το οργανωμένο έγκλημα στη βαλκανική περιοχή.

Πηγή είναι η http://www.serbianna.com/ και η μετάφραση και υπογραμμίσεις δικές μου.

Η γη των Πακτών

του Αλέκου Αλαβάνου(*)
Άρδην τεύχος 32

Κατ’ αρχάς θα ήθελα να ζητήσω την βοήθεια από όλους εσάς που είσαστε σήμερα εδώ, να ζητήσω την εχεμύθεια σας. Δηλαδή, όταν βγείτε από την αίθουσα, να μην πείτε πουθενά ότι ήμουνα στο ίδιο τραπέζι με τον κ. Τσοβόλα. Γιατί είναι πολύ πιθανό να βρω τον μπελά μου. Αυτό είναι το πρώτο.

Το δεύτερο που θα θέλω να πω είναι ότι τον Γιώργο τον Καραμπελιά, εμείς εδώ, τουλάχιστον οι περισσότεροι, τον γνωρίζουμε αλλιώς. Πολύς κόσμος τον ξέρει από τηλεοπτικές εμφανίσεις όπου ασφυκτιά μέσα στα πεντάλεπτα, τρίλεπτα που του δίνουνε, και προσπαθεί μέσα σε δύο τρία λεπτά να περικλείσει ιδέες και σκέψεις, οι οποίες χρειάζονται τουλάχιστον μια ώρα για να εκτεθούν. Με το βιβλίο αυτό δεν έγινε το ίδιο. Είχε στην διάθεση του πάρα πολλές σελίδες.

Για μένα που το διάβασα ήταν μια έκπληξη. Μια μεγάλη έκπληξη η οποία βέβαια έχει και τα θετικά και τα αρνητικά της. Κατ’ αρχήν θα σας πω τα δύο αρνητικά.

Είναι μια δεκαετία περίπου που έχω αποχωρήσει από το ΚΚΕ και είναι αλήθεια ότι, κατά την υπερδεκαετη παραμονή μου εκεί, στις συνθετικές αναλύσεις για τον κόσμο, που κυρίως προέρχονταν από την Σοβιετική Ένωση, οικονομικές, πολιτικές, κοινωνικές, ιδεολογικές, αξιολογικές και πολιτιστικές, εγώ συμφωνούσα, σχεδόν, σε όλα. Στα χρόνια που βρίσκομαι στον Συνασπισμό είμαι πολύ πιο κριτικός. Βρίσκω πάρα πολλά σημεία διαφωνίας στα βιβλία, τα απορρίπτω πιο εύκολα. Και ξαφνικά μου έρχεται το βιβλίο του Καραμπελιά. Ξεκινώ να διαβάζω, προχωρώ περισσότερο και βλέπω να συμφωνώ και αυτό είναι κάτι που με ανησυχεί.

Το θετικό είναι η έκπληξη ότι εδώ έχουμε να κάνουμε με μια πραγματικά σφαιρική και πολύπλευρη ανάλυση που πηγαίνει σε βάθος, ανάλυση η οποία στο βιβλίο του Γ. Καραμπελιά συνδέεται με μετριοπάθεια και μια μεγάλη αίσθηση ρεαλισμού, μια πραγματικά μεγάλη αίσθηση ρεαλισμού. Ρεαλισμός σχετικά με το τι θα μπορούσε να γίνει, τι θα μπορούσε να γίνει σε διεθνές επίπεδο, τι θα μπορούσε να κάνει η Ελλάδα, τι θα μπορούσαν να κάνουν οι δυνάμεις του σοσιαλισμού και της Αριστεράς μέσα στον νέο αιώνα. Διότι αυτές οι τελευταίες, τουλάχιστον στη Δύση, δεν έχουν παίξει ακόμη τον ρόλο που θα μπορούσαν να παίξουν.

