Δηλαδή η ΕΕ είναι θεοσοφικό κατασκεύασμα; Έτσι εξηγείται το ότι φαίνονται στην βιτρίνα αυτοί που δεν γνωρίζουμε…

Γράφει ο Αναστάσιος  Γιαννάς

Όλοι  θα έχετε παρατηρήσει το μπλε χρώμα της σημαίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης· αλλά και σε όλους είναι γνωστό το τελετουργικό της τήρησης «ενός λεπτού σιγής», που γίνεται  πλέον σε όλες τις χώρες, όταν  πρέπει να
αποδοθούν τιμές  στους νεκρούς μετά από κάποιο  αποτρόπαιο συμβάν.

 Θα μου πείτε, πράγματα συνηθισμένα χωρίς κάποια ιδιαίτερη σημασία. Και όμως, τα «συνηθισμένα» είναι αυτά που έχουν την
πιο ιδιαίτερη σημειολογία. Διαβάζοντας λοιπόν το βιβλίο του René Guénon, Le Théosophisme, Ηistoire d’une Pseudo-Religion (= Θεοσοφία: Η ιστορία μιας ψευτοθρησκείας [1921]) βρήκα τα εξής εκπληκτικά: «…Τον
Σεπτέμβριο του ίδιου χρόνου (1918), αυτή η Θεοσοφική ομάδα διέδωσε μία άλλη έκδοση με τον τίτλο Le Drapeau  Bleu (Η μπλε σημαία), εφημερίδα του «Νέου Κόσμου» και «όργανο της Κοινωνίας των Εθνών και των κλάσεων», η οποία έφερνε την ακόλουθη ρήση: «Εξέλιξη προς την ενότητα,  με ιεραρχία, για την αγάπη». Όπως φαίνεται, η ιδέα της «εξέλιξης» αποτελεί για τους θεοσοφιστές μία πραγματική εμμονή. (Εξάλλου, όπως είχε δηλώσει ένας
θεοσοφιστής, «εάν η θεωρία του Δαρβίνου δεν είχε ριζωθεί στα κεφάλια των
ανθρώπων, θα ήταν αδύνατη η προώθηση των ιδεών της Θεοσοφικής Εταιρείας). Οι προαναφερθέντες κύκλοι θεωρούν ότι η μπλε σημαία είναι «ένα σύμβολο συνεργασίας, συμπάθειας και σύνθεσης τόσο  στην εθνική όσο και τη διεθνή τάξη». Βρισκόμαστε  λοιπόν εμπρός από ένα άλλο παράδειγμα άδειων και βαρύγδουπων τύπων που χρησιμοποιούνται σε όλα τα παρεμφερή περιβάλλοντα για να προσελκύουν τους αφελείς. Σε κάθε περίπτωση ένα πράγμα είναι σίγουρο: αυτά τα περιβάλλοντα είναι διεθνιστικά…

το εμβλημα της θεοσοφικής εταιρείας

Τώρα, εκτός από τις διάφορες μορφές προπαγάνδας με τις οποίες ασχοληθήκαμε σε αυτό το κεφάλαιο, πρέπει να να αναφερθούμε  σε ένα άλλο είδος (προπαγάνδας) που σχετίζεται με την Θεοσοφική Εταιρεία και ορισμένες Αμερικανικές σέκτες, το οποίο ονομάζεται «νοητική προπαγάνδα». Ιδού πως η Θεοσοφίστρια κυρία Besant εξηγεί το νόημα αυτής της έννοιας: «Μία ομάδα ανθρώπων που έχουν κοινά πιστεύω μπορούν να συμβάλουν στην διάδοση των ιδεών τους, εάν συμφωνήσουν να αφιερώσουν δέκα λεπτά την ημέρα, διαλογιζόμενα πάνω σε μία συγκεκριμένη ιδέα. Δεν είναι αναγκαίο να συγκεντρωθούν στον ίδιο μέρος, φθάνει τα πνεύματά τους να
είναι ενωμένα.»

 

           Είναι σημαντικό να επισημάνουμε ότι με παρόμοιες πρακτικές, συνδέεται η προέλευση του γνωστού τελετουργικού της τήρησης «ενός λεπτού σιγής», που για πρώτη φορά καθιερώθηκε στην Ευρώπη από τους Αμερικανούς, και μετά τον παγκόσμιο πόλεμο, αποτελεί ένα από τα κύρια στοιχεία  όλων των επίσημων εορτασμών. Εξάλλου, θα υπήρχαν πολλά να πούμε πιο γενικά πάνω στις ψευδό-θρησκευτικές εκτροπές σχετικές με το είδος της «πολιτειακής θρησκείας» (civil religion) στην οποία  ανήκει και το προαναφερθέν τελετουργικό…»

     

 Από αυτό το κείμενο, που όπως είπαμε  γράφτηκε το 1921, μπορούμε να εξάγουμε τα εξής συμπεράσματα:

Α) Μετά τον Α΄ παγκόσμιο πόλεμο, μέσω διαφόρων «αποκρυφιστικών κύκλων», άρχισαν να διαχέονται εκείνες οι «ψυχο-νοητικές παραστάσεις» που θα προετοίμαζαν τους πολίτες στην αποδοχή των σημερινών διεθνιστικών μοντέλων και οργανισμών.

Β) Πολλές «εσωτεριστικές οργανώσεις» είναι στην πραγματικότητα
όργανα διαμόρφωσης της σκέψης των μαζών και ασκούν πολιτική προπαγάνδα χρησιμοποιώντας ψευδο-θρησκευτικές θεωρίες. (Στην Ινδία, για παράδειγμα, η Θεοσοφική εταιρεία είχε συνεργαστεί με τις μυστικές υπηρεσίες της Αγγλίας, για να αλλοιώσει τον Ινδουισμό πάνω στον οποίο
στηριζόταν ο Ινδικός εθνικισμός.)  

Γ) Ορισμένα δημόσια τυπικά ή τελετουργικά  έχουν ως απώτερο σκοπό, την αποτύπωση στο ασυνείδητο των ανθρώπων συγκεκριμένων ψυχο-νοητικών  καταστάσεων.