Μου έχει κάνει μεγάλη εντύπωση το ιστορικό βάθος που προσπαθεί να δώσει στην αντιμετώπιση ενός θέματος όπως αυτό του κτυπήματος των δύο πύργων. Για τους Αμερικανούς, βέβαια, είναι απλά οι δυνάμεις του κακού, είναι το κακό.

…Το ζητούμενο είναι να μάθουμε εμείς την ταυτότητα μας μέσα από την ιστορία μας, μέσα από την γεωγραφική μας θέση, μέσα από τον πολιτισμό μας και αυτήν να την αξιοποιήσουμε στο ευρωπαϊκό πλαίσιο…

Αν ακούσετε τον Μπους το βράδυ στις ειδήσεις θα πει: εχθρός μας είναι το κακό. Το κακό όπως ήταν η Σοβιετική Ένωση και δεν χρειάζεται περαιτέρω ανάλυση. Αυτό ασφαλώς είναι πολύ άσχημο. Ο Γιώργος νομίζω ότι κάνει μια προσπάθεια να βρει τις ρίζες, τους παράγοντες, τις διεργασίες που οδήγησαν σ’ αυτόν τον ακραίο ριζοσπαστισμό, για μένα ιδιαίτερα επικίνδυνο, τον ισλαμικό ριζοσπαστισμό, και σε μια τέτοια εκδήλωση του, στο φαινόμενο Μπιν Λάντεν. Ξεκινώντας από την παρουσία του Ισλάμ τον 7° αιώνα στην Μ. Ανατολή, στην Αραβία, μέχρι σήμερα. Έχει σημασία να δούμε αυτές τις ρίζες, έχει σημασία ειδικά για μας. Όπως πάντα, όταν έχουμε μεγάλα γεγονότα που μάλιστα κρατάνε, ξεσκονίζουμε διάφορα βιβλία που δεν τα έχουμε ανοίξει για πολύ καιρό. Και ανάμεσα σε αυτά τα πράγματα, που όλοι μας κάνουμε, και έκανα και εγώ ένα βράδυ, βλέπω ότι ένας από τους σημαντικούς ιστοριογράφους και λαογράφους της Αρχαίας Ελλάδας, πριν από τον Ηρόδοτο και τον Θουκυδίδη, ήταν ο Σκύλοξ ο Κορυανδεύς, από ένα νησί που είναι στα σημερινά Δωδεκάνησα. Τότε ονομάζονταν Καρία αλλά δεν μπόρεσα να μάθω πως είναι η σημερινή του ονομασία. Αυτός λοιπόν ήταν ένας Έλληνας της Μ. Ασίας, ναύαρχος του Δαρείου στον οποίο ανέθεσε ο Πέρσης βασιλιάς να κάνει μια χαρτογράφηση του χώρου αυτού, του άγνωστου, για εμάς τους Έλληνες τουλάχιστον, που φτάνει μέχρι τις βόρειες Ινδίες, στο βόρειο Πακιστάν, στην περιοχή του σημερινού Αφγανιστάν κ.λπ. 0 περίπλους του ξεκινά από κει, βγαίνει μέσα από τις ακτές του Ινδικού, συνεχίζει δυτικά και φτάνει μέχρι την σημερινή Ερυθρά θάλασσα. Λοιπόν, το σημείο από το οποίο ξεκίνησε ο Σκύλαξ ήταν η Κοντάπυρος, στον ποταμό Καντάπυρο. Η σύγχρονη ονομασία της πόλης είναι Καμπούλ. Βλέποντας σήμερα την (Καμπούλ δεν μπορεί να φανταστεί κανείς ότι αυτά τα χωμάτινα σπίτια έχουν ζωή πάνω από 40-50 χρόνια. Αλλά η ζωή στα χωμάτινα σπίτια συνεχίζονταν για χιλιετίες. Σε μια περιοχή που ο Σκύλαξ ονομάζει Πακτική Γη, η γη των Πακτών, Πακτού ή Πακτούν βλέπει κανείς αυτό που ήταν άγνωστο. Ήταν φυσικά άγνωστο τότε διότι δεν υπήρχαν δορυφορικές φωτογραφίες, δεν υπήρχαν ταξιδιωτικοί οδηγοί, δεν υπήρχε Μάρκο Πόλο, δεν υπήρχαν Λαρούς ή Μπριτάνικα ή άλλη εγκυκλοπαίδεια.

Γι’ αυτό είναι ανάγκη να προσφύγουμε σε αυτό το βύθισμα μέσα στην Ιστορία και μέσα στις διεργασίες οι οποίες παρουσιάστηκαν μέσα από τόσους αιώνες για να αρχίσουμε να καταλαβαίνουμε τι σημαίνει Ισλάμ. Γιατί ο Μπιν Λάντεν; Γιατί η Αλ Κάιντα; Γιατί οι Αιγύπτιοι φανατικοί;

…πώς είναι δυνατόν να μην εxουμε σχέσεις με το Ιράν, να συνεχίζουμε να έχουμε το Ιράν στο περιθώριο; Μπορεί να συνεχίζεται αυτό που συμβαίνει στην Παλαιστίνη, όταν αποτελεί σημαία για όλους τους Άραβες;…

Είναι μια σημαντική συμβολή αυτή η ιστορική διάσταση που δίνει ο Γιώργος μέσα στο βιβλίο του, η οποία συνδέεται με μια σειρά άλλες διαστάσεις, όπως είναι οι αξιακές συγκρούσεις, οι κοινωνικές συγκρούσεις, οι ιδεολογικές αλλαγές, ο πληθυσμιακός παράγοντας. Διαβάζεις στους πίνακες του βιβλίου τις σχέσεις ανάμεσα στην αναπτυγμένη Δύση και σε αυτό που ήτανε ο Τρίτος Κόσμος και συλλαμβάνεις ότι οι πληθυσμιακοί και ηλικιακοί συσχετισμοί, ίσως και συσχετισμοί δυνάμεων, είναι εντελώς αλλαγμένοι. Αλλαγές που δεν μπορούμε να τις δούμε σε αυτό τον κόσμο που σχεδιάζουμε στην Ουάσινγκτον ή στις Βρυξέλες. Αναφέρω μια εμπειρία που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση. Μετά τις 11/9, βρέθηκα για μια εβδομάδα περίπου στις Βρυξέλες. Συνεδρίαζε η Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου όπου περνούσαν όλοι, ο Σολάνα, ο Πάτεν, ο υπεύθυνος εξωτερικής πολιτικής της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, ο Βέλγος Υπουργός Εξωτερικών, διότι το Βέλγιο ασκεί την προεδρία σήμερα στην ΕΕ. διάφοροι παράγοντες. Συναντηθηκαμε αρκετοί βουλευτές της ομάδας μας, ο Μανίσκιο από την Ιταλία, η Φραμ από τη Δανία, ο Μαρσέλ Κάμπος από την Ισπανία, ο Μπρι από τη Γερμανία, που είμαστε μέλη σε αυτή την επιτροπή, για να συμφωνήσουμε οτι. μόλις κάνουν την εισήγηση τους οι υπεύθυνοι της ΕΕ, εμείς θα προσπαθήσουμε, όσο μπορούμε σε μια συνεδρίαση, να οδηγήσουμε αλλού τη συζήτηση. Όχι απλά πώς θα αντιμετωπίσουμε τον Μπιν Λάντεν και την τρομοκρατία, που είναι ασφαλώς ένα σημαντικό θέμα, αλλά πού βρίσκονται οι ρίζες, τι γίνεται με τον Τρίτο Κόσμο, τι γίνεται με το Χρέος, τι γίνεται με το Παλαιστινιακό. Οι άνθρωποι αυτοι. τους οποίους είχα γνωρίσει στην περίπτωση του Κοσόβου, και τότε ήταν πολύ εχθρικοί απέναντι μας, ήταν αντίπαλοι, ενώ τώρα, κάτω από το δέος και τη συνειδητοποίηση των εξελίξεων, θέτουν αυτά τα ζητήματα, τα οποία εμείς ως Αριστερά θέλαμε να θέσουμε: πώς είναι δυνατόν να μην εγουμε σχέσεις με το Ιράν, να συνεχίζουμε να έχουμε το Ιράν στο περιθώριο; Μπορεί να συνεχίζεται αυτό που συμβαίνει στην Παλαιστίνη, όταν αποτελεί σημαία για όλους τους Άραβες; Μπορούμε να προσβάλλουμε έναν ολόκληρο κόσμο εκατοντάδων εκατομμυρίων όταν μια ιερή τους πόλη, η Ιερουσαλήμ, είναι υπό κατοχήν και οι ίδιοι αντιμετωπίζονται συνεχώς με διώξεις και δολοφονίες που διεξάγουν οι ακραίες δυνάμεις του Ισραήλ;

Βέβαια ένας λόγος που έγινε αυτό ήταν ότι, για πρώτη φορά, υπήρξε ένα κενό στρατηγικής από τις ΗΠΑ. Αν θυμάστε, για 10 μέρες μετά τις 11/9, οι ΗΠΑ δεν είχαν γραμμή. Δεν γνώριζαν τι να πράξουν. Μπορεί να βομβάρδιζαν τους πάντες αλλά μπορεί να μην έκαναν και τίποτε, να κλείνονταν μέσα. Αυτό το κενό στρατηγικής, χωρίς οι ΗΠΑ να έχουν μια γραμμή που να την ακολουθεί αναγκαστικά η Ευρωπαϊκή Ένωση, όπως σε ένα βαθμό γίνεται σήμερα, και το βάρος των γεγονότων έδωσαν τη δυνατότητα να ανοίξουν όλα αυτά τα ζητήματα.

Και μια σειρά ζητήματα, φυσικά όχι στο θεωρητικό επίπεδο, στην έκταση και στον τρόπο που πιάνονται εδώ από το βιβλίο του Γιώργου Καραμπελιά, τέθηκαν και συζητιούνται πια μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Τελειώνω λέγοντας ότι το βιβλίο αποτελεί μια πολύ αξιόλογη προσπάθεια. Είναι ιδιαίτερα αξιόλογες και οι, έστω και ολιγοσέλιδες, αναφορές για τον ρόλο που θα μπορούσε να παίξει η Ελλάδα. Και ο Καραμπελιάς, όπως εγώ το καταλαβαίνω, δεν προτείνει ένα ρόλο του να παραστήσουμε εμείς τον διεθνή αντάρτη, δίπλα δηλαδή στην ισλαμική αντίσταση να κάνουμε μια ελληνική ή ορθόδοξη ή δεν ξέρω τι άλλη αντίσταση. Το ζητούμενο είναι να μάθουμε εμείς την ταυτότητα μας μέσα από την ιστορία μας, μέσα από την γεωγραφική μας θέση, μέσα από τον πολιτισμό μας και αυτήν να την αξιοποιήσουμε στο ευρωπαϊκό πλαίσιο. Αντί, λοιπόν, να συνθλιβόμαστε -και είναι πολύ σημαντική αυτή η τοποθέτηση- ευρισκόμενοι μεταξύ των συνόρων των αυτοκρατοριών, να γίνουμε γέφυρα ανάμεσα σε αυτές, όχι ανάμεσα στις αυτοκρατορίες, αλλά σε αυτούς τους κόσμους που δεν μπορούν να γνωριστούν, που ο ένας διαθέτει τον μηχανισμό της επιβολής και ο άλλος το μέλλον της αθλιότητας.

(*) Θα αναπαραχθούν κάποια παλιά άρθρα του Αλέκου Αλαβάνου για να αντιληφθούμε την πορεία της “πολιτικής” του σκέψης.

Αυτούσια (και ασύστολη) αντιγραφή από το διαδικτυακό Άρδην.